Generał Okulicki na procesie - 1945 r.

Gen. bryg. Leopold Okulicki (ur. 12.11.1898 r., zm. 24.12.1946 r.) - Legionista, uczestnik wojny Polski z Ukrainą 1918-1919 oraz Rosją bolszewicką 1920 r., oficer Sztabu Głównego WP, wykładowca taktyki w Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie, twórca Planu Wschód na wypadek wojny z ZSRR, uczestnik II wojny światowej 1939 na froncie polsko-niemieckim - obrońca Stolicy dowódca szturmowego Zgrupowania nazwanego Jego imieniem, Komendanta Okręgu Łódzkiego SZP - ZWZ, poszukiwany listem gończym przez Sicherheitspolizei, Komendant ZWZ okupacji sowieckiej, aresztowany przez NKWD w 1941 r. otrzymuje wyrok śmierci, Szef Sztabu AP na Wschodzie następnie dowódca 7DP PSZ na Zachodzie, Komendant Bazy Przerzutowej i Ośrodka Wyszkolenia Cichociemnych w Bazie nr 10 „Impudent”, Cichociemny zrzucony na spadochronie do Polski, Szef Operacji KG AK, Szef Sztabu Powstania Warszawskiego 1944 r., Komendant Armii Krajowej ,organizacji NIE, porwany przez NKWD, skazany w „procesie szesnastu” w Moskwie, Dwukrotnie: w 1941 oraz 1945 r. aresztowany, więziony na Brygidkach, Łubiance, Lefortowie, Butyrkach i torturowany przez NKWD, zamordowany przez Rosjan w wigilię Bożego Narodzenia 1946 r. Ciało generała Okulickiego zostało spalone w krematorium NKWD. Winni zbrodni na generale Leopoldzie Okulickim nie zostali nigdy ukarani. Symboliczna mogiła generała Leopolda Okulickiego znajduje się na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie, kwatera A26, przy pomniku "Gloria Victis'. Decyzją Plenum Sądu Najwyższego ZSRR 19 kwietnia 1990 r. wyrok z 21.06.1945 r. wydany na bezprawnym procesie moskiewskim generała został unieważniony. Jego syn, ppor. Zbigniew Okulicki żołnierz 2 Korpusu walczył pod Monte Cassino, ciężko ranny w walce z Niemcami pod Osimo, tego samego dnia umiera od odniesionych ran. Generałowa Władysława Okulicka nie mogąc wrócić do Polski, zmuszona przez władze PRL do emigracji, mieszkała w Londynie, aż do śmierci.