12 grudnia 1970 r. rząd podjął decyzję o podwyżce cen na większość artykułów rolnych i przemysłowych. Informację o tym ogłoszono w dniu następnym, w niedzielę. Reakcją na podwyżkę były strajki i demonstracje robotników w Gdańsku, Gdyni, Szczecinie i innych miastach Wybrzeża. Pracownicy Stoczni Gdańskiej im. Lenina podpalają Komitet Wojewódzki partii. Wojsko i milicja używa broni i czołgów. 17 grudnia giną od kul stoczniowcy podążających do pracy, na wezwanie wicepremiera Stanisława Kociołka. Od władzy odsunięty zostaje I sekretarz PZPR Władysław Gomułka. Jego miejsce zajmuje Edward Gierek Z dokumentów IPN wynika, że grudniowe zajścia nie ograniczyły się do Wybrzeża. Do demonstracji i strajków doszło także w Krakowie, Wałbrzychu i innych miastach. Według ustaleń historyków w głębi kraju strajkowało wtedy ponad 20 tysięcy osób. Trudno ustalić dokładną liczbę ofiar śmiertelnych wśród demonstrantów, ponieważ znane są jedynie zaniżone liczby podawane przez władze. Według oficjalnych ustaleń miało być 45 osób zabitych, ponad tysiąc rannych i ok. 3 tys. aresztowanych. Podwyżek cen jednak nadal nie odwoływano. W tej sytuacji w styczniu 1971 r. na Wybrzeżu wybuchły na nowo strajki. W lutym 1971 r. zastrajkowały załogi zakładów włókienniczych w Łodzi, wśród których większość stanowiły kobiety. Wobec tego w połowie lutego 1971 r. władze uległy i odwołały podwyżki.

Źródło: www.mennica.com.pl