Koronowo – miasto w woj. kujawsko-pomorskim, w powiecie bydgoskim, położone przy granicy Doliny Brdy i Pojezierza Krajeńskiego; siedziba gminy miejsko-wiejskiej Koronowo. W latach 1975-1998 miasto administracyjnie należało do województwa bydgoskiego. Przez miasto przechodzą dwie drogi krajowe 25 i 56.
Według danych z 30 czerwca 2010 miasto miało 11 025 mieszkańców.

Herb Koronowa - ilustracja: WIKIPEDIA

Bitwa pod Koronowem – bitwa, rozegrana 10 października 1410, w czasie Wielkiej Wojny, między siłami zakonu krzyżackiego dowodzonymi przez Michała Küchmeistera, a wojskami polskimi dowodzonym przez Sędziwoja z Ostroroga i Piotra Niedźwiedzkiego pod wsią Wilcze, zakończona zwycięstwem Polaków.
Sytuacja przed bitwą
Po bitwie pod Grunwaldem i nieudanym oblężeniu Malborka, siły krzyżackie rosły, zaś siły polsko-litewskie malały. W październiku 1410 siły krzyżackie liczyły już ok. 10 tys. zbrojnych. Wójt Nowej Marchii Michał Küchmeister z oddziałem liczącym ok. 4 tys. ludzi (w tym 3 tys. zaciężnych z Czech i Śląska) po zdobyciu miasta Tucholi obległ zamek. Zostawił pod zamkiem część sił, a z resztą ruszył na południe, by z zaskoczenia opanować warowny klasztor cystersów w Koronowie, mający w krzyżackich zamierzeniach stać się podstawą do dalszych działań, których celem była Bydgoszcz.
Jagiełło wysłał przeciwko Krzyżakom liczące 2 tys. zbrojnych oddziały pod dowództwem Sędziwoja z Ostroga i Piotra Niedźwiedzkiego.
Polacy zdążyli obsadzić Koronowo załogą, więc Krzyżacy, zaskoczeni polską gotowością do walki, przystąpili do odwrotu. W pościg ruszyli za nimi konni łucznicy. Widząc, że nie uda się uniknąć walki, wojska krzyżackie zatrzymały się na leżącym 7 kilometrów od Koronowa wzgórzu, znajdującym się między Buszkowem a Łąskiem.
Przebieg
Krzyżacy zajęli dogodną pozycje na wzgórzu. Po podejściu Polaków pod wzgórze obie armie ustawiły się w szyku "w płot". Pierwszą linię zajmowali rycerze, drugą ich giermkowie. Po sygnale do ataku bitwa stała się areną walk wielu pojedynków. Dwa razy ogłaszano przerwę. Dopiero w trzecich zmaganiach Polacy zdobyli nieprzyjacielską chorągiew (zdobył ją Jan Nasian de Ostrowce), co wywołało zamieszanie wśród Krzyżaków, a dalej przerodziło się w ucieczkę. Jej przyczyną mógł być fakt, że zwinięcie gonfanonu, głównej, najważniejszej chorągwi, było często znakiem do odwrotu. Lżej zbrojni polscy jeźdźcy rozpoczęli pościg. Zdobyto łupy i jeńców, w tym wielu tzw. gości zakonu. Do niewoli wzięty został także naczelny wódz armii krzyżackiej Michał Küchmeister von Sternberg, którego osadzono później na zamku w Chęcinach.
Po bitwie
Oddziały polskie przybyły do Bydgoszczy. Król Polski Władysław Jagiełło wydał ucztę, traktując jeńców z szacunkiem w celu zwalczania krzyżackiej propagandy na zachodzie ukazującej Polaków i Litwinów jako bezbożnych dzikusów. Zwycięska dla Polaków bitwa przyczyniła się do podpisania pokoju w Toruniu w 1411 r.