Emisja: 2013 r.

Władysławowo (do 1952 r. Wielka Wieś, kaszb. Wielgô Wies, niem. Großendorf) – miasto  i gmina w północnej Polsce, w województwie pomorskim, w powiecie puckim. Położone na Pobrzeżu Gdańskim, nad Morzem Bałtyckim i Zatoką Pucką. Władysławowo jest jednym z większych miast turystycznych w Polsce. Mieści się tutaj port morski.
Według danych z 30 czerwca 2009 roku, miasto miało 15 015 mieszkańców.
Władysławowo jest położone w północnej części Pobrzeża Kaszubskiego, od północnej strony nad Morzem Bałtyckim, a od południowo-wschodniego nad Zatoką Pucką. Zachodni skrawek miasta leży na Wybrzeżu Słowińskim, a część miasta Chałupy  znajdują się Mierzei Helskiej.
Miasto graniczy z gminami: Jastarnia, gmina Krokowa, gmina Puck.

Herb Władysławowa - ilustracja: WIKIPEDIA

Dom Rybaka – siedziba Urzędu Miasta Władysławowa - fotografia: WIKIPEDIA

Józef Haller von Hallenburg (ur. 13 sierpnia 1873 w Jurczycach, zm. 4 czerwca 1960 w Londynie) – generał broni Wojska Polskiego, legionista, Komendant Polowych Drużyn Sokolich w 1913 roku, harcmistrz, przewodniczący ZHP, prezes Komitetu PCK, działacz polityczny i społeczny, brat stryjeczny gen. Stanisława Hallera, kawaler Orderów: Orła Białego i Virtuti Militari.
Studia odbył w Wiedniu w Wojskowej Akademii Technicznej. W 1918 roku w wyniku tzw. szarży pod Rarańczą na czele Polskiego Korpusu Posiłkowego przy armii austriackiej przedostał się na stronę rosyjską. Następnie przebywał we Francji, gdzie z ramienia Komitetu Narodowego Polskiego utworzył u boku Francji tzw. Błękitną Armię. Na jej czele przybył w 1919 roku do kraju na front ukraiński.

W 1920 roku objął w imieniu Polski Pomorze Gdańskie. 10 lutego 1920 r. jako dowódca Frontu Pomorskiego, dokonał w Pucku aktu symbolicznych zaślubin Polski z Morzem Bałtyckim. W czasie wojny polsko-bolszewickiej dowodził armią ochotniczą, był też Inspektorem Generalnym armii i członkiem Rady Wojennej.
W latach 1920-1927 był posłem na sejm. W sposób gwałtowny atakował J. Piłsudskiego. Po wyborze na prezydenta RP G. Narutowicza podsycał wrogie mu nastroje. Po przewrocie majowym 1926 roku został przeniesiony w stan spoczynku. Współorganizował opozycję, tzw. Front Morges, a także utworzone w 1937 roku Stronnictwo Pracy.
Po kampanii wrześniowej (wojna obronna Polski 1939 r.) przebywał na emigracji. W latach 1940-1943 pełnił funkcje ministra oświaty w rządzie W. Sikorskiego.