Moneta była bita również w mosiądzu z naturalnym bursztynem oraz srebrze oksydowanym z naturalnym bursztynem o nominale 40 denarów kaliskich.

Dukat wydany z okazji Wielkiego Jubileuszu 1850-lecia istnienia miasta.
Na rewersie denarów mosiężnych i srebrnych znajduje się baszta „Dorotka” , czyli jedna z najbardziej rozpoznawalnych historycznych budowli Kalisza. Legenda głosi, że w „Dorotce” przetrzymywano kobiety zachowujące się w sposób nieobyczajny, które nazywano „dorotkami”.
Na awersie znalazł się wizerunek tura nawiązujący do monety z czasów Kazimierza Wielkiego. Głowa tura w koronie, z pierścieniem w nozdrzach była pierwotnym herbem wschodniej Wielkopolski i ziemi kaliskiej z czasów I Rzeczypospolitej.

Historia Kalisza sięga czasów środkowej epoki kamienia – z tak zamierzchłymi czasami są bowiem identyfikowane najstarsze ślady działalności ludzkiej z terenów dzisiejszego miasta i jego okolic.

Natomiast udokumentowana historia Kalisza ma swój początek w II w n.e. - wtedy to właśnie aleksandryjski uczony Klaudiusz Ptolemeusz zamieścił w swoim dziele Geographia wzmiankę o Kalisii utożsamianej przez współczesnych badaczy z Kaliszem. Miejscowość ta była jedną z kluczowych na szlaku bursztynowym, który biegł od wybrzeży Adriatyku aż do Bałtyku. Mieszkańcy imperium rzymskiego podążali nim w poszukiwaniu bursztynu nazywanego „złotem Północy”. Historycy podkreślają, że niektóre ze zjawisk występujących w starożytności, doprowadziły do utworzenia się miasta Kalisza w kształcie, znanym z czasów średniowiecznych. W okresie od IX/X do XIII w. gród na Zawodziu należał do największych piastowskich ośrodków grodowo-miejskich. Po 1233 r. książę Śląski Henryk Brodaty przeniósł centrum osadnicze Kalisza na północ od Zawodzia, w miejsce, gdzie dziś mieści się centrum Kalisza z centralnie umieszczonym ratuszem. Około 1257 r. książę Bolesław Pobożny nadał Kaliszowi prawa miejskie.
Średniowieczny układ urbanistyczny miasta przetrwał do dziś. Z lotu ptaka zaobserwować można charakterystyczny wrzecionowaty układ ulic. Miasto zwykło być otoczone murami obronnymi, które w większości rozebrane zostały w okresie rządów pruskich (1793-1806). Do dziś przetrwały tylko fragmenty a wśród nich ten, z basztą zwaną „Dorotką”.
Wspomniany zabytkowy obiekt znajdzie się na jednej ze stron denara, który Miasto Kalisz postanowiło wydać z okazji wielkiego jubileuszu 1850-lecia swojego istnienia – tyle bowiem lat minie w 2010 roku, odkąd powstała Geographia Ptolemeusza. „Denar kaliski”z wizerunkiem baszty z jednej i bawołu z drugiej strony, nawiązujący do monety Kazimierza Wielkiego, będzie charakterystyczny dla pierwszej emisji, zaplanowanej na 2009 r. Natomiast w 2010 r. - w drugiej emisji wydana zostanie moneta nawiązująca do czasów rzymskich.

Kalisz (łac. Calisia, jid. קאַליש, niem. Kalisch) – jedno z najstarszych miast w Polsce pod względem lokacji na prawach miejskich, historyczna stolica Wielkopolski, stolica Kaliskiego. Drugi co do wielkości i również drugi najsilniej zurbanizowany ośrodek województwa wielkopolskiego, powiat grodzki, siedziba powiatu ziemskiego; główne miasto aglomeracji kalisko-ostrowskiej; siedziba diecezji kaliskiej.
Miasto znajduje się na Wysoczyźnie Kaliskiej, położone jest nad rzeką Prosną.
Od XV wieku do II rozbioru Polski Kalisz był stolicą jednego z dwóch, a od 1768, jednego z trzech województw wielkopolskich. Następnie został stolicą departamentu w Księstwie Warszawskim, w Królestwie Kongresowym stolicą województwa (do 1837), później (w latach 1837-1845 i 1867-1918) stolicą guberni Cesarstwa Rosyjskiego. W latach 1975-1998 był stolicą województwa kaliskiego.
Kalisz jest silnym ośrodkiem kultury. Znajduje się tu filharmonia, teatry, muzea, liczne galerie i organizowane są festiwale. Dobrze rozwinięty rynek medialny - liczne gazety lokalne, radio, telewizja.
W Kaliszu urodził się prezydent II Rzeczypospolitej, Stanisław Wojciechowski.

Herb Kalisza - ilustracja: WIKIPEDIA