10 euro centów Watykańskich z 2007 r. bite było również za pomocą stempla lustrzanego i występuje tylko w zestawach monet obiegowych.

LL: inicjały projektanta awersu monety: Luc Luycx.

D.L.: inicjały projektanta rewersu monety: Daniela Longo.

M.C.C.: inicjały grawera rewersu monety: Maria Carmela Colaneri.

W 2006 r. po raz ostatni przedstawiono na awersach monet obiegowych o nominałach 10, 20 i 50 euro centów oraz 1 i 2 euro na mapie Europy wyłącznie kraje należące do strefy euro z podziałem politycznym. Od roku 2007 awers monet obiegowych o powyższych nominałach przedstawia mapę Europy bez widocznych granic.

R: znak mennicy IPZS (Istituto Poligrafico e Zecca dello Stato) - Rzym (Włochy).

Papież Benedykt XVI: łac. Benedictus XVI, właśc. Joseph Ratzinger i (ur. 16 kwietnia 1927 r. w Marktl) – niemiecki duchowny rzymskokatolicki, w latach 1977–2005 kardynał, w latach 1981–2005 prefekt Kongregacji Nauki Wiary, w latach 2002–2005 dziekan Kolegium Kardynalskiego, 265. papież i 7. suwerenny władca Państwa Watykańskiego (19 kwietnia 2005 r. – 28 lutego 2013 r.). Od 28 lutego 2013 roku emerytowany papież. Pierwszy papież wybrany w XXI wieku i pierwszy biskup rzymski od XV wieku, który dobrowolnie zrzekł się urzędu papieża.

Kardynał i arcybiskup Monachium (1977-1982 r.)

25 marca 1977 r. ustanowiony przez Pawła VI arcybiskupem Monachium i Fryzyngi. Sakrę biskupią przyjął 28 maja 1977 r. z rąk biskupa Würzburga Josefa Stangla (ciekawostką jest zbieżność nazwisk z księdzem, który udzielił chrztu – są to jednak dwie różne osoby). Współ konsekratorami byli: biskup Ratyzbony Rudolf Graber oraz biskup pomocniczy archidiecezji Monachium i Fryzyngi Ernst Tewes COr. Za swoją biskupią dewizę przyjął Cooperatores Veritatis, co oznacza „współpracownicy prawdy”. Zostało to zaczerpnięte z Biblii, z 3. Listu św. Jana (3J, 8). Wybór komentuje w swojej autobiograficznej pracy „Kamienie milowe”.

Na konsystorzu 27 czerwca 1977 r. został kreowany kardynałem. W chwili konklawe w 2005 r. był jednym z trzynastu żyjących kardynałów mianowanych przez Pawła VI i jednym z trzech z nich poniżej wieku 80 lat; w konklawe wzięli udział jednak tylko on i William Wakefield Baum.

Pontyfikat (19 kwietnia 2005 r. – 28 lutego 2013 r.): 2 stycznia 2005 r., magazyn „Time” cytował anonimowe, watykańskie źródło, które twierdziło, że Ratzinger jest pierwszy do zajęcia miejsca Jana Pawła II po jego śmierci, lub gdy będzie zbyt chory, by przewodzić Kościołowi. Po śmierci Jana Pawła II, dziennik Financial Times napisał że Ratzinger jest liderem wśród kandydatów na nowego papieża, ale dawał także duże szanse rywalom z liberalnego skrzydła Kościoła. W kwietniu 2005 r., przed wyborem papieża, Time opublikował listę stu najbardziej wpływowych ludzi świata, wśród których znalazł się Ratzinger. Jako prefekt Kongregacji Nauki Wiary mówił, że chciałby wrócić na wieś do Bawarii i poświęcić się pisaniu książek, jednak przed śmiercią Jana Pawła II, powiedział do przyjaciół, że „jest gotowy na przyjęcie obowiązku, jaki (ewentualnie) umieści na nim Bóg”.

Chociaż jego wybór był uważany za najbardziej prawdopodobny przez media na świecie, niektórzy utrzymywali, że jego elekcja jest zbyt oczekiwana aby ziściła się. Wybory zarówno Jana Pawła II, jak i jego poprzednika Jana Pawła I, były raczej niespodziewane. Dlatego dla niektórych wybór Ratzingera na papieża był lekkim zaskoczeniem.

19 kwietnia 2005 r. w drugim dniu konklawe, po czterech głosowaniach został wybrany następcą Jana Pawła II, którego 6 lat później osobiście beatyfikował. Benedykt XVI stał się 265. papieżem (według Watykanu). W dniu wyboru miał 78 lat i był najstarszą osobą wybraną na papieża od czasów Klemensa XII.

Kardynał Ratzinger miał nadzieję przed konklawe, że odejdzie w pokoju, powiedział: Podczas konklawe modliłem się do Boga, żeby mnie nie wybrano. Tym razem jednak Bóg wyraźnie mnie nie posłuchał.

O godz. 18.44 na głównym balkonie bazyliki św. Piotra kardynał Jorge Arturo Medina Estévez (protodiakon kolegium kardynałów) przed tradycyjnym łacińskim Habemus papam zwrócił się do licznie zgromadzonych słowami „drodzy bracia i siostry” w językach: włoskim, hiszpańskim, francuskim, niemieckim i angielskim, przerywanymi owacjami osób z poszczególnych grup językowych. Pierwszymi słowami nowego papieża, wygłoszonymi w języku włoskim przed tradycyjnym błogosławieństwem Urbi et Orbi, były:

Quote-alpha.png

Umiłowani bracia i siostry. Po wielkim papieżu Janie Pawle II kardynałowie wybrali mnie – prostego, skromnego pracownika winnicy Pana. Pocieszam się faktem, że Pan potrafi się posługiwać niedoskonałymi narzędziami i działać przy ich pomocy, a przede wszystkim zawierzam się waszym modlitwom. W radości Pana zmartwychwstałego, ufni w Jego stałą pomoc, idziemy przed siebie. Pan nam pomoże, a Maryja, Jego Najświętsza Matka, stoi u naszego boku. Dziękuję.

Po tym pobłogosławił ludzi zebranych na placu przed bazyliką.

Papieska emerytura (od 2013 r.): 28 lutego 2013 r. o godz. 20:00 czasu lokalnego w Rzymie został emerytowanym papieżem (łac. pontifex emeritus). Ustąpił z urzędu jako pierwszy papież od czasów Grzegorza XII w roku 1415. Następcą Benedykta XVI został argentyński kardynał Jorge Mario Bergoglio, który przybrał imię Franciszek.

23 marca papież senior Benedykt XVI spotkał się w Castel Gandolfo z urzędującym papieżem Franciszkiem.

2 maja 2013 r. emerytowany papież, po dwóch miesiącach pobytu w Castel Gandolfo, powrócił do Watykanu. Zamieszkał tu w klasztorze Mater Ecclesiae. Papieża seniora przywitał jego następca, Franciszek, oraz delegacja Stolicy Apostolskiej z sekretarzem stanu kardynałem Tarcisio Bertone i dziekanem kolegium kardynalskiego kard. Angelo Sodano.

Papież senior Benedykt XVI zdecydował że nie zamierza zmieniać swojego herbu biskupiego i chce pozostać przy obecnym.

Źródło: Wikipedia