Wyemitowano również 6 dukatów w golden nordic.

Kościan (niem. Kosten) – miasto i gmina w województwie wielkopolskim, w powiecie kościańskim. W latach 1975 – 1998 miasto administracyjnie należało do województwa leszczyńskiego.
Według danych z 31 grudnia 2009 miasto liczyło 24 053 mieszkańców.

Herb Kościana - ilustracja: WIKIPEDIA

Nazwa Kościan pochodzi prawdopodobnie od nazwy rośliny bagiennej "koszczki" porastającej podmokłe tereny doliny Obry – kościen, kościeniec oznaczał sitowiec, sitową trawę. Pierwsze wzmianki o Kościanie pochodzą z XII wieku. Pierwszy historyczny zapis źródłowy podający nazwę miasta w formie "Costan" występuje w 1242 roku w dokumencie pobliskiego opactwa benedyktynów w Lubiniu. W XIII wieku był on osadą targową, zlokalizowaną w okolicy obecnego Placu Wolności, dopiero później – ze względów bezpieczeństwa – mieszkańcy przenieśli się na wyspę w widłach Obry.
Prawa miejskie uzyskał Kościan w II poł. XIII wieku, lokacja na prawie polskim nastąpiła u schyłku panowania księcia wielkopolskiego Przemysła I (1241 – 1257), w czasie rządów Bolesława Pobożnego (1257 – 1279), lub na początku rządów Przemysła II (1279 – 1296), późniejszego króla Polski. Początkowo był więc Kościan własnością książąt wielkopolskich, później (od 1296) książąt śląskich z linii głogowskiej, a od 1332 roku, po zdobyciu go przez wojska króla Władysława Łokietka i jego syna księcia Kazimierza miastem królewskim[3]. Król Władysław Jagiełło w 1400 roku, podczas swojej pierwszej (z aż ośmiu) wizyty w mieście potwierdził prawa miejskie Kościana przez lokację na prawie magdeburskim i nadał miastu wioski Nacław, Sieraków i Czarków.
Miasto było drugim po Poznaniu ośrodkiem miejskim w Wielkopolsce. Kościan stał się siedzibą powiatu, pierwsze wzmianki o Powiecie Kościańskim pochodzą z 1397 roku. Utworzony w drugiej połowie XIV wieku Powiat Kościański obejmował, z wyjątkiem Ziemi Wschowskiej całą południowo-zachodnią część Wielkopolski. Na czele powiatu stał powołany przez monarchę starosta. Pierwszym znanym starostą kościańskim był Jan z Rydzyny i Czerniny k. Góry Śląskiej (1409 – 1410).
W mieście istniało 21 cechów i kurkowe bractwo strzeleckie. Najbardziej znanym był cech sukienników. Pod tym względem Kościan był ośrodkiem o największym znaczeniu w Rzeczypospolitej. Sukna kościańskie dostarczano na dwór królewski, szyto z nich bogate szaty duchowieństwa polskiego. Sukiennicy z Kościana mieli własne domy handlowe w innych miastach np. w Gnieźnie. Sława ich wyrobów rozeszła się daleko poza granice, rozwinął się eksport. Inne miasta zazdrościły Kościanowi – sprzedawały własne, gorsze sukno jako kościańskie. Kościańskie sukna otrzymały więc od Kazimierza Jagiellończyka znak ochronny, uznany za pierwszy znak przemysłowy w Rzeczypospolitej. Była to pieczęć z ołowiu, z herbem miasta Kościana, orłem o rozpostartych skrzydłach i literą C od imienia królewskiego – Casimirus.
Dotkliwe straty i upadek potęgi Kościana nastąpił w wyniku wojen XVII i początku XVIII wieku. Za pomoc partyzantom w czasie "potopu", Szwedzi spalili miasto i zburzyli zamek. W latach 1793–1807 i ponownie od 1815 roku Kościan należał do Prus. Wybudowanie linii kolejowej Poznań – Wrocław w 1856 roku, przyczyniło się do rozwoju przemysłu w mieście głównie tytoniowego i przetwórstwa buraków cukrowych. 31 grudnia 1918 roku kontrolę nad miastem przejęli powstańcy wielkopolscy. Traktat wersalski usankcjonował 1919 roku powrót Kościana do Polski.
Duże zniszczenia miasta przyniosła II wojna światowa. W czasie jej trwania hitlerowcy zamordowali w dniach 2 września – 23 października 1939 w dwóch egzekucjach masowych 26[8] osób. 7 listopada 1939 Gestapo rozstrzelało w parku miejskim następnych 45 mieszkańców miasta. W styczniu i lutym 1940, w lesie nieopodal Jarogniewic, Niemcy zamordowali (poprzez zagazowanie) 534 pacjentów Zakładu Psychiatrycznego w Kościanie. Po 1945 zwłoki pomordowanych ekshumowano i przeniesiono na cmentarz parafialny w Kościanie.
Po wojnie nastąpiła odbudowa miasta i rozbudowa istniejących zakładów przemysłowych. Powstały wtedy: cukrownia, mleczarnia, rzeźnia, fabryka cygar i papierosów. Większość fabryk, oprócz mleczarni, zostało zamkniętych po transformacji gospodarczej w latach 90. XX wieku.

Kościan, ratusz - fotografia: WIKIPEDIA