Moneta ta wspólnie z 10 złotych - Grunwald początkuje serię "Wielkie bitwy".

Bitwa pod Kłuszynem miała miejsce 4 lipca 1610 roku (24 czerwca wg kalendarza juliańskiego) i stanowiła apogeum wojny polsko-rosyjskiej 1609-1618.

Polska realizując dynastyczne plany króla Zygmunta III Wazy zaangażowała się w konflikt z Rosją. Wsparcie udzielone carowi przez króla SzwecjiKarola IX skłoniło króla Zygmunta do rozpoczęcia we wrześniu 1609 r. działań wojennych w państwie moskiewskim, którego początkiem miało być zajęcie Smoleńska. W maju 1610 r. car rzopoczął przygotowania do odsieczy miasta gromadząc ponad 30 tys. żołnierzy dowodzonych przez jego brata - Dymitra Szujskiego oraz około 8 tys. cudzoziemskich sojuszników pod wodzą Jakuba Pontussona De la Gardie, którzy po przejściu pod łuszyn stanęli w otwartym obozie. W ich kierunku ruszyło wojsko polskie w liczbie 6556 kawalerii - w tym 5556 husarii, 200 piechoty.

Falowe ataki wojsk Żółkiewskiego spowodowały skierowanie do walki wszystkich dostępnych sił Szujskiego. Jego odwody stosowały taktykę zwaną karakol. Polegała ona na tym, że oddział podjeżdżał jak najbliżej przeciwnika, po czym pierwszy szereg oddawał strzały z pistoletów i wycofywał się do tyłu dając możliwośc oddania strzłu drugiemu szeregowi (w tym czasie pierwszy rozpoczynał ładowanie broni). Ten moment bitwy wykorzystały wojska polskie: po salwie pierwszego szeregu rajtarów dopadła husaria uważana w owym czasie za odpowiednik dzisiejszych jednostek pancernych. Napór husarii przełamał obronę. Bitwa zakończyła się paniczną ucieczką Szujskiego i ocalałych Rosjan oraz sojuszniczych cudzoziemców.

Skutkiem btwy było uznanie przez bojarów królewicza Władysława carem Rosji i zajęciem Moskwy i Kremla przez hetmana Zółkiewskiego.