Wyemitowano: 10 dutków zakopiańskich w bimetalu z wizerunkami na rewersie, tj.: ORZECHÓWKA, DROZD OBROŻNY, SARNA i WIEWIÓRKA POSPOLITA. Każdy z wizerunków został również wybity w wersji: bimetal z tampondrukiem - 200 szt. i pozłacanej z tampondrukiem - 100 szt.

Zakopane - miasto i gmina w województwie małopolskim, siedziba powiatu tatrzańskiego. W latach 1977–1994 miejscowość była siedzibą gminy Tatrzańskiej. W latach 1975-1998 miasto administracyjnie należało do województwa nowosądeckiego.
Według danych z 31 grudnia 2009 r. miasto miało 26 737 mieszkańców i jest drugim co do wielkości po Nowym Targu miastem Podhala.
Zakopane jest największym ośrodkiem miejskim w bezpośrednim otoczeniu Tatr, dużym ośrodkiem sportów zimowych, od dawna nazywane nieformalnie zimową stolicą Polski. W granicach administracyjnych miasta znajduje się także znaczna część Tatrzańskiego Parku Narodowego (od Doliny Suchej Wody do Doliny Małej Łąki).

Panorama Zakopanego z Giewontu - fotografia: WIKIPEDIA

Herb Zakopanego - ilustracja: WIKIPEDIA

Giewont – masyw górski w Tatrach Zachodnich o wysokości 1895 m n.p.m. i długości 2,7 km. Wielki Giewont jest najwyższą górą w Tatrach Zachodnich, która znajduje się w całości na terenie Polski. Znajduje się w północnej grani Kopy Kondrackiej.

Wielki i Długi Giewont z Przełęczy pod Kopą Kondracką - fotografia: WIKIPEDIA

Złożony jest z trzech części: Wielkiego Giewontu (1895 m n.p.m.), Małego Giewontu (1728 m n.p.m.) i Długiego Giewontu (1867 m n.p.m.). Pomiędzy Wielkim i Małym Giewontem znajduje się Giewoncka Przełęcz, z której opada cieszący się złą sławą (ponieważ ginie w nim wielu turystów, którzy zbaczają ze szlaku celem skrócenia sobie drogi z Giewontu) Żleb Kirkora. Do 2003 r. zginęło w ten sposób ponad 20 turystów. Właściwy szczyt – Wielki Giewont – ma płn. ścianę wysoką na ok. 600 m. Długi Giewont ma ok. 1,3 km długości, a jego płn. ściana ma ok. 620 m wysokości względnej i na południe opada do Wielkiego Upłazu ścianami 40-80-metrowymi. W kierunku południowym zbocza Wielkiego Giewontu opadają do Kondrackiej Przełęczy.
Masyw Giewontu położony jest w obrębie Tatrzańskiego Parku Narodowego, między Doliną Bystrej, Doliną Kondratową, Doliną Małej Łąki i Doliną Strążyską. Oba wysokie szczyty Giewontu górują nad Zakopanem i są z niego znakomicie widoczne. Od strony północnej Giewont jest stromy i niedostępny, zbocza południowe są nieco łagodniejsze.
Między Wielkim a Długim Giewontem znajduje się głęboka przełęcz, zwana Szczerbą (1823 m n.p.m.), opada z niej Żleb Szczerby, jego środkowy fragment nazywany jest Śmietnikiem, ze względu na to, że znajdywano tam niezidentyfikowane ludzkie zwłoki, nierzadko już częściowo zmumifikowane. Na Wielkim Giewoncie znajduje się 15-metrowy żelazny Krzyż na Giewoncie, obiekt pielgrzymek religijnych, ale również niezwykle niebezpieczne miejsce w czasie burzy.

SARNA (Capreolus capreolus), ssak z rodziny jeleniowatych zamieszkujący głównie obrzeża lasów, pola i łąki Europy (z wyjątkiem północnej Skandynawii), Azji Środkowo-Zachodniej oraz Syberii. Wysokość w kłębie 60-90 cm, długość ciała 95-135 cm, ogona do 5 cm, ciężar 15-50 kg. Samce większe i cięższe od samic, mają poroże zwane parostkami, o silnym uperleniu (drobne guzki na powierzchni poroża), najczęściej z trzema odnogami. Tułów smukły, kończyny długie, cienkie, zakończone spiczastymi racicami. Sierść gładka, latem ubarwiona żółtobrązowo lub czerwonobrązowo, zimą gruba, szorstka, z niewielką ilością delikatnej podściółki puchowej, szarobrązowa, czasem z czerwonawym odcieniem, spód ciała jaśniejszy. Rzadko zdarzają się osobniki białe lub czarne. Oczy duże, na górnej powiece długie rzęsy.
Sarny żyją w niewielkich stadach albo pojedynczo, prowadzą zasadniczo dzienny tryb życia, jednak w rejonach częstych polowań lub np. o dużym ruchu turystycznym żerują głównie o zmierzchu i nocą. Żywią się trawami, ziołami, pędami, liśćmi, korą drzew i krzewów, owocami, niekiedy grzybami, często wyrządzają szkody wśród pól uprawnych. W jesieni w lasach liściastych jednym z głównych składników pożywienia saren są żołędzie.

Sarny - fotografia: WIKIPEDIA