2 złote - Władysław Anders
Jeśli chcesz dodawać kolejne pozycje do swojej kolekcji skorzystaj z konta Premium - konto możesz kupić <TUTAJ>
Dla kont zwykłych możliwe jest zarządzanie kolekcją tylko do 10 wpisów.
Konto Premium możesz kupić <TUTAJ>
Pytania? Sugestie? Zapraszamy tutaj do dyskusji.
KANAŁ NUMIZMATYCZNY
Zapraszamy do obejrzenia jednego z odcinków YouTube naszego Kanału Numizmatycznego - kwadrans z numizmatyką poświęconego tej tematyce:
Aukcja | Stan | Cena osiągnięta | Opis monety |
Allegro (2007-07-18) | I | ||
Allegro (2007-06-17) | I | ||
Allegro (2007-05-19) | I | z worka menniczego | |
Allegro (2007-04-15) | I | ||
Allegro (2007-03-16) | I | z worka menniczego | |
Allegro (2007-02-15) | I |
Władysław Anders (ur. 11 sierpnia 1892 r. w Błoniu, zm. 12 maja 1970 r. w Londynie) – generał broni Wojska Polskiego, Naczelny Wódz Polskich Sił Zbrojnych w latach 1944-1945.
Urodził się 11 sierpnia 1892 r. w Błoniu koło Krośniewic, znajdujących się wówczas na terenie zaboru rosyjskiego. Jego ojciec, Albert Anders, był agronomem i pracował jako administrator majątków ziemskich; matką była Elżbieta z domu Tauchert. Miał trzech braci: Tadeusza, Karola i Jerzego oraz siostrę Irenę, którą wydziedziczono z powodu ślubu z ubogim mężczyzną. Oboje rodzice byli z pochodzenia Niemcami wyznania ewangelickiego i pochodzili z bałtyckich Niemców. Uczęszczał do warszawskiego gimnazjum realnego. Studiował 6 semestrów na Politechnice w Rydze. Podczas studiów został członkiem Korporacji Akademickiej Arkonia. Od 1910 r. w armii rosyjskiej, ukończył kawaleryjską szkołę oficerów rezerwy. Był miłośnikiem kawalerii i koni, czego dowodem był udział w wielu międzynarodowych zawodach. Po ukończeniu sześciu semestrów na Politechnice Ryskiej zgłosił się ochotniczo we wrześniu 1910 r. do odbycia służby wojskowej jako tzw. Вольноопределя´ющийся (jednoroczny ochotnik). Szkoła średnia (w rosyjskiej armii nie wymagano matury), dobry stan zdrowia i zdany egzamin pozwalały skrócić służbę do roku, mieszkać poza koszarami (za własne pieniądze) i – po zdaniu egzaminu – awansować na chorążego (praporszczyka) rezerwy. Tak właśnie postąpił młody Anders, którego los rzucił do kowieńskiego 3. Noworosyjskiego pułku dragonów Jej Cesarskiej Mości Wielkiej Księżny Heleny Władimirowny, w którym w 1911 r. zdał egzamin na chorążego rezerwy jazdy. W następnym roku odbył trzymiesięczne ćwiczenia rezerwy w 19. pułku huzarów w Rydze. Uczestnik I wojny światowej – jako porucznik dragonów dowodził szwadronem i został 3-krotnie ranny. W 1917 r. ukończył skrócony kurs Akademii Sztabu Generalnego w Petersburgu. Następnie brał udział w formowaniu oddziałów I Korpusu Polskiego, którymi dowodził gen. Józef Dowbor-Muśnicki. Po kapitulacji korpusu przed Niemcami wrócił do kraju i wstąpił do Wojska Polskiego. Szef sztabu Armii Wielkopolskiej w powstaniu wielkopolskim 1919 r. W wojnie polsko-bolszewickiej 1920 r. dowódca 15 Pułku Ułanów Poznańskich. W październiku 1921 r. rozpoczął studia w Wyższej Szkole Wojennej (Ecole Superieure de Guerre) w Paryżu i staż liniowy we Francji. Do kraju wrócił w 1924 r. i mianowany został szefem sztabu Generalnego Inspektora Kawalerii, gen. broni Tadeusza Rozwadowskiego. Od listopada 1925 komendant Warszawy. Podczas przewrotu majowego szef sztabu wojsk rządowych. W latach 1928-1939 dowódca Kresowej, a następnie Nowogródzkiej Brygady Kawalerii, z którą wyruszył na wojnę 1939, dowódca Garnizonu Baranowicze. W 1932 r. przewodził polskiej ekipie jeździeckiej, która podczas zawodów hippicznych o Puchar Narodów w Nicei zdobyła 4 pierwsze nagrody.