WZORZEC PRZEDPRODUKCYJNY DLA MONETY - PRÓBA

Emisja: 2012 r.

Wyemitowano żetony:
- 20 BYTÓW / KOŚCIÓŁ ŚW.KATARZYNY
- 20 BYTÓW / GOTYCKA WIEŻA
- 20 BYTÓW / ZABYTKOWY MOST KOLEJOWY

Bytów (dodatk. nazwa w j. kaszub. Bëtowò; niem. Bütow – miasto w północnej Polsce, w województwie pomorskim, w powiecie bytowskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Bytów, położone na Pojezierzu Bytowskim, nad rzekami Borują oraz Bytową i jeziorem Jeleń. Miasto stanowi lokalny węzeł drogowy (DK20, DW209, DW212, DW228). W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa słupskiego. Ośrodek turystyczno-wypoczynkowy. Przemysł elektrotechniczny, spożywczy, drzewny i metalowy.

Panorama zamku krzyżackiego w Bytowie - fot. WIKIPEDIA

Bytów to dawny gród pomorski wzmiankowany w powstałej około 1113 kronice Galla Anonima (łac. castrum nomine Bitom), jako zdobyty i złupiony przez Bolesława III Krzywoustego.
W 1329 zajęty przez Krzyżaków. Prawa miejskie otrzymał 12 lipca 1346. W roku 1410 po bitwie pod Grunwaldem został przekazany przez króla Władysława Jagiełłę księciu pomorskiemu Bogusławowi VIII, następnie w roku 1466 Kazimierz Jagiellończyk podarował go księciu szczecińskiemu Erykowi II. W latach 1526–1637 wraz z całą ziemią lęborsko-bytowską był lennem Polski. W 1637 Bytów z Lęborkiem został przyłączony do Królestwa Polskiego. W dniu 6 listopada 1657 Bytów po traktacie bydgoskim trafił pod władzę Brandenburgii (dynastii Hohenzollernów), formalnie jako lenno Polski.
W 1912 Polacy stanowili w powiecie bytowskim ok. 15% ludności i traktat wersalski pozostawił miasto w granicach Niemiec. Mimo to w okresie 1919–1939 działały tu liczne polskie organizacje. W okresie II wojny światowej ośrodek konspiracji (Gryf Kaszubski). W 1945 zniszczony w 70% i włączony do Polski; 90% niemieckiej ludności miasta wysiedlono. Stopniowo odbudowywany; siedziba powiatu 1946–1975. W 1946 urzędowo zatwierdzono obecną nazwę, po 1947 Bytów oraz okolice został zasiedlony osadnikami ze wschodniej i centralnej Polski, m.in. w ramach akcji „Wisła”.

Kościół świętej Katarzyny Aleksandryjskiej i świętego Jana Chrzciciela w Bytowie – rzymskokatolicki kościół parafialny znajdujący się w Bytowie, w województwie pomorskim. Należy do dekanatu Bytów diecezji pelplińskiej.
Kościół został wzniesiony w latach 1848-1854 według projektu Schindlera na wzór berlińskiego kościoła św. Mateusza. Do 1945 roku była to świątynia ewangelicka pod wezwaniem św. Elżbiety. Po zakończeniu II wojny światowej została przejęta przez katolików, których kościół został zniszczony przez żołnierzy sowieckich. Budowla została poświęcona w dniu 24 czerwca 1945 roku - wspomnienie św. Jana Chrzciciela, w związku z tym otrzymała dwa wezwania.
Jest to kościół halowy o trzech nawach. Od strony północnej do elewacji nawy środkowej jest dostawiona wysoka kwadratowa wieża zamknięta arkadową galeryjką. Trzon wieży jest ośmioboczny i zakończony stożkowym hełmem. W kościele znajdują się organy wykonane w 1907 roku oraz dwa dzwony odlane w latach 1820-1821, ufundowane przez króla Fryderyka Wilhelma III Pruskiego.

Gotycka wieża kościoła p.w. Św. Katarzyny z XIV w. - Bytów