Oryginalności monecie daje podmiot emitenta, którym jest Bractwo Rycerskie Ziemi Kaliskiej. Jest to pierwsza w Polsce tego typu organizacja, która emituje własną monetę zastępczą.
Jest to pierwsza moneta rozpoczynajaca serie przedstawiajaca średniowiecznych rycerzy z różnymi rodzajami uzbrojenia. Do chwili obecnej nie wyemitowano kolejnej monety z serii.

Bractwo Rycerskie Ziemi Kaliskiej (łac. Convictus Equester Terrae Calisiensis, CETC) – stowarzyszenie non-profit, bractwo rycerskie założone w 2000 w Kaliszu.
Głównym celem Bractwa jest rekonstrukcja dorobku kulturalnego „wieków średnich”. Początkowo przedmiotem zainteresowania Stowarzyszenia była kultura słowiańska i normańska z okresu wczesnego średniowiecza, jednakże z czasem zaczęły powstawać drużyny zajmujące się odtwarzaniem dorobku późniejszych kultur i okresów. Obecnie działalność rekonstrukcyjna Bractwa jest podporządkowana podziałowi terytorialnemu. Odtwarzane okresy zawierają się w dwóch drużynach:
-   Poczet Księcia Bolesława – rekonstrukcja dworu księcia Bolesława Pobożnego z drugiej połowy XIII w.; grupa działa w Kaliszu.
-   Poczet Wierzbięty herbu Łodzia – rekonstrukcja pocztu rycerza Wierzbięty Krotoskiego z początku XV w.; grupa działa w Krotoszynie.

Członkowie Bractwa godnie reprezentowali miasto Kalisz na imprezach ogólnokrajowych takich jak: rekonstrukcje bitew pod Cedynią i Grunwaldem, na zamku Czocha, w Gnieźnie, Turku, Poznaniu, Wrocławiu, Biskupinie i w Mrówkach, oraz Festiwalu Wikingów na wyspie Wolin.
Stowarzyszenie współpracuje z Muzeum Okręgowym Ziemi Kaliskiej oraz z kaliską Stacją Badawczą Polskiej Akademii Nauk w Warszawie. Poza tym, zamiejscowe drużyny CETC nawiązały współpracę z samorządem lokalnym, czego przykładem jest współpraca Pocztu Wierzbięty z Krotoszyna z tamtejszym Urzędem Miasta, między innymi dzięki której, jednym z celów Drużyny stała się budowa rekonstrukcji średniowiecznej wsi. Współpraca z instytucjami naukowymi dała Stowarzyszeniu możliwość korzystania z walorów historycznego grodziska na kaliskim Zawodziu, a także dostęp do prac kaliskich archeologów.
W 2001 i 2005 roku Stowarzyszenie zostało wyróżnione przez Prezydenta Miasta Kalisza, kolejno Zbigniewa Włodarka i Janusza Pęcherza, za działalność na rzecz kultury. Bractwo jest też współzałożycielem Lokalnej Organizacji Turystycznej w Kaliszu.

Sukcesy
-  W roku 2004 członkowie Bractwa reprezentowali powiat kaliski w Marienbergu w Niemczech.
-  Wyróżnienie przez Prezydenta Miasta Kalisza, za aktywne działanie na rzecz kultury i sztuki w Kaliszu i Krotoszynie - 2001, 2005.
-  Organizacja obchodów 590-tej rocznicy lokacji miasta Krotoszyna.
-  Wystawa "Uzbrojenie i ubiór średniowieczny, ze zbiorów Bractwa Rycerskiego Ziemi Kaliskiej", zorganizowana wspólnie z Muzeum Historii Przemysłu w Opatówku w październiku 2004 r.
-  "Biesiada Piastowska" zorganizowana wspólnie z Muzeum Okręgowym Ziemi Kaliskiej oraz Stowarzyszeniem Kalisz XXI.
-  2004 - Biesiada Piastowska " Na dworze księżnej Jolanty" , oraz towarzyszące temu wydarzeniu " Dni węgierskie w Kaliszu", pod patronatem Ambasadora Republiki Węgier.
-  2005 - VI Biesiada Piastowska " Od Kalisza ku Rusi", oraz towarzyszące temu wydarzeniu " Dni kultury ukraińskiej w Kaliszu", pod patronatem Ambasadora Ukrainy.
-  Współorganizacja Finałów WOŚP w Kaliszu i Krotoszynie.
-  Współpraca z Klubem Środowiskowym "Rivendell" w Krotoszynie.
-  Organizacja licznych pokazów dla dzieci, młodzieży i osób niepełnosprawnych, której celem jest umożliwienie żywego kontaktu z historią.

Rycerstwo – w średniowieczu warstwa społeczna (stan) trudniąca się służbą wojskową; rycerze.

Rycerz ciężkozbrojny - ilustracja: WIKIPEDIA

Rycerze posiadali specjalny status społeczny i byli przedstawicielami uprzywilejowanej warstwy feudalnej. Jako wasale – osoby podlegające zwierzchności swojego suwerena, zobowiązani byli do pełnienia służby wojskowej i do ochrony swojego pana w zamian za przywileje. Ich postępowanie opierało się na specjalnym etosie z uwzględnieniem kodeksu rycerskiego. Godność rycerza była nadawana giermkowi podczas ceremonii pasowania. W XIII i XIV wieku rycerstwo przekształciło się w szlachtę. W większości państw europejskich tytuł rycerski stał się jednym z niższych tytułów szlacheckich, np. we Francji jako – chevalier, w Niemczech i Monarchii Austro-Węgierskiej – Ritter, w Wielkiej Brytanii – knight . W Polsce z uwagi na zasadę równości szlacheckiej rycerstwem tytułowano ogół szlachty, stosując też określenia kawaler (tytuł szlachecki) lub formę łacińską – equitus.

Etymologia nazwy
Polskie słowo "rycerz" pochodzi od niem. Ritter, które oznacza jeźdźca, co potwierdza utożsamienie rycerza z jeźdźcem na koniu bojowym. W językach romańskich również zachował się ślad jeździeckich skojarzeń z rycerzem. Francuskie chevalier, hiszp. caballero, port. cavaleiro pochodzą od późnego łac. caballus, co znaczy "jeździec". Jednocześnie istniało staropolskie określenie na rycerza - raciądz, od psł. *ratęgъ (od *ratъ = walka, jak w imieniu Racibor), które przeszło w nazwę osobową, stąd nazwy miejscowe: Raciąż, Raciążek.

Współczesny obraz rycerza
W świadomości współczesnej obraz rycerza jawi się jako wizerunek szlachetnego opancerzonego wojownika walczącego konno za pomocą różnorakiej broni białej w obronie słabych i uciśnionych. Został on ukształtowany przez średniowieczną sztukę, m.in. francuskie pieśni rycerskie zwane chansons de geste oraz legendy (Król Artur i Rycerze Okrągłego Stołu), a także przez wyidealizowaną rolę rycerstwa podczas wypraw krzyżowych, kiedy to przedstawiani byli jako nieskazitelni wojownicy w błyszczących zbrojach szerzący Słowo Boże.
W dzisiejszych czasach rekonstrukcją obyczajów i strojów rycerskich zajmują się m.in. bractwa rycerskie.

Patron
Patronem rycerzy był święty Jerzy, dziś opiekun harcerzy.