Władysław Strzemiński urodził się w 1893 w Mińsku Białoruskim, zmarł w 1952 w Łodzi. W latach 1911-1914 odbył studia w Wojskowej Szkole Inżynieryjnej w Petersburgu. Służąc w wojsku podczas I wojny światowej, został ciężko ranny w 1916; stracił rękę i nogę. W szpitalu poznał Katarzynę Kobro – wybitną rzeźbiarkę, która później została jego żoną. To pod jej wpływem zainteresował się sztuką. Studiów plastycznych jednak nigdy nie ukończył. Całe swoje życie poświęcił pracy pedagogicznej i dydaktycznej, ucząc w szkołach, później wykładając na uczelniach, między innymi w łódzkiej Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych. W latach 1922-23 i 1925-26 współpracował z czasopismem "Zwrotnica", na łamach którego opublikował m.in. "Notatki o sztuce rosyjskiej". Był jednym z inicjatorów utworzenia Grupy Kubistów, Konstruktywistów i Suprematystów "Blok". Pisał wiele tekstów związanych z teorią sztuki oraz brał udział w awangardowych manifestacjach.

W 1927 roku Strzemiński sformułował teorię unizmu w malarstwie, a w latach 1931-1933 rozszerzył ją na rzeźbę, architekturę i techniki typograficzne. Według jego teorii obraz stanowi płaszczyznę wydzieloną z otoczenia ramami i całkowicie zamkniętą w sobie. Płaszczyzna ta nic nie wyraża, jest pozbawiona wszelkich kontrastów (kolorów, kształtów), a każdy centymetr kwadratowy jest równie ważny.

Władysław Strzemiński - Kom[pozycja unistyczna 13, 1934 r.