Moneta była bita również w mosiadzu o nominale 4 denary.

4 denary to pierwszy „dukat lokalny“ przygotowany przez Mennicę Polską dla miasta Opola, na zlecenie opolskiej Parafii Świętych Apostołów Piotra i Pawła.
Okazją do emisji „denarów“ były trwające do końca czerwca 2009 r. obchody Jubileuszu 2000. rocznicy urodzin Świętego Pawła z Tarsu. To jedyny w Polsce dukat lokalny, upamiętniający ogłoszony przez Benedykta XVI Jubileusz Apostoła Narodów.

Opole (niem. Oppeln, cz. Opolí, śl. Uopole) – miasto na prawach powiatu w południowo-zachodniej Polsce, na Nizinie Śląskiej, nad rzeką Odrą.
Według danych z 31 grudnia 2010 r. miasto miało 125 710 mieszkańców.
Od 1950 r. stolica województwa opolskiego. Główny ośrodek gospodarczy, naukowy, kulturalny i administracyjny województwa. Siedziba władz ziemskiego powiatu opolskiego. Jedna z historycznych stolic Górnego Śląska i jedno z najstarszych jego miast.

Herb Opola - ilustracja: WIKIPEDIA

Opole jest położone w Pradolinie Wrocławskiej, a wschodnie części miasta na Równinie Opolskiej.
Przez Opole przepływa rzeka Odra, która rozdziela się w centrum miasta na główny nurt oraz starorzecze - Młynówkę. Lokalne rzeki: Czarnka, Malina, Olszanka i Swornica, a także 2 kanały: Kanał Wiński oraz kanał ulgi dla Odry. Wysokość najwyższego punktu – 183,1 m n.p.m. (wzgórze przy ulicy Stara Droga, ok. 3 km od granicy z Winowem w Gminie Prószków).
Nazwa miasta Opole pochodzi od nazwy jednej z najstarszych jednostek terytorialnych Słowian w środkowej Europie – tzw. „Opola”. Były one tworzone jeszcze w czasach przedpaństwowych, od połowy I tysiąclecia n.e. Termin ten określał nazwę lokalnego terytorium na którym mieszkała wspólnota sąsiedzka wspólnie broniąca się przed wrogiem. „O-pole” oznaczało społeczność sąsiedzko-lokalną zamieszkującą wokół pasa pól uprawnych i pastwisk stanowiących podstawę ich bytu. Organizacja opolna przetrwała do późnego średniowiecza. Opola były podokręgami kasztelanii i stanowiły najniższą jednostką administracyjno-podatkową w Polsce średniowiecznej. Bulla z 1136 roku wymienia wśród miejscowości należących do arcybiskupa w okolicach Żnina ludną wieś o nazwie Opole, W Polsce oprócz miasta Opole od tej nazwy wywodzą się także takie nazwy własne miejscowości jak miasto Opole Lubelskie w woj. lubelskim, wieś Opole w woj. lubelskim, wieś Opole Świerczyna w województwie mazowieckim, wsie Stare Opole i Nowe Opole w województwie mazowieckim, wieś Opole w woj. łódzkim, region pod nazwą Opole na Ukrainie oraz inne nazwy geograficzne.

Widok na Stare Miasto z Wieży Piastowskiej - fotografia: WIKIPEDIA

Kościół świętych Apostołów Piotra i Pawła w Opolu - wybudowany w stylu bazylikowym, nowoczesnym; posiada 3 nawy i jedną wieżę po stronie zachodniej, wznoszony w latach 1923-1925 wg projektu Arthura Kicktona.
W związku z rozwojem miasta w kierunku wschodnim dostrzeżono konieczność budowy nowej świątyni, dotychczasowy kościół parafialny św. Krzyża okazywał się niewystarczający. W styczniu 1897 r. po zgodzie władz miejskich zaoferowano 2 działki: między ul. Krakowską i Reymonta oraz nieopodal obecnego Placu Daszyńskiego; wybrano drugą lokalizację, jednak zmiany personalne w parafii, zbyt małe fundusze oraz brak zgody władz państwowych na budowę, wstrzymały inwestycję. W 1913 r. przedstawiono nowy projekt świątyni, już w obecnej lokalizacji, jednak rozpoczęcie budowy pokrzyżował wybuch I wojny światowej. Po wojnie i licznych perturbacjach związanych zarówno z uzyskaniem funduszy i pozwoleń, ostatecznie budowę rozpoczęto 23 kwietnia 1923 r., niestety po kilku miesiącach wstrzymane zostały dotacje państwowe, konieczne okazały się ofiary parafian i ludzi związanych z parafią, budowie pomógł m.in. Papież Pius XI, który latem 1920 r., jako komisarz apostolski gościł w Opolu. 19 czerwca 1924 r. położono kamień węgielny, w grudniu budowa została podprowadzona już pod dach. 1 maja 1925 r. z części parafii św. Krzyża utworzono nową - świętych Piotra i Pawła, we wschodnim Opolu. 26 października tego samego roku świątynia została konsekrowana przez kardynała Adolfa Bertrama, w ołtarzu znajdują się relikwie św. Klementyny i Diodory. W późniejszych latach z parafii wyłączono Gosławice i Kolonię Gosławicką.