* - 2 euro Greckie z 2009 r. występuje w nakładzie: 1 027 500 sztuk, w tym 45 000 sztuk jest dostępnych tylko w zestawach monet obiegowych.

W zestawach wyróżniamy następujące typy monet:
2009 I: Zestaw I (z 2 euro obiegowe) - 7 500 sztuk.
2009 II: Zestaw II (z 2 euro okoliczn.) – 7 500 sztuk.
2009 III: Giannis Ritsos (z 10 euro) - 15 000 sztuk.
2009 IV: Rok Astronomii (z 10 euro) - 15 000 sztuk.

LL: inicjały projektanta awersu monety Luc Luycx.

ΓΣ: inicjały projektanta rewersu monety: Γεώργιος Σταματόπουλος (Georges Stamatopoulos).

Mitologiczna Europa: według mitologii greckiej, była córką Agenora, fenickiego władcy miast Sydonu i Tyru, i jego pierwszej lub drugiej żony – Telefassy lub Argiope.

Słynęła z niezwykłej urody. Zeus, zakochawszy się w Europie, przybrał postać pięknego białego byka i zjawił się na łące, miejscu zabaw Europy i jej towarzyszek. Europa uwiedziona łagodnością i delikatnością byka usiadła na jego grzbiecie. Zeus-byk korzystając z tej sytuacji zerwał się do ucieczki i nie spoczął, dopóki nie przepłynął morza i nie dobiegł do cudownej groty położonej na Krecie.

Zamieszkawszy na Krecie, Europa urodziła Zeusowi dwóch synów: Minosa i Radamantysa. Niektóre źródła mówią także o trzecim: Sarpedonie. Europa wyszła później za mąż za Asteriona, króla Krety, który adoptował jej dzieci, a byk został umieszczony przez bogów na nieboskłonie w postaci gwiazdo zbioru Byka. Otaczano ją boską czcią. Uważano ją za najpiękniejszą kobietę na świecie. Mit o Europie jest początkiem tzw. mitów tebańskich (podróże Kadmosa, założenie Teb, mit o Edypie itd.)

Mit o porwaniu Europy chętnie był wykorzystywany jako temat wielu dzieł antycznej sztuki greckiej i rzymskiej, ale także i sztuki europejskiej na przestrzeni wieków od XVI do XVIII. Grota, hipotetyczne miejsce schronienia Europy, jest w dzisiejszych czasach atrakcją turystyczną Krety.

Imieniem Europy nazwano jeden z odkrytych przez Galileusza księżyców Jowisza. Pomysłodawcą nazwy był Simon Marius.

Zeus: (także Dzeus, stgr. Ζεύς Zeús, nowogr. Δίας Días, łac. Iupiter, Iuppiter) – w mitologii greckiej najwyższy z bogów. Syn Kronosa i Rei. Był szóstym dzieckiem Rei i Kronosa. Brat Hestii, Demeter, Hery (również jej mąż), Posejdona i Hadesa. Władca błyskawic. Uosobienie najwyższej zasady rządzącej Wszechświatem. Władca wszystkich bogów i ludzi. Jego atrybutami były złote pioruny, orzeł i tarcza zwana egidą. Wychowały go nimfy górskie i koza Amaltea.

Jego przygody z różnymi "ziemiankami" (np. Semele, Alkmena) powodowały gniew Hery, co doprowadzało do różnych tragicznych wydarzeń. Zeus, chcąc ukryć swoje miłosne przygody, bardzo często przybierał postacie zwierzęce, np. byka czy łabędzia.

Liść Akanatu: znak mennicy greckiej - Ίδρυμα Εκτύπωσης Τραπεζογραμματίων και Αξιών (Wytwórnia Banknotów i Papierów Wartościowych) w Atenach.

Akant (Acanthus L.) , z gr. = ákanthos) – rodzaj roślin należących do rodziny akantowatych (Acanthaceae). Należy do niego ok. 30 gatunków bylin lub krzewów pochodzących z tropikalnych obszarów Azji i Afryki oraz południowych rejonów Europy. Gatunkiem typowym jest Acanthus mollis L.

Morfologia

Liście

Duże, głęboko wcinane.

Kwiaty

Zebrane w kłosowate kwiatostany.

Systematyka

Synonimy taksonom.

Acanthodus Raf.

Pozycja systematyczna wg APweb (aktualizowany system system APG III z 2009)

Należy do podrodziny Acanthoideae Link, rodziny akantowatych (Acanthaceae) Juss. , która jest jednym z kladów w obrębie rzędu jasnotowców (Lamiales) Bromhead z grupy astrowych spośród roślin okrytonasiennych.

Pozycja w systemie Reveala (!993-1999)

Gromada okrytonasienne (Magnoliophyta Cronquist), podgromada Magnoliophytina Frohne & U. Jensen ex Reveal, klasa Rosopsida Batsch, podklasa jasnotowe (Lamiidae Takht. ex Reveal), nadrząd jasnotopodobne (Lamianae Takht.), rząd jasnotowce (Lamiales Bromhead), podrząd Acanthineae Engl, rodzina akantowate (Acanthaceae Juss.)], podrodzina Acanthoideae , plemię Acantheae Dumort., podplemię Acanthinae Nees in Wall., rodzaj akant (Acanthus L.).

Wybrane gatunki

• akant ciemny (Acanthus niger Mill.)
• akant długolistny (Acanthus longifolius Host non Poir., syn. A. hungaricus)
• akant kłujący (Acanthus spinosus L.)
• akant miękki (Acanthus mollis)

Źródło: Wikipedia