Emisja: lipiec 2017 r.

Moja gmina... Koczała / Zwierzyna łowna - JELEŃ SIKA

Gmina Koczała leży w południowo-zachodniej części województwa pomorskiego na terenie powiatu człuchowskiego. Gminę zamieszkuje ponad 3650 mieszkańców. Największą miejscowością jest Koczała, w której skupiają się ważniejsze punkty usługowo-handlowe i obsługi mieszkańców. Gospodarka w gminie koncentruje się na produkcji rolno-spożywczej, przemyśle drzewnym i usługach. Lasy obfitują w grzyby i jagody. Liczne i czyste jeziora (największe z nich to Dymno) zachęcają do uprawiania sportów wodnych oraz wędkarstwa. Dolina rzeki Brdy jest wymarzonym miejscem dla miłośników kajakarstwa. Szlaki turystyczne piesze i rowerowe prowadzą w urokliwe miejsca. Panująca tu cisza i spokój pozwalają na wypoczynek z dala od hałasu i zgiełku wielkich miast. Będąc tu warto obejrzeć zabytkowe murowane kościoły w Koczale i Pietrzykowie oraz XVII-wieczny drewniany kościółek w Starznie z barokowymi ołtarzami i ambonami. Na uwagę zasługują zabudowania „w kratę” w Starej Brdzie. W Koczale znajduje się przedszkole, szkoła podstawowa, gimnazjum, Gminny Ośrodek Kultury i Gminna Biblioteka Publiczna. Na bazę rekreacyjną składają się: boisko do gry w piłkę nożną, boiska szkolne, korty tenisowe, sala gimnastyczna przy szkole w Koczale oraz boiska do gier sportowych. W bogatym kalendarzu imprez kulturalnych, rekreacyjnych i sportowych każdy znajdzie coś dla siebie. Od wielu lat rozwija się współpraca z niemiecką gminą Bad Saarow. Gmina Koczała jest spokojna i bezpieczna, zaś jej mieszkańcy życzliwi i gościnni.

Ważny element lokalnego krajobrazu stanowią lasy (przede wszystkim sosnowe i świerkowe) zajmujące 70% powierzchni gminy, bogate w runo leśne (m.in. grzyby, jagody, borówki), jak też zwierzynę: sarny, jelenie, dziki, lisy, zające, bobry, wilki, bociany, żurawie, łabędzie. Na terenie gminy  jest 20 jezior o zróżnicowanej wielkości i głębokości, w których występują różnorodne gatunki ryb: leszcz, lin, karaś, okoń, płoć, szczupak. Dolina rzeki Brdy przecina kompleksy leśne i tereny otwarte północno-wschodniej części gminy. Dopływem rzeki Brdy jest rzeka Ruda, po której ostatnim czasie chętnie pływają kajakarze. W krajobrazie dominują różnego typu formy polodowcowe.

Użytki ekologiczne gminy Koczała - na terenie gminy występują trzy obszary objęte ochroną przyrody w formie użytków ekologicznych: „Półwysep Dymin” o powierzchni 1,06 ha, „Źródlisko rzeki Ruda” o powierzchni 2,82 ha, „Fragment Środowiska przyrodniczego na działce oddziału 16 p o powierzchni 0,85 ha w Leśnictwie Niesiłowo – Nadleśnictwo Miastko”.

Jeleń wschodni, sika (Cervus nippon) – gatunek jeleniowatych – jego podgatunki zamieszkują wschodnią część Syberii, Mandżurię, wschodnie Chiny, Koreę, Japonię oraz Tajwan. Introdukowany także w wielu innych krajach. Na teren współczesnej Polski sprowadzony w 1895 i aklimatyzowany w okolicach Elbląga i Pszczyny. Poławiany dla mięsa, skór i poroża, jako zwierzyna. Łatwo się oswaja. Jest hodowany w parkach i na fermach (zaliczany do zwierząt gospodarskich).
Ubarwienie sierści brunatne, dość zmienne; grzbiet i boki ciała pokryte białawymi cętkami. Długość ciała do 1,5 m, ogona do 20 cm, wysokość w kłębie 75–110 cm, masa ciała do 110 kg. Poroże jelenia wschodniego charakteryzuje się niezbyt silnym odgałęzieniem, a liczba odnóg jest nie większa niż 8. Samica nie posiada poroża. Największe rozmiary osiągają podgatunki syberyjskie, a najmniejsze żyją na Tajwanie.
Dorosłe samce są samotnikami łączącymi się w małe stada tylko w okresie godowym. Stado składa się z kilku łań i jednego byka. Zwierzę żywi się głównie trawą oraz liśćmi drzew i krzewów. Żyją 15-18 lat. Żerują głównie w nocy.
Komunikują się przy pomocy dźwięków. Zapachy wykorzystywane są do przekazywania informacji o gotowości do rozrodu oraz do znakowania terenu.
Dojrzałość płciową uzyskują ok. 16-18 miesiąca życia. Sika jest gatunkiem poligamicznym. Samiec gromadzi na swoim terytorium haremy do 12 samic.
Gwizdowisko rozpoczyna się w październiku i trwa do końca listopada. Ciąża trwa od 210 do 230 dni, samica rodzi 1–2 młode o wadze urodzeniowej od 4,5-7 kg. Młode przebywają z matką do ukończenia roku. Sika może krzyżować się z jeleniem szlachetnym.
Do najgroźniejszych wrogów jelenia wschodniego należą wilki, tygrysy i ludzie. W Polsce jest zaliczany do grubej zwierzyny z okresem ochronnym, został wpisany także na listę gatunków obcych, które w przypadku uwolnienia do środowiska przyrodniczego mogą zagrozić gatunkom rodzimym lub siedliskom przyrodniczym.

Jeleń wschodni, sika (Cervus nippon) – fot. WIKIPEDIA