Emisja: 27 czerwca 2012 r.

*- nakład - 317 szt. / 270 szt. stempel zwykły, rant gładki (w tym 70 szt. wybito stemplem zwykłym odwróconym) oraz 47 szt. stempel zwykły, rant ząbkowany (w tym 17 szt. wybito stemplem zwykłym odwróconym)

470. rocznica miasta Siemiatycze jest dobrą okazją do przypomnienia zdań, które na łamach „Głosu Siemiatycz” napisał jakiś czas temu pan Marek Antoni Nowicki. „Miasto to nie tylko prawa miejskie, radni, domy i ulice. Miasto musi mieć swoją tożsamość i o nią dbać. Ważną jej częścią jest pamięć o historii miasta, jego burzliwych często dziejach, ludziach, którzy w nim żyli oraz wysiłkach podejmowanych przez dziadów i ojców, aby je odbudować, a następnie - odchodząc - zostawić jako dziedzictwo swoim dzieciom”.

Wyemitowano żetony:
- 1 DUKAT - mosiadz, nakład - 517 szt. / 470 szt. stempel lustrzany, rant gładki (w tym 70 szt. wybito stemplem lustrzanym odwróconym) oraz 47 szt. stempel lustrzany, rant ząbkowany (w tym 17 szt. wybito stemplem lustrzanym odwróconym);
- 1 DUKAT - nowe srebro (CuNi12Zn24), nakład - 517 szt. / 470 szt. stempel lustrzany, rant gładki (w tym 70 szt. wybito stemplem lustrzanym odwróconym) oraz 47 szt. stempel lustrzany, rant ząbkowany (w tym 17 szt. wybito stemplem lustrzanym odwróconym);
- 1 DUKAT - nowe srebro (CuNi12Zn24) oksydowane, nakład - 317 szt. / 270 szt. stempel zwykły, rant gładki (w tym 70 szt. wybito stemplem zwykłym odwróconym) oraz 47 szt. stempel zwykły, rant ząbkowany (w tym 17 szt. wybito stemplem zwykłym odwróconym);
- 1 DUKAT - mosiądz patynowany, nakład - 317 szt. / 270 szt. stempel zwykły, rant gładki (w tym 70 szt. wybito stemplem zwykłym odwróconym) oraz 47 szt. stempel zwykły, rant ząbkowany (w tym 17 szt. wybito stemplem zwykłym odwróconym);
- 1 DUKAT - srebro Ag.999, średnica - 32 mm, nakład - 47 szt. rant gładki (w tym 17 szt. wybitych stemplem odwróconym);
- 1 DUKAT - srebro Ag.999 oksydowane, średnica - 32 mm, nakład - 47 szt. rant gładki (w tym 17 szt. wybitych stemplem odwróconym).

Siemiatycze (biał. Сямятычы) – miasto w województwie podlaskim, w powiecie siemiatyckim, położone na Wysoczyźnie Drohiczyńskiej, nad rzeką Kamianką. Według danych z 30 czerwca 2013r. miasto miało 14 819 mieszkańców. Przemysł spożywczy, skórzany, materiałów budowlanych. Rozwinięte rzemiosło (ceramika i wyrób mebli).

Herb Siemiatycz - ilustracja: WIKOPEDIA

Wzmiankowane 1443, prawa miejskie 1542. Miasto prywatne, własność: Kmitów, Tenczyńskich, Radziwiłłów, Sapiehów i Jabłonowskich. W 2. połowie XVIII w. A. Jabłonowska założyła w Siemiatyczach bogatą bibliotekę oraz gabinet historii naturalnej. Od 1795 pod zaborem pruskim, od 1807 pod zaborem rosyjskim. 1863 bitwa powstańców z wojskami rosyjskimi. W XIX w. rozwój przemysłu, głównie włókienniczego. Podczas okupacji hitlerowskiej z getta do obozu zagłady w Treblince i in. obozów wywieziono ok. 7 tys. miejscowych Żydów. 1951-1975 stolica powiatu.

