Ostrów Lednicki – największa z pięciu wysp na jeziorze Lednica, położona w jego południowej części, najbardziej znaczące miejsce związane z historycznymi początkami państwa polskiego, prawdopodobne miejsce Chrztu Polski. Na wyspie, w centrum plemienia Polan (tuż obok ważnego, dawnego strategiczno-handlowego traktu lądowego oraz wodnego między Poznaniem a Gnieznem) od drugiej połowy X do pierwszej połowy XI w. znajdował się tam okazały, rezydencjonalno-stołeczny ośrodek pierwszych władców Polski: Mieszka I, Bolesława Chrobrego i Mieszka II. Do naszych czasów w obrębie wielkiego grodu, otoczonego pierwotnie kilkunastometrowymi wałami, zachowały się relikty budowli pałacowej i kaplicy z basenami chrzcielnymi. Obydwa obiekty wzniesiono w czasach panowania Mieszka I (tuż przed 966 rokiem).

W XV w. Jan Długosz pisał, że (…), była [tam] ongiś ufundowana gnieźnieńska katedra metropolitalna (co też ruiny i szczątki murów potwierdzają), z biegiem zaś czasu dla trudności dostępu [została ona] przeniesiona do Gniezna. Wielu badaczy wskazuje też, że tu mógł się odbyć chrzest Mieszka w 966 r., a tym samym symboliczny chrzest Polski i włączenie jej w chrześcijański krąg kultury europejskiej. Na wyspie znajduje się stanowisko archeologiczne oraz od 1969 r. Muzeum Pierwszych Piastów. 16 września 1994 r. wyspa została wpisana na listę pomników historii. Wyspa jest jednym z najważniejszych miejsc historii Polski. Za panowania Mieszka I i Bolesława Chrobrego była jednym z głównych ośrodków obronnych i administracyjnych Polski.

W tym miejscu toczy się akcja powieści Józefa Ignacego Kraszewskiego pt. Stara baśń wskrzeszająca zamierzchłe czasy pogańskich Słowian.

Źródło: broszura NBP, Wikipedia