Władysław IV Waza (1595-1648), syn Zygmunta III i Anny Habsburżanki. Wybrany królem Polski po śmierci ojca w 1632 r., tytularny król Szwecji. Starannie wykształcony, biegle władał obcymi językami: łacińskim, niemieckim, włoskim i szwedzkim. W pierwszych latach panowania toczył wojnę z Moskwą (1632-1634). Pobił wojska rosyjskie pod Smoleńskiem i zakończył wojnę korzystnym dla Polski pokojem polanowskim, zrzekając się w nim praw do używania tytułu monarchy Rosji. W tym samym czasie, na południu Rzeczypospolitej, wojsko polskie pod dowództwem hetmana S. Koniecpolskiego pobiło Turków i Tatarów w bitwach pod Sasowym Rogiem i Paniowcami. Pokonanie dwóch potęg, Rosji i Turcji, podniosło znaczenie Polski i jej króla. Władysław IV dążył do wzmocnienia swojej pozycji poprzez finansowe uniezależnienie się od sejmu. Z tego powodu zażądał od miast pruskich płacenia ceł, które wcześniej płaciły Szwecji. Pieniądze te zamierzał przeznaczyć na budowę polskiej floty handlowej i wojennej. W celach obronnych nad Bałtykiem zamierzał wznieść silne fortyfikacje, ale udało się wybudować tylko dwa forty (Władysławowo i Kazimierzowo koło Helu). Za rządów Władysława coraz bardziej pogarszała się sytuacja na Ukrainie. Magnaci gromadzili tam olbrzymie fortuny uciskając i wyzyskując lud kozacki. Raz po raz wybuchały bunty kozackie, które były tłumione surowo. Nie powiódł się plan króla by użyć Kozaków do wojny z Turcją, gdyż przeszkodzili temu możnowładcy polscy. Narastające wrzenie doprowadziło w 1648 roku do wybuchu wielkiego buntu kozaków i powstania chłopskiego pod wodzą Bohdana Chmielnickiego.
W kilka dni po wybuchu powstania kozackiego król Władysław zmarł.

Źródło: www.mennica.com.pl