EMISJA: październik 2020 r.

(Żeton pamiątkowy w formie monety)

Zlot odbył się w nietypowym czasie, tj. 10 października 2020 roku.

W tegorocznym zlocie można było wziąć udział osobiście lub skorzystać z prezentacji tematycznych umieszczonych w internecie. Taka forma zlotu została wymuszona trudną do przewidzenia sytuacją epidemiczną. Niemniej jednak, pozwoliło to na kontynuację tej cyklicznej imprezy, zwykle przyciągającej do Słońska wielu miłośników przyrody.

Rzeczpospolita Ptasia jest to zupełnie nowa, unikalna w skali Polski inicjatywa Towarzystwa Przyjaciół Słońska "Unitis viribus", której celem jest klubowe zrzeszenie miłośników ptaków odwiedzających Słońsk. Pragniemy w taki sposób uatrakcyjnić naszą miejscowość dla ruchu turystycznego, przyczynić się do promocji Słońska i Parku Narodowego "Ujście Warty", tworzenia warunków dla rozwoju rodzimej bazy turystycznej.
Wszystkich obywateli Rzeczpospolitej Ptasiej będzie obowiązywała konstytucja i kodeks obserwatora ptaków. Miłośnicy ptaków otrzymają paszporty, w których będą zbierać pieczątki potwierdzające pobyt (różne w każdym roku). Każdy rok poświęcony będzie innemu gatunkowi ptaka, wybranemu spośród rzadkich lub zagrożonych, występujących w Rzeczpospolitej Ptasiej. Rok 2002 był Rokiem Derkacza, a 2003 jest Rokiem Żurawia. Będą organizowane zloty ptakolubów, plenery i imprezy edukacyjne.
Słońsk jest niewielką miejscowością gminną położoną w dolinie Warty w województwie lubuskim, przylegającą do niedawno utworzonego Parku Narodowego "Ujście Warty" oraz parku krajobrazowego o tej samej nazwie. Okolice Słońska to jeden z najważniejszych w całej Europie terenów podmokłych, rozciągający się na przestrzeni kilku tysięcy hektarów i gromadzący w okresie wędrówek setki tysięcy ptaków. Obok ciekawej historii miejscowości, związanej od wieków z zakonem joannitów stanowi to doskonały, choć wciąż niewykorzystany atut.
Mamy nadzieję, że Rzeczpospolita Ptasia stanie się atrakcją całego regionu przyczyniając się (z racji powstania pod patronatem TPS "Unitis Viribus") do poszerzenia wiedzy nie tylko przyrodniczej swych obywateli. Gorąco zachęcamy do wstąpienia do grona obywateli RP!
W tym celu należy po przyjeździe do Rzeczpospolitej Ptasiej, zgłosić się w jednym z Biur Paszportowych w Słońsku (najlepiej z własnym zdjęciem), wypełnić wniosek o wydanie paszportu, wpłacić 10 zł jako cegiełkę na rzecz Towarzystwa Przyjaciół Słońska "Unitis Viribus" i (bez długiego oczekiwania) otrzyma się paszport. Można również otrzymać paszport za zaliczeniem pocztowym wypełniając formularz na naszej stronie.
Adresy biur paszportowych w Słońsku:
ul. Puszkina 44, tel.: (0-95) 757 24 45
Stacja Pomp 2, tel.: (0-95) 757 22 12
Tekst: iza

Słońsk (niem. Sonnenburg) – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie sulęcińskim, w gminie Słońsk.

Herb Słońska - ilustracja: WILIPEDIA

Miejscowość liczy około 3000 mieszkańców. Przez wiele lat znajdowała się tu siedziba magdeburskich joannitów. W latach 1420-1429 zakon wybudował potężny zamek. W 1933 roku utworzono tu pierwsze ciężkie hitlerowskie więzienie. Po wojnie popadł on w zniszczenie i do lat 70. XX wieku zalegały tam na podłogach stosy papierów niemieckich i sowieckich. Niestety, zamek spłonął w 1975 roku. Obecnie są to tylko mury bez stropów. Słońsk leży 12 km od granicy przy drodze nr 22 łączącej Berlin i Kostrzyn nad Odrą z Poznaniem i Gorzowem Wielkopolskim. Różnymi formami ochrony przyrody objęto ponad 80% powierzchni gminy, w tym 4,5 tys. ha znajduje się na terenie Parku Narodowego Ujście Warty.
W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gorzowskiego.
Miejscowość jest siedzibą gminy Słońsk.

Dzięcioł zielony (Picus viridis) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny dzięciołowatych (Picidae). Zamieszkuje nieomal całą Europę oraz zachodnią Azję – od południowej Skandynawii i Wielkiej Brytanii po okolice Morza Śródziemnego i od północnego Iranu i Turkmenistanu do Kaukazu. Poza tym gnieździ się od Uralu po Atlantyk. To ptak osiadły. Nie jest zagrożony wyginięciem.

Dzięcioł zielony (Picus viridis)

Ptak osiadły. Często przebywa na ziemi. Lata nisko i szybko; podczas falistego lotu widać żółty kuper. Między uderzeniami skrzydeł składa je całkowicie. W okresie zimowym „kąpie” się w puszystym śniegu, zostawiając widoczne ślady skrzydeł.
Dzięcioł zielony to typowy europejski ptak leśny. Pierwotnie był związany z lasami łęgowymi. Obecnie zamieszkuje skraje świetlistych lasów liściastych i mieszanych, a także mniejsze zadrzewienia śródpolne, stare parki, sady i aleje, zwykle w pobliżu łąk, na których żeruje, również szpalery drzew wśród pól. W górach znaleźć go można w lesie iglastym. Preferuje doliny rzeczne. Spotykany często w zadrzewieniach wiejskich, niekiedy nawet w parkach miejskich, gdyż nie jest ptakiem płochliwym i obecność człowieka mu nie przeszkadza. Unika zwartych kompleksów leśnych, gdzie nie ma odpowiednich miejsc do założenia dziupli i właściwej ilości pokarmu. Wśród dzięciołów jest to gatunek najczęściej żerujący na ziemi.
Dzięcioł zielony żywi się zbieranymi na ziemi owadami, głównie różnymi gatunkami mrówek i ich larwami. Zimą rozkopuje mrowiska nawet do 1 m głębokości. Wiosną i latem zbiera mrówki także z pni drzew. Podobną dietę preferuje też blisko spokrewniony krętogłów. Rzadziej pożywia się innymi bezkręgowcami np. chrząszczami, świerszczami, gąsienicami, a wyjątkowo mięsistymi owocami i nasionami. Dzięcioł zielony w zimie nie gardzi pszczołami, wydłubuje dziury w ulach i wyjada owady.