Gatunek chroniony. W Bałtyku liczny do lat 30-tych XX wieku, obecnie występuje sporadycznie i jest skrajnie zagrożony wyginięciem.
Morświn, obok kaszalota, orki i delfinów należy do podrzędu waleni uzębionych. Jest jedynym gatunkiem walenia stale zasiedlającym Bałtyk. Wykonane ostatnio badania genetyczne wskazują, że w Bałtyku żyje separowana populacja tych zwierząt, zaliczana do zamieszkującego północny Atlantyk podgatunku Phocoena phocoena phocoena.
Występowanie morświnów jest ograniczone do strefy przybrzeżnej wód chłodnych i umiarkowanych półkuli północnej. Oddzielne populacje morświnów żyją u atlantyckich wybrzeży Ameryki Północnej, w europejskich wodach Morza Północnego i Bałtyku, a także w Morzu Czarnym, podczas gdy w Morzu Śródziemnym zwierzęta te pojawiają się sporadycznie. W Bałtyku występują regularnie u wybrzeży Danii, Niemiec, płd. Szwecji oraz Polski. W pozostałych rejonach pojawia się nieregularnie i bardzo rzadko.
W Polsce morświny najczęściej odnotowywane są w rejonie Zatoki Gdańskiej i Puckiej. O tym, że wody te mogą być potencjalnie licznie zasiedlane przez stada tych zwierząt świadczą statystyki połowowe z lat 20 i 30 tego wieku, gdy polskie bazy rybołówstwa dostarczały z tego skromnego wówczas odcinka wybrzeża znaczące ilości raportów o złowionych morświnach. Także obecne dane wskazują, iż rejon Zatok Gdańskiej i Puckiej jest dla występowania morświnów szczególny. Na ostatnim spotkaniu Północnoatlantyckiego Komitetu ds. Ssaków Morskich - NAMMCO w Norwegii skonstatowano, że ilość aktualnych obserwacji pochodzących z Zatoki Puckiej w porównaniu z nikłą ilością raportów z innych bałtyckich akwenów, czyni ten rejon ważnym miejscem dla egzystencji i przetrwania bałtyckiej populacji. Spośród 61 raportów, jakie zebrano w Polsce w latach 90-tych, z rejonu Zatoki Puckiej pochodzi jedna trzecia danych. Spotkanie z morświnem w tym rejonie jest bardziej prawdopodobne niż na innych odcinkach naszego wybrzeża.