Ustka (kasz. Ùskô, niem. Stolpmünde) – miasto w Polsce, na północno-zachodnim krańcu województwa pomorskiego, w powiecie słupskim. Siedziba gminy miejskiej Ustka oraz gminy wiejskiej Ustka.
Ustka jest położona u ujścia rzeki Słupi do Morza Bałtyckiego. Jest miastem portowym, kąpieliskiem morskim oraz uzdrowiskiem. Miasto graniczy z gminą Ustka.
Nazwa Ustka została ustalona ostatecznie Zarządzeniem Wojewody Szczecińskiego zawartym w Dzienniku Urzędowym Wojewódzkim nr 13 z 8 listopada 1946 r.

Herb Ustki - ilustracja: WIKIPEDIA

Ustka z lotu ptaka - fotografia: WIKIPEDIA

Nazwa dukata „Bryzgi Rosowe” została wybrana w drodze konkursu. „W konkursie na nazwę dukata, zorganizowanym przez Ośrodek Sportu i Rekreacji, wzięło udział prawie 80 osób. Mieszkańcy Ustki, jak i turyści z całej Polski, przysłali łącznie około 240 propozycji. Wiele z nich się powtarzało. Były 4 Syrenki, 4 Fale, 4 Mewy, 4 Bursztyny, 4 Jantary, 4 Plaże, 4 Łososie, 4 Nepomuceny, czy 4 Fregaty. Nie zabrakło także bardziej oryginalnych nazw, takich jak: 4 Nerpy, 4 Bordyny, 4 Ustaki, 4 Święce, 4 Kryzyski, a nawet 4 Srebrniki. Jeden z uczestników zaproponował nawet, by ustecką walutą były 4 Olechy. Kapituła, pod przewodnictwem profesora Sławomira Rzepczyńskiego z Akademii Pomorskiej w Słupsku, miała twardy orzech do zgryzienia. Ostatecznie, po kilkugodzinnej dyskusji, wybór padł na 4 Bryzgi Rosowe. - Wybraliśmy propozycję, która wiąże się z literacką legendą kaszubskiego pisarza Franciszka Fenikowskiego - uzasadnia decyzję Kapituły prof. Rzepczyński. – W tejże legendzie ustecka syrenka występuje jako Bryzga Rosowa. Zdaniem Kapituły nazwa dukata, choć na pierwszy rzut oka nie dla wszystkich może być zrozumiała, zachęci turystów do zapoznania się z legendą kaszubskiego pisarza.
Franciszek Fenikowski opisał legendę słowami "Najbiedniejsza ustecka wdowa miała na imię Marusza Skoczkowa. Jej syn Gwido wypłynął na morze na okręcie żaglowym kupca Prospera, aby zarobić na utrzymanie matki i swoje. Długo nie wracał i biedna wdowa wypatrzyła oczy spoglądając w morską dal. Właściciel szkunera odmówił biednej wdowie wsparcia, ale ulitowała się nad nią Bryzga Rosowa. Codziennie przynosiła opuszczonej kobiecie łososia, a któregoś dnia rzekła: "Bryzgi Rosowej posłuchaj rady: jutro nim z morza brzask wstanie blady, przetrzyj źrenice rybią wątrobą. Mija niedola, szczęście przed tobą".