Proces beatyfikacyjny Jana Pawła II był wyjątkowo żmudny ale jednocześnie jednym z najszybszych w historii Kościoła. Już w czasie pogrzebu 8 kwietnia 2005 r. wierni dali wyraz swoim oczekiwaniom uświęcenia wielkiego papieża transparentami „santo subito” („święty natychmiast”).

13 maja 2005 r. papież Benedykt XVI zezwolił na natychmiastowe rozpoczęcie procesu beatyfikacyjnego Jana Pawła II, udzielając dyspensy od pięcioletniego okresu oczekiwania od śmierci kandydata, jaki jest wymagany przez prawo kanoniczne. Od momentu zezwolenia na rozpoczęcie procesu beatyfikacyjnego Janowi Pawłowi II przysługuje tytuł Sługi Bożego. Formalnie proces rozpoczął się 28 czerwca 2005 r., kiedy zaprzysiężeni zostali członkowie trybunału beatyfikacyjnego. Postulatorem procesu został polski ksiądz Sławomir Oder. 2 kwietnia 2007 r. zakończyła się faza diecezjalna procesu. Wszystkie akta zostały przekazane do watykańskiej Kongregacji ds. kanonizacyjnych. 19 grudnia 2009 r. papież Benedykt XVI podpisał dekret o heroiczności cnót Jana Pawła II. Dowodem świętości zmarłego papieża było cudowne uzdrowienie francuskiej zakonnicy Marie Simon-Pierre z choroby Parkinsona ostatecznie potwierdzone przez komisję medyczną kongregacji (grudzień 2010 r.). 14 stycznia 2010 r. prefekt Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych kardynał Angelo Amato przedstawił Benedyktowi XVI dekret z prośbą o uznanie cudu. Tego samego dnia papież wyznaczył wyniesienia Jana Pawła II na ołtarze - 1 maja 2010 r.