Siemiatycze / Kościół parafialny Wniebowzięcia NMP - fot. WIKIPEDIA

Zabytki: klasztor (1725) z kościołem Wniebowzięcia NMP (1625-1628), bożnica (XVIII w.), klasycystyczna kaplica poewangelicka na cmetarzu (XVIII w), cerkiew (1866), drewniana kaplica cmentarna Św. Anny (1827), ruiny pałacu A. Jabłonowskiej, domy (XIX w.). W pobliżu jedyny w Polsce żeński klasztor prawosławny.

Zygmunt I Stary (1467-1548) - najmłodszy syn Kazimierza IV Jagiellończyka i Elżbiety Rakuszanki. Namiestnik na Śląsku 1499-1501, wielki książę litewski i król polski od 1506. Do czasu objęcia tronu polskiego, w imieniu swego brata, króla czeskiego Władysława Jagiellończyka, administrował księstwami głogowskim (1499) i opawskim (1501) na Śląsku. 1504 objął zwierzchnie rządy nad całym Śląskiem i Łużycami.

Zygmunt I Stary wg. Jana Matejki (Poczet królów i książąt...)
Z Bożej łaski król Polski, ziemi krakowskiej, sandomierskiej, łęczyckiej, sieradzkiej, Kujaw,
wielki książę Litwy, pan i dziedzic Rusi, Prus, Chełmna, Elbląga i Pomorza, książę mazowiecki
Ilustracja - WIKIPEDIA

Po zgonie Aleksandra I, 20 października 1506 objął tron wielkoksiążęcy w Wilnie. 8 grudnia tegoż roku wybrany na króla Polski, koronowany 24 stycznia 1507. Dwukrotnie żonaty - 1512 z Barbarą Zapolyą, a po jej śmierci z Boną z rodu Sforzów 1518.
Prowadził wojny z Rosją (m.in. 1507-1508, 1512-1522), wspieraną przez cesarza niemieckiego Maksymiliana I (do 1515) i Zakon Krzyżacki, które mimo zwycięstwa pod Orszą (1514) zakończyły się utratą Smoleńska. Współdziałając z Władysławem Jagiellończykiem, doprowadził (1515) do rozbicia antypolskiego sojuszu państw habsburskich (wiedeńskie układy i traktaty) i państw skandynawskich pod panowaniem dynastii oldenburskiej. Zmusił do uległości próbującego oderwać się od Polski wielkiego mistrza Zakonu Krzyżackiego Albrechta Hohenzollerna, którego pokonał w wojnie 1519-1521 i wymusił na nim złożenie hołdu lennego (hołd pruski) 1525.
Po wymarciu Piastów mazowieckich, 1526 włączył Mazowsze do Korony. Chcąc wzmocnić monarchię, m.in. przez zapewnienie dziedziczności tronu, oparł się na oligarchii możnowładczej. Uzyskał przyznanie za swego życia, w wyniku elekcji vivente rege, zarówno tronu wielkoksiążęcego na Litwie (1522), jak i tronu polskiego (1529) swemu małoletniemu synowi Zygmuntowi Augustowi.
Wzmocnił działalność mennicy krakowskiej, rozpoczął zabiegi o uporządkowanie przepisów dotyczących dochodów z eksploatacji żup solnych i kopalni, wydał statut dla Ormian (1519), zasady procesowe (1523), zlecił ujednolicenie praw w całym kraju (correctura iurium, zwana korekturą Taszyckiego, 1532, odrzucona przez sejm 1540).
Pozytywną rolę w finansowej emancypacji króla spełniała działalność królowej Bony, dążącej do powiększenia dóbr królewskich, także w drodze zakupów i poprawy efektywności gospodarowania. Działania dworu wywołały opozycję średniej szlachty (egzekucja praw), której kulminacją była wojna kokosza (1537).
Zygmunt I Stary, pozostający pod wpływem idei renesansowych, był mecenasem sztuki, m.in. przebudował Wawel i ufundował Kaplicę Zygmuntowską.