Emisja: październik 2011r.

Seria żetonów wyemitowana we współpracy z Morskim Instytutem Rybackim - Państwowym Instytutem Badawczym.
Seria składa się z czterech monet, na rewersach których znajdują się odpowiednio:
- Konik morski
- Najeżka
- Ośmiornica olbrzymia
- Żarłacz rafowy czarnopłetwy
Żetony można było również nabyć w zbiorowym blistrze formatu 15 x 15 cm zawierającym całą kolekcję.

Akwarium Gdyńskie (w latach 1971-2003 Muzeum Oceanograficzne i Akwarium Morskie Morskiego Instytutu Rybackiego w Gdyni) – polskie muzeum Morskiego Instytutu Rybackiego posiadające status ogrodu zoologicznego znajdujące się w Gdyni przy Alei Jana Pawła II na Molo Południowym.
Muzeum prowadzi swoją działalność od 21 czerwca 1971, choć próby jego utworzenia były podejmowane w latach 20. i 30. XX wieku.
W Akwarium Gdyńskim prezentowane są wystawy muzealne dotyczące oceanografii, hydrobiologii oraz akwaria z florą i fauną zarówno morską, jak i słodkowodną.
Wraz z unowocześnianiem ekspozycji rozwijana jest działalność edukacyjna. W roku 2005 powstała nowa Sala Kinowo - Konferencyjna, sale do prowadzenia zajęć laboratoryjnych wyposażone w mikroskopy i sprzęt komputerowy. W 2007 roku oddano do użytku Salę Mokrą - miejsce, gdzie można włożyć ręce do zbiornika i pogłaskać rybę. Sekcja Edukacji wzbogaciła się o Salę Przedszkolną pełną morskich pluszaków, którą bardzo chętnie odwiedzają najmłodsi uczestnicy zajęć.

Morski Instytut Rybacki – Państwowy Instytut Badawczy – to instytut badawczy podległy Ministrowi Rolnictwa i Rozwoju Wsi, od 2011 posiadający status Państwowego Instytutu Badawczego. Jest to najstarsza placówka badań morskich w Polsce.
Początkiem działalności Instytutu był rok 1921, w którym to powstało Morskie Laboratorium Rybackie na Helu zajmujące się badaniami z zakresu hydrologii oraz biologii morza. Obecnie siedziba Instytutu mieści się w Gdyni.

Konik morski – zwyczajowa nazwa ryb morskich zaliczanych do rodzaju Hippocampus z rodziny igliczniowatych (Syngnathidae).
Występowanie - wody oceaniczne strefy tropikalnej, subtropikalnej i umiarkowanej, wśród zarośli podwodnych. Niektóre spotykane są w wodach słonawych i słodkich. Żyją w tych samych środowiskach co inne igliczniowate.
Kształtem przedniej części ciała przypominają figurkę konika szachowego. Ogon pozbawiony jest płetwy ogonowej, ruchliwy i czepny (żyją wśród roślinności litoralu). Esowaty kształt ciała ułatwia im polowanie z dystansu. Oczy działają niezależnie. Z płetw posiada tylko piersiowe i grzbietową.
Różnice pomiędzy samcem a samicą (dymorfizm płciowy) są łatwe do rozpoznania: samiec posiada pod brzuchem trwałą torbę lęgową. Samica, przy pomocy pokładełka, składa do torby lęgowej samca kilkadziesiąt do kilkuset ziaren ikry. Samiec inkubuje ikrę. Długość ciała waha się od 4 do 20 cm. Żywią się planktonem.
Koniki morskie większość czasu spędzają przytwierdzone czepnym ogonem do roślinnej łodygi. Pobierają pokarm poprzez całkowicie wyspecjalizowane ruchy ssąco-wciągające pyszczka. Te ruchy ssące podczas pobierania pokarmu są tak silne, że w ich wyniku powstają wyraźne odgłosy, sam pokarm jest również widoczny, przechodząc poprzez średnicę otworu gębowego. Po wciągnięciu znienacka swojej ofiary, wydobywa się tylko mgiełka ze skrzeli konika, co sprawia wrażenie "dymiącej" się jego główki. Zanim jednak konik morski schwyta pokarm, może to potrwać jakąś chwilę, ponieważ te zwierzęta oglądają najpierw dokładnie swoją potencjalną ofiarę. Podobnie postępują również kilkudniowe młode koniki, oglądając nawet drobniutki plankton, zanim go zjedzą. Jeżeli już wypatrzą swoją ofiarę, to starają się ją schwytać. Jednak bardzo rzadko ścigają swoją zdobycz, czekają raczej cierpliwie, aż ofiara niemalże sama się zbliży.

Konik morski - fotografia: WIKIPEDIA