Moneta była bita również w srebrze oksydowanym o nominale 100 florenów tarnogórskich i mosiadzu o nominale 4 floreny tarnogórskie (inny projekt).

Tarnowskie Góry (śl. Tarnowský Góry, niem. Tarnowitz O.S., czes.: Tarnovice, łac. Montes Tarnovicenses) – miasto i gmina w południowo-zachodniej Polsce, w województwie śląskim, siedziba powiatu tarnogórskiego, na północnym krańcu Górnośląskiego Okręgu Przemysłowego (GOP), historycznie na Górnym Śląsku. W latach 1975-1998 miasto administracyjnie należało do województwa katowickiego.
Według danych z 31 grudnia 2008 miasto liczyło 60 857 mieszkańców.
Znajduje się tutaj jedna z największych stacji rozrządowych Europy, która osiąga długość kilku kilometrów. W przeszłości ośrodek wydobycia węgla, ołowiu, cynku i srebra. Znajduje się tu m.in. Zamek, zabytkowa kopalnia, Dom Sedlaczka, Dzwonnica Gwarków, ratusz, kamienice podcieniowe, rezerwat Segiet i Sztolnia Czarnego Pstrąga.

Powiat Tarnogórski – zarys dziejów
Tarnowskie Góry od początku swojego istnienia były siedzibą władz ziemskich – starosty Bytomskiego Państwa Stanowego – oraz górniczych - starosty i urzędu górniczego. Wiązało się to z faktem, iż właśnie tutaj odkryte kruszce srebra i ołowiu stanowiły o powstaniu i rozwoju osady. Gdy w 1741 roku na mocy edyktu króla pruskiego Fryderyka II Hohenzollerna powstały powiaty, siedzibą władz powiatu bytomskiego nadal były – aż do 1818 roku – Tarnowskie Góry. Powiat Tarnogórski ze stolicą w Tarnowskich Górach , został utworzony na podstawie pruskiej ustawy z 27 marca 1873 roku. Jego granice zmieniały się kilkakrotnie, m.in. po I i II wojny światowej. Powiat Tarnogórski, obejmujący cztery miasta – Tarnowskie Góry, Miasteczko Śląskie, Kalety i Radzionków – oraz pięć gmin – Krupski Młyn, Ożarowice, Świerklaniec, Tworóg, Zbrosławice – został przywrócony 1 stycznia 1999 roku, na podstawie ustawy Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 lipca 1998 r. o wprowadzeniu zasadniczego trójstopniowego podziału terytorialnego państwa (Dz. U. 1998.96.603 z dn. 28 VII 1998 r.).

Herb powiatu tarnogórskiego - ilustracja: WIKIPEDIA

Powiat Tarnogórski położony jest w środkowo – zachodniej części Województwa Śląskiego i zajmuje powierzchnię 643 km2. Powiat zamieszkuje 138, 5 tys. Osób w tym 68, 7% ludności mieszka w miastach. Średnia gęstość zaludnienia w powiecie wynosi 215 osób na km2. Południowa część powiatu jest silnie uprzemysłowiona (Tarnowskie Góry, Radzionków), północno – zachodnie tereny mają natomiast charakter rolniczo – leśny. Na terenie powiatu w gminie Ożarowice znajduje się Międzynarodowy Port Lotniczy Katowice – Pyrzowice. Największe atrakcje turystyczne to: Kopalnia Zabytkowa Srebra, Sztolnia Czarnego Pstrąga i Muzeum Tarnogórskie w Tarnowskich Górach, Muzeum Chleba, Szkoły i Ciekawostek w Radzionkowie oraz pałace i rezydencje magnackie m. in. w Brynku, Nakle, Rybnej, Świerklańcu, Kamieńcu, Łubiu.

Floren Tarnogórski
Na początku XVI wieku, gdy wokół odkrytych złóż kruszców srebra i ołowiu powstawały Tarnowskie Góry, najważniejszą monetą w obiegu był Floren. Nazwa wywodzi się od nazwy miasta Florencja, w którym była bita od XIII wieku. Ta złota moneta szybko stała się standardem w całej Europie. Na awersie najczęściej przedstawiano heraldyczny wizerunek lilii, a na rewersie postać Św. Floriana. Floren bity na Śląsku dzielił się na grosze i krajcary, a te dzieliły się na halerze. Floren był najważniejszą monetą obiegową na Śląsku i na Ziemi Tarnogórskiej przez kilkaset lat. Pierwsze stulecie istnienia Tarnowskich Gór, gdy w sakiewkach „królował” złoty Floren, było także złotym wiekiem rozwoju Miasta i Ziemi Tarnogórskiej. Floren Tarnogórski nawiązuje do tego złotego okresu przeszłości naszego regionu.
Autor: Arkadiusz Kuzio – Podrucki.