2 euro centy Hiszpańskie z 2009 r. bite były również za pomocą stempla lustrzanego i występują tylko w zestawach monet obiegowych.

LL: inicjały projektanta awersu monety Luc Luycx.

M w koronie: znak mennicy Fábrica Nacional de Moneda y Timbre - Real Casa de la Moneda (Narodowa Wytwórnia Pieniądza i Znaczków Pocztowych - Mennica Królewska) w Madrycie (Hiszpania)

Katedra w Santiago de Compostela: jedna z najważniejszych świątyń pielgrzymkowych, miejsce docelowe drogi Świętego Jakuba. Miejsce spoczynku Św. Jakuba Większego jednego z dwunastu apostołów, uczniów Jezusa Chrystusa.

Katedra w Santiago de Compostela jest jedną z największych dzieł architektury romańskiej w Hiszpanii i najważniejszych świątyń w średniowieczu. Bogata w liczne dzieła sztuki, przede wszystkim romańskiej rzeźby, takie jak Puerta de las Platerias (Brama Złotników), czy Pórtico da Gloria (Portal Chwały). Inną osobliwością katedry jest Botafumeiro – wielka kadzielnica o ponad 700-letniej historii. Zawieszona jest na sklepieniu, na skrzyżowaniu naw.

Według legendy apostoł Jakub Większy prowadził działalność misyjną wśród Celtów zamieszkujących Półwysep Iberyjski. W 44 r. zginął śmiercią męczeńską w Jerozolimie. Jego ciało zostało wkrótce przeniesione do Galicji. W dobie prześladowań chrześcijan zamieszkujących ten teren, w III w.  grób wraz ze szczątkami Św. Jakuba został porzucony. W 813 r. szczątki apostoła zostały odnalezione dzięki, jak głosi tradycja, eremicie Pelayo, który podczas swoich poszukiwań w nocy widział deszcz gwiazd spadających na pobliskie wzgórze. Podzielił się swoją wizją z miejscowym biskupem Teodomirem z Iria, który zleciwszy zbadanie sprawy, odkrył kamienny grobowiec zawierający szczątki męczennika. Wybudowano w tym miejscu kościół, a nazwa Compostela (pochodzi z łacińskiego campus stellae – co oznacza pole gwiazd), przypomina cudowne wydarzenie związane z tym miejscem. Biskup Theodemir uznał to wydarzenie za cud i powiadomił króla Asturii Alfonsa II. Król zlecił wznieść kaplicę na miejscu cudownego odnalezienia. Następnie świątynię powiększano, w 829 r. i w 899 r. w stylu wczesno romańskim. Patronat nad ostatnią rozbudową objął król Leónu Alfons III Wielki. W 997 r. podczas ekspansji Arabów na półwyspie Iberyjskim Mohammed ibn-Abi Amir (938-1002 r.), dowódca wojsk Kalifatu Kordowy kazał zniszczyć kościół. Ozdobne wrota i dzwony przeniesiono do Wielkiego Meczetu w Kordowie. Kiedy Kordowę zdobyły w 1236 r. wojska króla Ferdynanda III Kastylijskiego, te same zdobycze przeniesiono do katedry w Toledo.

Zachodnią fasadę znana jako Fachada de la Plaza del Obradoiro flankują dwie średniowieczne wieże wzbogacone obfitą dekoracją rzeźbiarską z XVIII w. Wzniesione na planie kwadratu, mają wysokość 76 m. Wieża północna (Torre de la Carraca) wieńczy figura ojca Św. Jakuba, Zebedeusza; na zwieńczeniu wieży południowej (Torre de las Campanas) figura Marii Salome – matki apostoła. W architekturze fasady przeważają formy charakterystyczne dla późnego baroku. Ogromny ładunek dekoracji rzeźbiarskiej typowy dla sztuki Hiszpanii XVIII w. jest jedną z cech Churrigueryzmu. Fasadę tę zaprojektował Fernando Casas y Nóvoa, zaś realizacja projektu miała miejsce w latach 1738-1750 r.. W części środkowej liczne figury, m.in. Św. Jakuba Większego oraz jego uczniów Atanazjusza i Theodomira. Wszyscy trzej ukazani są jako pielgrzymi. Pomiędzy postaciami uczniów apostoła płaskorzeźbiony herb miasta Santiago de Compostela – grób, powyżej gwiazda symbolizująca znalezienie relikwii Świętego Jakuba.

Źródło: Wikipedia