Podkowiec mały (Rhinolophus hipposideros) należy do rodziny podkowcowatych (Rhinolophidae). Aktualnie należy do niego 77 gatunków, 5 z nich występuje w Europie. Zasięg geograficzny podkowca małego obejmuje obszar od Półwyspu Iberyjskiego po Kaszmir w Azji. Gatunek ten zasiedla także północną Afrykę. Występuje na wyżynach i w niższych położeniach górskich. Na kontynencie europejskim podkowiec mały najliczniej zamieszkuje rejon Morza Śródziemnego. Jego najbardziej wysunięte na północ stanowiska są w zachodniej Irlandii. W Polsce podkowiec mały zamieszkuje Wyżynę Krakowsko-Częstochowską, Karpaty (bez Tatr) i Sudety. Pojedyncze osobniki spotyka się na Podkarpaciu i Śląsku Opolskim. Najliczniejsza populacja podkowca małego znajduje się w Beskidach.

Na Czerwonej Liście UE podkowiec mały to gatunek zaklasyfikowany jako VU, czyli narażony na wyginięcie. W Polskiej Czerwonej Księdze Zwierząt ma on kategorię EN, czyli zagrożony wyginięciem. Głównymi zagrożeniami dla niego są: niepokojenie w zimowiskach, ubywanie kryjówek rozrodczych (niewłaściwe remonty obiektów sakralnych) oraz fragmentacja i zanik żerowisk, głównie z powodu nieprzemyślanego rozwoju infrastruktury.