T - oznaczenie Andrzeja Tymfa, mincerza niemieckiego żyjącego w XVII wieku, zarządcy mennic koronnych za czasów panowania króla Jana Kazimierza, który wpadł na pomysł produkcji monety z kilkukrotnie obniżoną zawartością srebra w stosunku do jej wartości nominalnej. Jego monety szybko zaczęto nazywać od jego imienia "tymfem" lub "tynfem". Zgromadził ogromny majątek m.in. przez fałszowanie monet. Został oskarżony o nadużycia i aby uniknąć procesu uciekł z Polski w 1667 r.
Pomimo, że od czasu powstania tymfów minęło prawie sto lat, nie dbający o interes kraju królowie sascy nadal bili te monety.

Istnieje wiele odmian tymfów z roku 1753. Główny podział odmian dotyczy litery "T" lub liczby "18" pod tarczą na rewersie.
Spośród ortów/tymfów z literą "T" na uwagę zasługują dwie odmiany: z literą "S" na awersie pod popiersiem króla oraz bez litery "S" (powyższa moneta) - obie w dość licznych odmianach: różnią się między sobą wielkością popiersia, wielkością litery T, kształtem liści palmowych oraz różnymi wariantami napisowymi.
Spośród ortów z liczbą "18" wyróżniamy 4 odmiany:
1. z monogramem OE na awersie i bez liter EC na rewersie;
2. bez monogramu OE na awersie i z literami EC na rewersie – ta odmiana liczy najwięcej wariantów różniących się wielkością i kształtem popiersia oraz szczegółami rysunku i wariantami napisowymi;
3. z monogramem OE na awersie oraz z literami EC na rewersie;
4. z literą L na awersie i literami EC na rewersie.