POLON
Polon, Po, polonium, pierwiastek chemiczny należący do grupy VI Awukładzie okresowym, liczba atomowa 84, masa atomowa 210,11. Znanych jest 27 izotopów polonu, najdłużej życiowy 209Po ma T1/2=102 lata.
W przyrodzie polon występuje wrudach uranowych. Najczęściej stosowany izotop 210Po otrzymuje się przez bombardowanie 209Bi neutronami lub przeróbkę rud uranowych, zawierających ok. 0,1 ppb tego pierwiastka.
Polon jest srebrzystobiałym metalem. Gęstość 9,4 g/cm3, temperatura topnienia 254C. Polon emituje promieniowanie α. Wzwiązkach chemicznych występuje na -2, +2, +4 i+6 stopniu utlenienia. Reaguje zrozcieńczonymi kwasami, ulega działaniu fluoru wtemperaturze pokojowej, słabo rozpuszcza się walkaliach.
Do ważniejszych związków polonu należą: H2Po (nietrwały, lotny), PoCl2, PoO2, PoO, PbPo, PoS, Po(OH)4. Znane są także liczne związki metaloorganiczne, zawierające polon, np. pochodne fenylowe, tolilowe, mezytylowe. 210Po obecny jest wdymie papierosowym.
Polon jest silnie toksyczny. Znajduje zastosowanie wanalizie aktywacyjnej jako źródło cząstek α lub neutronów (w mieszaninie zberylem) oraz wbadaniach mechanizmów procesów elektrodowych.

RAD
Rad, Ra, radium, pierwiastek chemiczny należący do grupy II Awukładzie okresowym pierwiastków. Liczba atomowa 88, masa atomowa 226,03. Znanych jest 27 izotopów radu, wszystkie promieniotwórcze (promieniotwórczość), emitują promieniowanie α, β, γ (jonizujące promieniowanie). Najtrwalszy izotop 226Ra ma okres półrozpadu T1/2=1599 lat. Wprzyrodzie rad występuje wminerałach uranowych, głównie wblendzie smolistej UO2-3 ikarnotycie K2U2(VO4)2O4⋅3H2O, zktórych jest otrzymywany na skalę techniczną.
Rad jest srebrzystobiałym metalem. Gęstość 5,50 g/cm3, temperatura topnienia 700C. Wzwiązkach chemicznych rad występuje na +2 stopniu utlenienia. Jest bardzo aktywny chemicznie: ztlenem tworzy już wtemperaturze pokojowej trwały tlenek RaO. Równie łatwo reaguje zchlorem, fluorem, fluorowodorem (powstają halogenki ocharakterze jonowym), wodą, kwasem solnym iazotowym. Wwysokich temperaturach wchodzi wreakcje zwodorem (RaH2) iazotem (Ra3N2).
Do ważniejszych połączeń radu należą także: RaSO4, RaCO3. Związki radu barwią płomień na kolor karminowy. Izotopy 216Ra, 223Ra, 224Ra, 228Ra stosowane są jako wskaźniki promieniotwórcze. Rad wraz zberylem tworzy źródła neutronów. Odkryty w1898 przez małżonków M. i P. Curie.