2 euro niemieckie (J) z 2006 r. występuje tylko w zestawach monet obiegowych. Powyższa moneta była bita również stemplem lustrzanym.

Niemieckie monety euro bite były w pięciu różnych mennicach, każda litera oznacza inną mennice:
(A) Staatliche Münze Berlin – Berlin (Niemcy);
(D) Bayerisches Hauptmünzamt – Monachium (Niemcy);
(F) Staatliche Münze Stuttgart – Stuttgart (Niemcy);
(G) Staatliche Münze Baden Württemberg – Karlsruhe (Niemcy);
(J) Hamburgische Münze – Hamburg (Niemcy).

LL: inicjały projektanta awersu monety: Luc Luycx.

W 2006 r. po raz ostatni przedstawiono na awersach monet obiegowych o nominałach 10, 20 i 50 euro centów oraz 1 i 2 euro na mapie Europy wyłącznie kraje należące do strefy euro z podziałem politycznym. Od roku 2007 awers monet obiegowych o powyższych nominałach przedstawia mapę Europy bez widocznych granic.

Herb Niemiec: przedstawia czarnego orła z czerwonym dziobem i szponami tegoż koloru, na złotej tarczy. Skrzydła orła uniesione są do wysokości głowy, jednocześnie mając skierowane w dół lotki.

Orzeł jako godło historią sięga starożytności, kiedy był symbolem cesarzy rzymskich. Również pierwszy frankijski cesarz rzymski, Karol Wielki, gromadzący w swym rozległym imperium narody germańskie, na szczycie pałacu umieścił rzeźbę orła.

Po rozpadzie cesarstwa frankijskiego czarny, dwugłowy orzeł na złotej tarczy herbowej pozostał znakiem niemieckich cesarzy Świętego Cesarstwa Rzymskiego. W pierwszym okresie był to złoty orzeł na czarnej tarczy, cesarz Fryderyk II odwrócił barwy herbowe, od tego momentu orzeł był czarny, a pole było koloru złotego. Jeden z jego następców, Zygmunt Luksemburski, zastąpił orła jego dwugłowym odpowiednikiem, co dodatkowo miało podkreślać wyjątkowość władzy cesarskiej.

Po rozwiązaniu Świętego Cesarstwa Rzymskiego symbol dwugłowego, czarnego orła na złotym tle przejęli Habsburgowie, jako herb Austrii, z tą różnicą, że dziób i szpony orła były złote.

W 1848 r. ten sam orzeł stał się symbolem niemieckiego dążenia do zjednoczenia, będąc herbem Związku Niemieckiego. Jednak kiedy nastąpiło ono w 1871 roku, za godło przyjęto czarnego, jednogłowego orła w polu białym, pruskiej dynastii Hohenzollernów.

Orzeł ten został obrany za herb w 1701 r. przez elektora brandenburskiego, Fryderyka III podczas koronacji w Królewcu na Króla w Prusiech. Według przypuszczeń może on pochodzić od śląskiego godła obecnego w należącym do Hohenzollernów śląskim księstwie krośnieńskim. Bardziej prawdopodobne wydaje się jednak nawiązanie do herbu Księstwa Pruskiego, nadanego przez jego suwerena, króla polskiego, podczas hołdu pruskiego 1525 roku. W czasie koronacji Fryderyk ustanowił także Order Czarnego Orła.

Od 1919 r. czarny, jednogłowy orzeł był herbem Republiki Weimarskiej, orzeł od tego momentu miał opuszczone lotki, co miało być wyrazem nieimperialistycznych zamierzeń nowego państwa. Po dojściu do władzy hitlerowców "pacyfistyczny" symbol republiki, zastąpiony został przez symbol NSDAP - czarnego orła z szeroko rozpostartymi skrzydłami, trzymającego w szponach wieniec z liści laurowych, w którego środku znajduje się swastyka.

Źródło: Wikipedia