MONETA MIEJSKA

Wyemitowano również monetę 1 talar sanocki - ks Z. Gorazdowski w mosiadzu oksydowanym.

Wydano monety:
- 1 TALAR SANOCKI / rant: gładki i ząbkowany, stempel: zwykły i odwrócony, NAKŁAD: 990 szt.(I emisja) + 700 szt. (II emisja);
- 1 TALAR FESTIWALOWY SANOK / rant: gładki i ząbkowany, stempel: zwykły, NAKŁAD: po 680 szt., materiał: mosiądz, średnica:32 mm, pozłacane i posrebrzane - 100 szt.;
- 1 TALAR FESTIWALOWY SANOK / rant: gładki i ząbkowany,  stempel: odwrócony, NAKŁAD: po 60 szt., materiał: mosiądz, średnica: 32 mm;
- 20 LAT SAMORZĄDU TERYTORIALNEGO W SANOKU (Pamiątkowy medal w formie monety - różne wersje) / emisja - maj 2010 r., nakład 440 szt. (w tym 40 szt. jako próba technologiczna);
- 1 TALAR SANOCKI - SMOLEŃSK 10.04.2010 (96 POLAKOM W SŁUŻBIE NAJJAŚNIEJSZEJ RZECZYPOSPOLITEJ) / nakład: 250 SZT. + 96 SZT. / wersja medalowa, materiał: mosiądz (210 szt. mosiądz oksydowany), średnica: 32 mm, EMISJA: lipiec 2010 r. / 1 TALAR SANOCKI - srebro Ag999, średnica 32 mm, waga: 15,7 g, nakład; 6 szt.;
- 1 TALAR SANOCKI (św. ks. Zygmunt Gorazdowski - patron Sanoka) / nakład: 200 SZT. + 100 SZT. (mosiądz + mosiądz oksydowany) / wersja medalowa, mosiądz + mosiądz oksydowany (300 szt. + 100 szt.), średnica 32 mm, EMISJA: wrzesień 2010 r.

Sanok – (Królewskie Wolne Miasto Sanok; węg. Sánók, niem. Saanig, ukr. Сянік, łac. Sanocum, jidysz Sonik, heb. סנוק lub סאנוק), miasto powiatowe w województwie podkarpackim. Położone w dolinie Sanu, na terenie Kotliny Sanockiej, u podnóża Gór Słonnych i Pogórza Bukowskiego w Euroregionie Karpackim.
Miasto liczy ok. 40 tys. mieszkańców i ma powierzchnię 38,15 km² (2005).
Jest jednym z najdalej wysuniętych na południowy wschód ośrodków miejskich Polski, z rozwiniętym przemysłem samochodowym i chemicznym. Ważny węzeł komunikacyjny na skrzyżowaniu dróg na Słowację i Ukrainę. Powiat sanocki jest jednym z najstarszych ośrodków górnictwa naftowego na świecie, rafineria oraz kopalnie ropy naftowej istniały tu przed rokiem 1884. W mieście istnieje dużo zabytków oraz dzieł sztuki, odbywają się tu ważne imprezy kulturalne, sportowe i rozrywkowe o charakterze europejskim i krajowym.
Patronem miasta jest Archanioł Michał, a od roku 2006 również św. Zygmunt Gorazdowski.

Herb Sanoka - ilustracja: WIKIPEDIA

Rynek oraz Śródmieście Sanoka - fotografia: WIKIPEDIA

Zygmunt Karol Gorazdowski (ur. 1 listopada 1845 w Sanoku, zm. 1 stycznia 1920 we Lwowie) – święty katolicki, polski ksiądz.
Urodził się w religijnej rodzinie szlacheckiej jako drugie z siedmiorga dzieci Feliksa i Aleksandry Gorazdowskich. Razem z rodziną młody Zygmunt przebywał w Sanoku sześć lat. To tutaj uniknął rzezi galicyjskiej. Opiekunka ukryła małego Zygmunta pod kołem młyńskim, ale przy tej okazji nabawił się poważnej choroby płuc – gruźlicy, która później towarzyszyła mu już przez całe życie. Do gimnazjum uczęszczał w Przemyślu. Jako uczeń uczestniczył w powstaniu styczniowym. Po ukończeniu gimnazjum studiował prawo na Uniwersytecie Lwowskim. W 1865 przerwał studia i wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego we Lwowie. Po ukończeniu seminarium odbył dwuletnie leczenie ze względu na gwałtowny nawrót gruźlicy.
Święcenia kapłańskie otrzymał 25 lipca 1871 w katedrze lwowskiej. Przez pierwsze sześć lat pracował jako wikariusz i administrator w Tartakowie, Wojniłowie, Bukaczowcach, Gródku Jagiellońskim i Żydaczowie. Od 1877 rozpoczął działalność kapłańską i dobroczynną we Lwowie. Już za życia mówiono o nim Ksiądz Dziadów, ojciec ubogich, apostoł Bożego Miłosierdzia. Spędził we Lwowie 40 lat, najpierw jako wikary, a potem proboszcz parafii św. Mikołaja.
Włączał się czynnie w istniejące już instytucje dobroczynne, powoływał też nowe. Założył dom pracy dobrowolnej dla żebraków, z jego inicjatywy zorganizowano tanią kuchnię ludową, w której żywili się robotnicy, studenci, młodzież szkolna, dzieci, a najliczniej – biedota lwowska. Wydawano w niej dziennie około 600 obiadów (korzystał z niej także św. brat Albert Chmielowski, ilekroć przebywał we Lwowie), założył zakład dla nieuleczalnie chorych i rekonwalescentów, dla ubogich studentów Seminarium Nauczycielskiego otworzył Internat św. Jozafata, którego był długoletnim dyrektorem. Powołał do istnienia pierwszy, a także przez długie lata jedyny w Galicji Zakład Dzieciątka Jezus dla samotnych matek i porzuconych niemowląt, w którym za jego życia uratowano około 3000 dzieci. W roku 1903 założył katolicką polsko-niemiecką szkołę pw. św. Józefa, którą prowadzili Bracia Szkolni, sprowadzeni do Lwowa z Wiednia. Zorganizował zakonne Zgromadzenie Sióstr świętego Józefa Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny (józefitki). Zakonnice niosły posługę cierpiącym w szpitalach, sierocińcach, ochronkach, w domach prywatnych.
Zmarł w opinii świętości. Został pochowany na cmentarzu Łyczakowskim.
Został beatyfikowany przez papieża Jana Pawła II podczas jego wizyty we Lwowie w czerwcu 2001, zaś kanonizowany przez papieża Benedykta XVI w Rzymie 23 października 2005 wraz z drugim polskim duchownym, lwowskim arcybiskupem obrządku łacińskiego Józefem Bilczewskim.
Jego wspomnienie liturgiczne obchodzone jest 26 czerwca, w rocznicę beatyfikacji. Od 2006 jest patronem Sanoka.
30 października 2010 w Sanoku przy współudziale społeczeństwa oraz zaproszonych gości m.in. biskupów Józefa Michalika i biskupa lwowskiego Mieczysława Mokrzyckiego odsłonięto statuę św. Zygmunta Gorazdowskiego przed kościołem Parafią Chrystusa Króla w Sanoku.

Święty Zygmunt Gorazdowski, prezbiter - fotografia: WIKIPEDIA