Daleszyce – miasto w południowej Polsce, położone w województwie świętokrzyskim, w powiecie kieleckim, siedziba gminy wiejsko-miejskiej Daleszyce. Ośrodek miejski aglomeracji kieleckiej.
Według danych z 31 grudnia 2010 r. miasto miało 2953 mieszkańców.

Herb Daleszyc - ilustracja: WIKIPEDIA

Według danych z 1 stycznia 2010 r. powierzchnia miasta wynosiła 15,50 km².
W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.
Przez miasto przechodzi POL Szlak niebieski.svg niebieski szlak turystyczny z Chęcin do Łagowa.
Dojazd z Kielc zapewniają autobusy komunikacji miejskiej linii 16bis.

Daleszyce, Kościół św. Michała Archanioła - fotografia: WIKIPEDIA

Daleszyce niemal od początku swojego istnienia należały do biskupów krakowskich. W 1569 r. za wstawiennictwem bp. Filipa Padniewskiego otrzymały prawa miejskie (przywilej ten, nadany przez Zygmunta Augusta został odebrany w 1869 r.). W 1220 r. bp. Iwon Odrowąż nakazał wybudować tu kościół parafialny pw. św. Michała, dziś na jego miejscu stoi kościół ze znacznie późniejszego okresu, rozbudowany w 1912 r. W południowej ścianie kaplicy znajduje się zegar słoneczny z 1629 r., we wnętrzu zaś – obraz Matki Boskiej z XVI w. W 1362 r. miejscowość odwiedził król Kazimierz Wielki. Daleszyce wielokrotnie nękane były ogromnymi pożarami, ich obecna zabudowa wzniesiona została na wzór dawnej świętokrzyskiej architektury w 1946 r. W 1869 r. w miejscowości utworzono gminę żydowską. Według spisu z 1937 r. w Daleszycach zamieszkiwało 525 Żydów. Podczas II wojny światowej wszyscy zostali deportowani do obozu zagłady w Treblince. Okolice Daleszyc stanowiły miejsce licznych akcji partyzanckich, głównie oddziału AK "Barabasza" (26 lipca i 6 sierpnia 1944), za co Niemcy wspomagani przez nacjonalistów ukraińskich 12 sierpnia 1944 spalili i spacyfikowali wieś. Po kilku dniach 12.08.1944 roku oddziały Wehrmachtu najpierw ostrzelały Daleszyce z artylerii, a potem spaliły wieś.Na rynku znajduje się pomnik upamiętniający pomordowanych.
Na mocy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 lipca 2006 r. Daleszyce odzyskały prawa miejskie wraz z początkiem 2007 roku.

Archanioł Michał, hebr. מיכאל [Mîchā’ēl], gr. Μιχαήλ [Michaél], łac. Míchaël, arab. ميخائيل [Mika'il], scs. Archistratig Michaił – w religii chrześcijańskiej jeden z archaniołów, święty Kościoła katolickiego i prawosławnego.
Hebrajskie imię Mika'el znaczy któż jak Bóg. Według tradycji chrześcijańskiej i żydowskiej, kiedy Satanael zbuntował się przeciwko Bogu i nakłonił do buntu 1/3 aniołów, Michał miał wystąpić jako pierwszy przeciwko niemu z okrzykiem: "Któż jak Bóg!".
W religii judaistycznej wymienia się Michała wśród siedmiu aniołów wyższego rzędu. Również w islamie Michał (Mika'il) jest jednym z ważniejszych aniołów.
W Nowym Testamencie pojawia się jako stojący na czele hufców niebieskich, zwycięsko walczący z szatanem i jego zwolennikami (Jud 9; Ap 12,7). W niektórych pismach wczesno-chrześcijańskich, zależnych od apokaliptyki żydowskiej, Michał bywa utożsamiany z Jezusem. U pisarzy kościelnych uchodzi za księcia aniołów, archanioła, któremu Bóg powierza zadania wymagające szczególnej siły. Wstawia się u Boga za ludźmi, jest aniołem stróżem ludu chrześcijańskiego. Stoi u wezgłowia umierających, którym następnie towarzyszy w drodze do wieczności. Łączy się z tym jego patronat nad kaplicami cmentarnymi. Artyści przedstawiają go z wagą do odmierzania dobrych uczynków. Zaś symbolem dobrych uczynków jest złoto i dlatego jest też patronem złotników i rytowników. Kult religijny św. Michała istnieje nieprzerwanie od początku chrześcijaństwa. Innym atrybutem archanioła Michała jest ognisty miecz. Najsławniejszą budowlą wzniesioną ku jego czci jest kościół i klasztor na Mont Saint-Michel, miejsce pielgrzymkowe oraz Monte Sant'Angelo Monte Gargano (Włochy).
Jest uważany za największego ze wszystkich aniołów w żydowskich, chrześcijańskich i muzułmańskich religiach. Jest postrzegany różnie, jako Posiadacz Kluczy do Nieba i Wódz Archaniołów, Książę Obecności, Anioł Żalu, Prawości, Litości i Uświęcenia Duszy, Anielski Książę Izraela, Stróż Jakuba, i anioł Gorejącego Krzewu. Jest niezmordowanym mistrzem dobroci i zawsze pomaga podnieść się pokonanym. Michał stosuje reguły samotnego wojownika; zawsze jest skłonny pomóc załagodzić konflikt i rozwiązać kłopot.
Jest kojarzony z elementem ognia, który symbolizuje spalanie rzeczy tymczasowych i przejściowych, dzięki czemu tylko czyste wewnętrzne światło może oświetlać nam drogę. Jest nazywany życzliwym Aniołem Śmierci, ponieważ przynosi nam oswobodzenie i nieśmiertelność. Jest Aniołem Końcowego Rachunku i Ważącym Ludzkie Dusze.

Święty Michał, archanioł - fotografia: WIKIPEDIA