Moneta była bita również w mosiądzu o nominale 7 stasziców.

Z okazji 90-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica, Fundacja dla AGH kierując się chęcią jak najgodniejszego uczczenia tej ważnej rocznicy, podjęła inicjatywę wyemitowania własnego dukata lokalnego..
Patronat honorowy nad przedsięwzięciem objął Rektor prof. dr hab. inż. Antoni Tajduś. 
Nazwa dukata „4 Staszice” związana jest z patronem Uczelni Stanisławem Staszicem (1755-1826); księdzem, uczonym, filozofem, geologiem i geografem, filantropem, działaczem politycznym i oświatowym, prekursorem badań terenowych.
Akademia Górniczo-Hutnicza to jedna z najlepszych i najbardziej renomowanych oraz nowoczesnych polskich uczelni, od lat zajmująca czołowe miejsca w rankingach wyższych uczelni. Jest uczelnią przodującą w Polsce w dziedzinie nowoczesnych technologii, zajmującą wysoką lokatę w skali międzynarodowej. Uczelnia posiada wiele atutów:
- długa i bogata tradycja – Akademia ma 90 lat (1919-2009) i w ciągu wszystkich tych lat doskonale kształciła kadry najbardziej potrzebnych Polsce inżynierów,
- doskonała lokalizacja na terenie najpiękniejszego polskiego miasta – Krakowa,
- własny kampus dający możliwość wygodnego zamieszkania ponad 9 000 studentów w niewielkiej odległości od budynków dydaktycznych i naukowych uczelni,
- nowoczesna baza naukowo-dydaktyczna z laboratoriami wyposażonymi w najnowocześniejszą aparaturę,
- żywa i stale rozwijana współpraca krajowa i zagraniczna z innymi uczelniami,
- liczne udogodnienia dla osób niepełnosprawnych oraz niepowtarzalna atmosfera studiowania.
Emitentem dukatów „4 Staszice” jest Fundacja dla Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie. Fundacja dla AGH jest instytucją powołaną do wspierania Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. Została zarejestrowana w 2007 roku.
Przesłaniem działania Fundacji jest słynne wezwanie Adama Mickiewicza z „Ody do młodości” – „tam sięgaj, gdzie wzrok nie sięga, łam czego rozum nie złamie”. Pragniemy realizować przedsięwzięcia wykraczające poza ustalone kanony, wspierając i promując Uczelnię.
Swoje działania dedykujemy wszystkim, którzy nie szczędzą czasu i wysiłku, aby podążała ona w kierunku nowoczesnej formuły uniwersytetu technicznego wykorzystującego nowe technologie, stwarzając warunki edukacji na wysokim poziomie.

Stanisław Wawrzyniec Staszic (ur. przed 6 listopada 1755 w Pile, zm. 20 stycznia 1826 w Warszawie) – polski działacz oświeceniowy, pisarz i publicysta, filozof i tłumacz, geograf i geolog; ksiądz katolicki (przez niemal 20 ostatnich lat życia Staszic nie pełnił posługi duszpasterskiej i nie nosił sutanny).

Stanisław Staszic - ilustracja: WIKIPEDIA

Urodzony w rodzinie mieszczańskiej (ojciec i dziadek byli burmistrzami Piły), po ukończeniu szkół w Poznaniu, uzyskał święcenia i w 1778 został duchownym. Dalsze wykształcenie uzyskał w latach 1779-1781 we Francji i Niemczech. Jeszcze dwukrotnie w latach 1790-1791 oraz 1794-1797 wyjeżdżał za granicę. Wg kroniki parafii pw. św. Katarzyny w Czernięcinie w latach 1788-1791 był proboszczem w Turobinie. Był wychowawcą synów eks-kanclerza Andrzeja Zamoyskiego. W celach naukowych podróżował po kraju, prowadząc badania geologiczne. Pełnił funkcje państwowe i społeczne.
Staszic był jednym z czołowych reformatorów i uczonych polskiego oświecenia. Filozof, głoszący monistyczną koncepcję rozwoju świata. Działał na rzecz poprawy położenia chłopów, w 1812, w folwarku Jarosławiec (koło Uchań) zakłada Towarzystwo Rolnicze Hrubieszowskie, stając się tym samym prekursorem w dziedzinie spółdzielczości w Polsce (w 1816 dołączy folwark dziekanowski, a w 1817 folwark hrubieszowski – mieszczanie posiadający własne majątki nie zgodzili się na włączenie miasta do Towarzystwa). Pod względem ideowym skłaniał się ku fizjokratyzmowi oraz panslawizmowi (szczególnie po 1815). Zwolennik gruntownych reform systemowych w I Rzeczypospolitej, w okresie Sejmu Wielkiego wspierał piórem zmiany przeprowadzane przez parlament. Od 1808 prezes Towarzystwa Przyjaciół Nauk, po 1818 założył Towarzystwo Rolnicze w Hrubieszowie. W latach 1807-1812 członek Izby Edukacyjnej, od 1815 Komisji Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego, członek Rady Stanu Królestwa Polskiego. Współorganizator szkoły uniwersyteckiej w Warszawie (1816) oraz Szkoły Akademiczno-Górniczej w Kielcach.
Odegrał ważną rolę w rozwoju przemysłu, działając także jako geolog i badacz natury (w 1825 opublikował informacje o Górach Izerskich i Karkonoszach). W latach 1816-1824 pełnił funkcję dyrektora generalnego Wydziału Przemysłu i Kunsztów Królestwa Kongresowego. Przygotował wówczas plan rozbudowy Staropolskiego Okręgu Przemysłowego. Wznowił eksploatację węgla kamiennego ze złoża Reden na terenie obecnej Dąbrowy Górniczej. Z inicjatywy Staszica powstało wiele obiektów przemysłowych, m.in. pierwsze w Królestwie Polskim huty cynku (4 huty o wspólnej nazwie "Konstanty" – 1816-1822) oraz ośrodki hutnictwa żelaza.
Był mecenasem i promotorem wynalazcy Abrahama Sterna.
Pochowany na terenie należącego do Wyższego Metropolitalnego Seminarium Duchownego kościoła pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w parafii bł. Edwarda Detkensa (dawny kościół Kamedułów), znajdującego się na warszawskich Bielanach przy ul. Dewajtis 3. W pogrzebie duchownego uczestniczyło 14 tys. warszawiaków. Zgodnie z ostatnia wolą zmarłego część jego majątku – 800 tys. zł została podzielona po 200 tys. zł między fundusze założycielskie domu zarobkowego dla ubogich i Szpitala Dzieciątka Jezus, a reszta na pomnik Mikołaja Kopernika, Instytut Głuchoniemych i Szpital Marcinkanek. Przez niemal cztery lata po śmierci Staszica jego grób był miejscem spotkań warszawskiej młodzieży i członków ruchów patriotycznych.
W 1816 odznaczony Orderem Orła Białego.
Jest m.in. patronem AGH w Krakowie.