Stanisław Wyspiański - autoportret, 1902 r.

Stanisław Wyspiański tworzył w epoce Młodej Polski. Miejsce i środowisko, w jakim się wychował, w znacznej mierze ukształtowało jego sposób myślenia i wyobraźnię artystyczną. Studiując malarstwo (w Szkole Sztuk Pięknych u Jana Matejki, twórcy wielkich płócien historycznych) równocześnie pisał drobne fragmenty liryczne, ale także scenki dramatyczne, często komentujące jego własne projekty plastyczne. Wyspiański uprawiał bardzo różne dziedziny sztuki, realizowane z wielką odwagą i rozmachem - sporządzał plany renowacji zabytków, przede wszystkim Zamku Królewskiego na Wawelu, komponował polichromię i monumentalne witraże do krakowskiego kościoła Franciszkanów oraz opracowywał szatę graficzną skupiającego modernistycznych autorów literackiego pisma "Życie", malował obrazy i projektował meble, pisał dramaty i przygotowywał plany scenografii dla Teatru Miejskiego w Krakowie. Wydane w 1901 r. "Wesele" uważane jest nie tylko za najważniejszy, ale i najlepszy polski dramat dwudziestego wieku, choć zostało napisane na samym początku stulecia.

Obraz Stanisława Wyspiańskiego - Macierzyńswo, 1905 r.