Pamiatkowy zeton w formie monety.
Emisja: październik 2014 r.

Wyemitowano żetony:
- 1 ZAKAPIOR (NIEDŹWIEDŹ BIESZCZADZKI)
Nakład: mosiądz - 300 szt., mosiądz oksydowany - 50 szt.;
- 1 ZAKAPIOR (WIEWIÓRKA)
Nakład: mosiądz - 300 szt., mosiądz oksydowany - 50 szt.;
- 1 ZAKAPIOR (ŻUBR)
Nakład: mosiądz - 300 szt., mosiądz oksydowany - 50 szt.;
- 1 ZAKAPIOR (RYŚ)
Nakład: mosiądz - 300 szt., mosiądz oksydowany - 50 szt.;
- 1 ZAKAPIOR (ŻMIJA BIESZCZADZKA)
Nakład: mosiądz - 300 szt., mosiądz oksydowany - 50 szt.;
- BIESZCZADY (Solina 2014)
Nakład: mosiądz - 250 szt.;
- BIESZCZADY (Solina 2014)
Nakład: mosiądz oksydowany - 50 szt.

Zakapiory to tacy ludzie, którzy żyją w Bieszczadach na odludziu, jakby pustelnicy, artystyczne dusze, lekko shipisiali, chcą być wolni i niezależni, żyją ze sztuki, lubią popić, niechętnie się fotografują z turystami, niedostępni, tajemniczy ludzie, żyjący blisko natury.

Bieszczady (słow. i czes. Bukovské vrchy, ukr. Верхови́нський Вододі́льний хребет, węg. Keleti Beszkidek, ros. Бещады, serb. Бјешчади) – zachodnia część Beskidów Wschodnich, między Przełęczą Łupkowską (640 m n.p.m.) a Przełęczą Wyszkowską (933 m n.p.m.). Najwyższy szczyt Bieszczadów to Pikuj (1405 m n.p.m., na Ukrainie) zaś na terytorium Polski – Tarnica (1346 m n.p.m.). Dzielą się na:
-   Bieszczady Zachodnie (na terenie Polski, Słowacji i Ukrainy)
-   Bieszczady Wschodnie (na terenie Ukrainy)
Bieszczady należą do Beskidów Wschodnich, które są częścią Zewnętrznych Karpat Wschodnich. Mimo iż szczytowe partie zajmują połoniny, to Bieszczady zaliczane są do pasma Beskidów Lesistych, a nie Połonińskich.

Połonina Caryńska - fotografia: WIKIPEDIA

Solina − wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie leskim, w gminie Solina.

Solina, zapora i zalew w Solinie - fotografia: WIKIPEDIA

Do 30 grudnia 1999 Solina była siedzibą gminy Solina (siedziba przeniesiona do Polańczyka).
W latach 1975−1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krośnieńskiego.
W pobliżu wsi znajduje się Zbiornik Soliński powstały w 1968 r. poprzez spiętrzenie wód rzek San i Solinka. Przed powstaniem zapory wieś znajdowała się w miejscu obecnego dna zbiornika.
Pierwszy raz Solina wzmiankowana jest w dokumencie z 1426 r. jako miejscowość leżąca w dobrach Kmitów. W II połowie XV w. miała miejsce powtórna lokacja wioski na prawie wołoskim. Przypadła ona synowi siostry wojewody, Katarzyny Kmicianki (zamężnej za Andrzejem Stadnickim, kasztelanem sanockim) – Mikołajowi Stadnickiemu, Katarzyna Kmicicianka wniosła w wianie mężowi Mikołajowi Stadnickiemu Solinę. Otrzymał on wtedy w spadku jeszcze Myczków.
Większą część mieszkańców stanowili Polacy. Po II wojnie światowej, zostali stąd wysiedleni wszyscy Ukraińcy. Obecnie wieś jest osiedlem pracowników elektrowni wodnej i domów wypoczynkowych.
Właścicielem majątku Solina był; Franciszek Leszczyński, uczestnik powstania styczniowego z roku 1863, porucznik wojsk austriackich, uczestnik bitwy pod Solferino, pochowany w 1904 r. w Uhercach.
Do roku 1939 we wsi znajdował się dwór, którego właścicielem był Antoni Borzemski (ur. w 1854 r.)..
Solina jest ośrodkiem sportów wodnych i przystanią dla statków spacerowych.