Emisja - 2015 r.

Moneta okolicznościowa wyemitowana z okazji jubileuszu 750-lecia KOSZALINA, opakowanie - ozdobne etui.

Pieczęć Koszalina z pierwszej połowy XIX w. przedstawia głęboką jamę, w której umieszczona została głowa św. Jana Chrzciciela. Nad głową zamieszczono motywy kwiatowo-liściaste, przypominające kielich, ponad którym umieszczona została infuła biskupia. Kielich sprawia wrażenie hełmu, a infuła klejnotu, tym bardziej, że w jedną i drugą stronę dookoła tarczy znajdują się splecione liście akontu, niby labry heraldyczne. Wizerunek ze ściętą głową św. Jana Chrzciciela jest pierwszym właściwym herbem koszalińskim, który był zrośnięty z miastem najdłużej, bo na przestrzeni przeszło 600 lat. Według reguł heraldycznych był on właściwym herbem Koszalina.

Historyczna pieczęć Koszalina

Koszalin (łac. Coslinum, kasz. Kòszalëno niem. Köslin) – miasto na prawach powiatu w północno-zachodniej Polsce, w województwie zachodniopomorskim, drugie co do wielkości miasto na Pomorzu Zachodnim. Położone na Pobrzeżu Koszalińskim, nad rzeką Dzierżęcinką, nad jeziorami: Jamno i Lubiatowo Północne. Siedziba powiatu koszalińskiego, sądu okręgowego, wydziału zamiejscowego urzędu marszałkowskiego i delegatury urzędu wojewódzkiego.

Współczesny herb Koszalina - ilustracja: WIKIPEDIA

Według danych z 30 czerwca 2012 r. miasto miało 109 183 mieszkańców.
Miasto jest większym ośrodkiem kulturalnym w regionie, w którym znajdują się teatry, kina, filharmonia, amfiteatr oraz muzea. Jest także siedzibą lokalnych mediów. W Koszalinie znajduje się również siedziba diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej.
Koszalin stanowi węzeł komunikacji pasażerskiej, gdzie znajduje się dworzec autobusowy i kolejowy. Przez miasto prowadzą dwie drogi krajowe: nr 6 i nr 11.
Centrum miasta znajduje się ok. 11 km od Morza Bałtyckiego. Obszar miasta sięga południowego brzegu nadmorskiego jeziora Jamno.

Koszalin nocą (północna część miasta) - fotografia: WIKIPEDIA

Katedra Niepokalanego Poczęcia NMP w Koszalinie (niem. St. Marienkirche in Köslin) – dawniej kościół farny w Koszalinie. Jest najważniejszym i najcenniejszym koszalińskim zabytkiem.

Katedra Niepokalanego Poczęcia NMP w Koszalinie - fot. WIKIPEDIA

Wyposażenie i wystrój kościoła ulegał na przestrzeni wieków stałemu wzbogaceniu. Działo się tak mimo nawiedzających Koszalin wojen i pożarów, aż do połowy XIX w. Wówczas to przeprowadzono tzw. regotyzację wnętrza usuwając wiele wartościowych elementów wyposażenia (m.in. bezcenny, gotycki ołtarz główny zastąpiono mało wartościowym ołtarzem neogotyckim). Po II wojnie światowej wyposażenie neogotyckie zostało w większości usunięte. Do najcenniejszych elementów wyposażenia koszalińskiej katedry należy:
- ołtarz główny. Pierwotny ołtarz główny (pentaptyk) został wykonany w 1512 roku w drewnie dębowym przez Andreasa Wenzela z Iwięcina. W połowie XIX w. ołtarz został zdemontowany. Część rzeźb została umieszczona w różnych miejsca katedry, inne uległy rozproszeniu. Zaginęła okazała szafa ołtarzowa wraz z dwoma malowanymi skrzydłami. Nowy neogotycki ołtarz główny został ozdobiony obrazem Augusta Friedricha Hauptnera "Zmartwychwstanie" (obraz ten wisi obecnie na północnej (lewej) ścianie nawy głównej). W 1973 usunięto ołtarz neogotycki, a na ścianie prezbiterium (na metalowej kratownicy zaprojektowanej przez Rajmunda Hałasa) umieszczono część figur z dawnego gotyckiego ołtarza. W 2012 figury te po renowacji i przywróceniu pierwotnej kolorystyki umieszczono w nowej szafie ołtarzowej wzorowanej na rozwiązaniach gotyckich. W części środkowej ołtarza umieszczono postacie (od lewej) św. Jana Chrzciciela, Matki Boskiej z Dzieciątkiem i św Jana Ewangelisty. Na skrzydłach znalazły się rzeźby 12 apostołów, a w predelli postacie: św. Doroty, św. Urszuli, Matki Bożej z Dzieciątkiem, św. Małgorzaty i św. Barbary.
- krucyfiks gotycki z XIV w., z nieistniejącej już kaplicy na Górze Chełmskiej. Umiejscowiony na łuku tęczowym krucyfiks uratowany został z pożaru kaplicy na Górze Chełmskiej w 1533 roku. Jest typowym przykładem symboliki gotyckiej – drzewce krzyża oplata winorośl, symbol Drzewa Życia, a w okrągłych medalionach zakończeń jest miejsce na wizerunki czterech ewangelistów.
- wczesnogotycka chrzcielnica – wykuta w XIII w. przez rzeźbiarzy gotlandzkich. Ma kształt szesnastobocznej czaszy zdobionej łukowatymi arkadami z trójlistnymi maswerkami wspartymi na kolumienkach. Chrzcielnica znajduje się w kruchcie kościoła
- także w kruchcie znajduje się wykonana z brązu płyta nagrobna marszałka dworu księcia Jana Fryderyka – Petera Kameke z Łasina. Płyta, wykonana przez szczecińskiego ludwisarza Rolofa Klassena znajdowała się pierwotnie w kościele w Łasinie.
- neogotyckie organy wykonane w 1899 przez firmę "Schlag und Sochne" ze Świdnicy. Organy o barokowym brzmieniu mają 3419 piszczałek uruchamianych przez 3 manuały, pedał i 3 wolne kombinacje.
- obraz "Zmartwychwstanie" Augusta Friedricha Hauptnera z 1845 z neogotyckiego ołtarza głównego.