*całkowity nakład - 7 500 szt. / wybito: 5 000 szt. - stemplem zwykłym i 2 500 szt. - stemplem odwróconym

Gubin (niem. Guben, dolnołuż. Gubin) – miasto i gmina miejska w województwie lubuskim, w powiecie krośnieńskim, na prawym brzegu Nysy Łużyckiej, nad Lubszą. Gubin leży w polskiej części Dolnych Łużyc, na granicy z Niemcami i do 1945 roku było wschodnią częścią miasta Guben.
Zlokalizowane były tutaj drogowe i kolejowe przejścia graniczne. W latach 1975-1998 miasto administracyjnie należało do województwa zielonogórskiego.

Herb Gubina - ilustracja: WIKIPEDIA

Okolice Gubina we wczesnym średniowieczu były miejscem starć Sasów pod wodzą Henryka I Ptasznika ze słowiańskimi siłami Serbów łużyckich oraz Polaków. Po raz pierwszy wzmiankowany w początku XIII w. (1211) w dokumencie Henryka Brodatego zwalniającym z opłat celnych sól importowaną z Gubina i podającym, że posiadał prawo składu. 1 czerwca 1235 roku nadano Gubinowi przywilej lokacyjny i magdeburskie prawa miejskie, a w roku 1311 prawo do bicia własnej monety.
W XVI wieku (od 1526) miasto należało do Czech, następnie w 1620 roku wraz z całymi Dolnymi Łużycami weszło w skład Saksonii, by po klęsce Napoleona i wspierającej go Saksonii, na mocy postanowień kongresu wiedeńskiego w 1815, stać się częścią Prus, a następnie Brandenburgii.
W Gubinie w 1563 roku powstał serbski kościół i aż do 1844 roku w tej świątyni odbywały się msze w języku serbołużyckim.
W XIX wieku zbudowano linie kolejowe: w 1846 roku otwarcie linii do Berlina i Wrocławia (jedna z najstarszych na terenie dzisiejszej Polski), a w roku 1870 do Krosna Odrzańskiego. W latach 1904-1938 w Gubinie kursowały tramwaje.
Podczas II wojny światowej miasto odniosło ogromne zniszczenia (ok. 90%) w 1945 roku, trwały szczególnie zacięte walki o tzw. Góry Śmierci zostały zakończone 28 lutego 1945 roku zdobyciem miasta przez oddziały sowieckie. W trakcie konferencji jałtańskiej Alianci wyznaczyli granicę powojennej Polski wzdłuż linii Odry i Nysy Łużyckiej, w wyniku czego prawobrzeżna część miasta została włączona do Polski pod dzisiejszą nazwą. Dotychczasową ludność wysiedlono do Niemiec. Do miasta przybyli m.in. repatrianci z Kresów Wschodnich.

Gubin, ruiny kościoła farnego i ratusz miejski - fotografia: WIKIPEDIA

„Śliwka gubinka” - specyficzna odmiana śliwyy, spotykana jedynie na ziemiach gubińskich, jest jednym z ważniejszych przyrodniczych ciekawostek miasta.