Westerplatte po zakończeniu walk 9 września 1939 r.

Westerplatte – półwysep w Gdańsku, przy ujściu Martwej Wisły. W latach 1926-39 na terenie półwyspu funkcjonowała Wojskowa Składnica Tranzytowa, której obrona we wrześniu 1939 r. stała się jednym z najbardziej znanych symboli polskiego oporu przeciw hitlerowcom.

25 sierpnia 1939 roku przybył do Gdańska z rzekomo kurtuazyjną wizytą niemiecki pancernik szkoleniowy Schleswig-Holstein (w rzeczywistości dobrze uzbrojony okręt przygotowany do ataku na Westerplatte). W dniach 1-7 września 1939 miała miejsce obrona półwyspu przez Polaków pod dowództwem mjr. Henryka Sucharskiego (od 2 do 7 września dowodził zastępca kpt. Franciszek Dąbrowski). W trakcie tych walk jedynie źródła niemieckie podają o ataku żywych torped na stanowiska ostrzeliwujące Westerplatte z Nowego Portu, garnizon walczył samotnie i w okrążeniu wobec przeważających sił wroga. Po kapitulacji już 10 października 1939 roku hitlerowcy przewieźli na Westerplatte polskich więźniów w celu uporządkowania terenu po walkach.

Ostatnie odkrycia historyków wskazują, jakoby mjr. Henryk Sucharski nie dowodził obroną Westerplatte, lecz jego zastępca kpt. Franciszek Dobrowolski. Mjr. Sucharski był ponoć skłonny poddać placówkę już drugiego dnia walk, co nie pokrywało się z odczuciami większości załogi. Na monecie emitowanej przez NBP zabrakło więc majora Sucharskiego, widnieją natomiast postacie: por. Stefan Grodecki, kpt. Mieczysław Słaby oraz kpt. Franciszek Dąbrowolski (zastępca Sucharskiego). Takie postępowanie spotkało się z krytyką części Polaków, którzy nazwisko Sucharskiego nieodłącznie kojarzą z Westerplatte i pomimo ostatnich doniesień historyków źle postrzegają niezamieszczenie jego wizerunku na tej monecie.