40 łęk
Jeśli chcesz dodawać kolejne pozycje do swojej kolekcji skorzystaj z konta Premium - konto możesz kupić <TUTAJ>
Dla kont zwykłych możliwe jest zarządzanie kolekcją tylko do 10 wpisów.
Konto Premium możesz kupić <TUTAJ>
Pytania? Sugestie? Zapraszamy tutaj do dyskusji.
Moneta była bita również w mosiadzu o nominale 4 łęki.
Łęka Opatowska – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie kępińskim, w gminie Łęka Opatowska.
W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kaliskiego.
Miejscowość jest siedzibą gminy Łęka Opatowska.
Leży przy linii kolejowej Ostrów Wielkopolski-Kluczbork i drodze krajowej nr 11 Poznań-Bytom, ok. 10 km na południowy wschód od Kępna. We wsi znajduje się szkoła podstawowa.
Herb Łęki Opatowskiej - ilustracja: WIKIPEDIA
PAŁAC SZEMBEKÓW W SIEMIANICACH - wzniesiony został w 1835 roku przez Piotra Szembeka. W 1894 roku został całkowicie przebudowany w stylu neorenesansowym. W pałacu znajdowały się cenne zbiory rodzinne z XVII-XIX w., stare meble, szafy gdańskie, obrazy szkoły francuskiej z XVII wieku, jak również włoskiej i niderlandzkiej, akwarele Juliusza Kossaka, zbiory starej broni. Miejsce działalności Marii z Fredrów Szembekowej. To ona miała znaczący udział w tworzeniu tutaj ośrodka kultury polskiej. Zgromadziła większość pamiątek odziedziczonych po Fredrach. Pamiątki te zaginęły niestety w czasie okupacji niemieckiej. Aktualnie w pałacu znajduje się Leśny Zakład Doświadczalny Akademii Rolniczej w Poznaniu. W otoczeniu pałacu znajduje się zabytkowy park krajobrazowy i klasycystyczna wozownia. Park o powierzchni 4,49 ha jest chronionym prawem pomnikiem przyrody. Znajduje się tutaj cenny drzewostan oraz bogata awifauna.
Piotr Szembek herbu Szembek (ur. 14 grudnia 1788 w Warszawie, zm. 21 czerwca 1866 w Siemianicach) – syn Józefa Ignacego i Kunegundy z Walewskich. Hrabia (zatwierdzenie tytułu w Prusach 17 stycznia 1816), właściciel dóbr Siemianice, generał dywizji wojsk polskich w 1831.
Kształcił się w Akademii Wojskowej w Berlinie. Od 1807 służył w wojskach Księstwa Warszawskiego i Królestwa Polskiego.
W powstaniu listopadowym (1830-1831) gubernator wojskowy Warszawy od 4 grudnia do 16 grudnia 1830, członek Rady Wojennej. Generał i dowódca 4. dywizji piechoty. Brał udział w bitwach pod Wawrem i Olszynką Grochowską. Mówiono o nim "Ufaj Szembekowi. Szembek nie zdradzi". Jednym z jego adiutantów był Franciszek Kacper Fornalski. Na skutek konfliktu z naczelnym wodzem gen. Janem Skrzyneckim został zdymisjonowany. Kontynuował jednak karierę wojskową jako ochotnik w korpusie Juliana Sierawskiego, a po dymisji Skrzyneckiego został przywrócony do służby w stopniu generała dywizji. Po zakończeniu powstania osiadł w swych dobrach Siemianice koło Kępna w Wielkopolsce.
W 1813 roku w Gdańsku ożenił się z Fryderyką Becu de Tavernier. Ich synem był hrabia Aleksander Szembek.
Był członkiem loży wolnomularskiej Français et Polonais Odznaczony Orderem Świętego Stanisława II klasy z nadania Mikołaja I Romanowa oraz kawaler Legii Honorowej.
Piotr Szembek - ilustracja: WIKIPEDIA