*całkowity nakład - 10 000 szt. / wybito 7 500 szt. - stemplem zwykłym i 2 500 szt. - stemplem odwróconym

Emitentem jest Urząd Miasta Tomaszów Mazowiecki, organizatorem: Karkonoski Dom Numizmatyczny.

Wyemitowano również 180 tomaszy w srebrze, nakład - 150 szt. / na awersie Antoni hrabia Ostrowski, który doprowadził do nadania osadzie praw miejskich.

W 2011r. wyemitowano 6 tomaszy w mosiądzu z tampondrukiem jako uzupełnienie emisji (z części żetonów mosiężnych z ogólnego nakładu).

Moneta lokalna wybita z okazji 180. rocznicy nadania praw miejskich dla Tomaszowa Mazowieckiego przez Radę Administracyjną Królestwa Polskiego. Założycielem miasta był Tomasz Ostrowski, własciciel Dóbr Ujezdzkich, który założył osadę o nazwie Kuźnice Tomaszowskie w związku z odkryciem ród żelaza. Jego syn Antoni hrabia Ostrowski stał się włascicielem Tomaszowa w 1805 roku. Rozwinął on w mieście tkactwo i handel. Ze względu na szybki rozwój osada uzyskała status miasta 6 lipca 1830r.

Tomaszów Mazowiecki (do 1926 Tomaszów) – miasto i gmina w województwie łódzkim, w powiecie tomaszowskim. Szóste co do wielkości, a czwarte co do ludności miasto w woj. łódzkim.
Tomaszów Mazowiecki leży w Dolinie Białobrzeskiej, nad Pilicą, Wolbórką, Czarną i Piasecznicą, w pobliżu Zalewu Sulejowskiego, na skraju Puszczy Pilickiej.
Według danych z 30 czerwca 2010 r. miasto miało 65 375 mieszkańców.
Miasto położone jest w dwóch regionach historyczno-kulturowych, bowiem dzielnice po lewej stronie Pilicy to Mazowsze natomiast po prawej stronie rzeki to Małopolska.
Duży ośrodek przemysłu włókienniczego, ceramicznego, maszynowego, odzieżowego, metalowego, skórzanego oraz usług.

Herb Tomaszowa Mazowieckiego - ilustracja: WIKIPEDIA

Według danych z 1 stycznia 2010 r. powierzchnia miasta wynosiła 41,30 km². Miasto stanowi 4,03% powierzchni powiatu.
Według danych z roku 2002 Tomaszów Mazowiecki ma obszar 48,3 km², w tym: użytki rolne 45%. użytki leśne 13%.
Miasto sąsiaduje z gminą Lubochnia oraz wiejską gminą Tomaszów Mazowiecki.
W latach 1975-1998 miasto administracyjnie należało do województwa piotrkowskiego.

Panorama Tomaszowa Mazowieckiego na początku XIX wieku, rys. Leonard Chodźko 1837 - ilustracja: WIKIPEDIA

Rozwój Tomaszowa Mazowieckiego wiąże się z rewolucją przemysłową XIX w. Został on założony przez hrabiego Antoniego Ostrowskiego, który nazwał osadę na cześć swojego ojca Tomasza. Zalążkiem przyszłego miasta były powstałe w 1788 r. piece hutnicze w nadpilickich lasach. Intensywny rozwój miasta nastąpił w latach 1822–1823, kiedy to hrabia Ostrowski postawił na włókiennictwo. W 1824 r. Tomaszów otrzymał prawa osady fabryczno-handlowej, a 6 lipca 1830 Tomaszów uzyskał prawa miejskie.
Miasto stało się jednym z ważniejszych ośrodków przemysłu włókienniczego w Łódzkim Okręgu Przemysłowym. Odzyskanie niepodległości w 1918 r. stało się początkiem okresu odbudowy przemysłu. Dwanaście tysięcy pracujących robotników, 126 większych i mniejszych fabryk, trzy fabryki dywanów dające 70% produkcji krajowej, rozwinięty przemysł włókienniczy, chemiczny oraz drzewny i metalowy, 45 tys. mieszkańców – składają się na obraz Tomaszowa Mazowieckiego w przededniu II wojny światowej[potrzebne źródło].
Podczas wojny obronnej 6 września 1939 w rejonie miasta rozegrała się bitwa pod Tomaszowem Mazowieckim. W czasie II wojny światowej w połowie 1940 roku m.in. do Tomaszowa (za pośrednictwem obozu przesiedleńczego w Radogoszczy) trafiały transporty osób wysiedlonych z Kraju Warty. W tym okresie na terenie Tomaszowa stacjonował już pododdział Organizacji Todt, który budował duże schrony obok wsi Konewka i Jeleń. W czasie wojny na terenie miasta znajdował się węgierski lazaret. Tomaszów został zajęty przez Armię Czerwoną 18 stycznia 1945.
W okresie powojennym miasto zaczęło się intensywnie rozbudowywać, powstały nowe wielorodzinne osiedla mieszkaniowe oraz osiedla budownictwa jednorodzinnego. Wybudowano kilka nowych zakładów przemysłowych a wiele zmodernizowano.
Po roku 1990 miasto zaczęło podupadać, systematycznie zmniejsza się liczba mieszkańców, a do roku 2010 upadła większość zakładów przemysłowych (ZWCH Wistom, ZTW Mazovia S.a.). Po zakładach tych pozostały tylko zniszczone budynki pofabryczne.