Teatr Polski w Warszawie

Budynek teatru został zaprojektowany w 1912 r. przez prof. Czesława Przybylskiego. Teatr otwarto 29 stycznia 1913 r. z inicjatywy Arnolda Szyfmana jako jego prywatne przedsięwzięcie. Pierwszym przedstawieniem w nowo wybudowanym gmachu przy ulicy Karasia był Irydion Krasińskiego. Mimo początkowych trudności Teatr Polski szybko stał się przodującą sceną, jeśli chodzi o widowiska monumentalne, co należy wiązać przede wszystkim z osobą Leona Schillera. On to stworzył na scenie Teatru okryte sławą spektakle Dziadów (z Węgrzynem – Gustawem-Konradem), czy Kordiana (choć te wystawiono już w latach trzydziestych). Można się było na to zdobyć posiadając taki zespół, jaki zgromadził dyrektor Szyfman, a składał się on z wielu osobowości ówczesnego polskiego teatru m.in.: Aleksandra Zelwerowicza, Jerzego Leszczyńskiego, Kazimierza Junoszę-Stępowskiego, Józefa Węgrzyna, czy Stefana Jaracza. Wśród aktorek przodowała żona Szyfmana – Maria Przybyłko-Potocka.

W pierwszych latach publiczność nazywała Teatr Polski warszawską Comédie-Française. Analogie pomiędzy tymi scenami dawało się zauważyć jeszcze wiele lat później. Otóż tak, jak Komedia Francuska jest "domem Moliera", tak warszawską scenę na skarpie okrzyknięto swego czasu "domem Fredry".

17 stycznia 1946 r. ponownie otwarto Teatr Polski Lillą Wenedą w reżyserii Juliusza Osterwy. Gmach powrócił po wojnie do dawnego kształtu i znów stał się najpiękniejszym teatrem stolicy, utracił jednak akustykę, co pozostało do dziś mankamentem, a nieraz przyczyną niepowodzeń.

Uchwałą Rady Państwa z dnia 14 listopada 1953 r. "Za wybitne zasługi w dziedzinie sztuki teatralnej, za cenny wkład do polskiej kultury – w związku z 40-leciem pracy" Państwowy Teatr Polski w Warszawie odznaczony został Orderem Sztandaru Pracy I klasy. Powojenną – już upaństwowioną – sceną kierował znów Arnold Szyfman, a także Leon Schiller, Stanisław Balicki, Jerzy Jasieński, Jerzy Kreczmar i Andrzej Krasicki. W repertuarze dominowała klasyka, zespół niejednokrotnie się zmieniał, ale zawsze opierał się na licznych aktorskich sławach. Grali tu tacy aktorzy, tacy jak Władysław Hańcza, Stanisław Jasiukiewicz, Czesław Wołłejko, Ignacy Gogolewski i Nina Andrycz, Barbara Rachwalska, Barbara Horawianka, Bogdan Baer, Tadeusz Bartosik, Lech Ordon, Ignacy Machowski, Zdzisław Mrożewski, Gustaw Holoubek, Stanisław Zaczyk, Tadeusz Łomnicki, Jan Englert i wielu innych.