Wyemitowano również 3 dukaty wałbrzyskie i 6 dukatów wałbrzyskich, materiał: mosiądz.

Dukat to moneta wywodząca się ze średniowiecznych Włoch. Początkowo srebrna, potem złota. Bicie dukatów w Polsce zaczęto w XIV wieku za panowania Władysława Łokietka. Ostatnie dukaty wypuszczone zostały w czasie powstania listopadowego, tzw. „Dukat Powstańczy”.
W latach dwudziestych ubiegłego wieku w Wałbrzychu w obiegu były monety porcelanowe. Produkowała je Krister Porzellan Manufaktur AG in Waldenberg. Nie były to jednak monety pamiątkowe, choć wiele osób tak je traktowało. Ich emisja wynikała z powojennego kryzysu i braku odpowiednich metali do ich produkcji. Zastępczo wybijano monety z żelaza, cynku, niklu i właśnie porcelany.

Wałbrzych (niem. Waldenburg, śl-niem. Walmbrig, albo też Walmbrich, czes. Valdenburk, Valbřich) – miasto i gmina w zachodnio-południowej Polsce, w województwie dolnośląskim, w powiecie wałbrzyskim. Położone na Pogórzu Zachodniosudeckim i w Sudetach Środkowych, nad rzeką Pełcznicą, historycznie na Dolnym Śląsku.
Gmina miejska o funkcjach przemysłowo-handlowo-usługowych z rozwijającymi się funkcjami ośrodka turystycznego. Drugie po Wrocławiu miasto pod względem liczby ludności w województwie.

Herb Wałbrzycha - ilustracja: WIKIPEDIA

Według danych z 31 grudnia 2010 roku powierzchnia miasta wynosiła 84,70 km².
Wałbrzych leży na Pogórzu Zachodniosudeckim i w Sudetach Środkowych. Północna część miasta położona jest na Pogórzu Wałbrzyskim, a południowa w Górach Wałbrzyskich i Kotlinie Wałbrzyskiej.
Rozciągłość na osi wschód-zachód wynosi 12 km, a z północy na południe miasta – 22 km. Wałbrzych, którego granice administracyjne przebiegają miejscami naturalnymi zboczami, grzbietami gór a czasem opierają się na potokach górskich, osiąga swój najwyższy punkt na Borowej – 853 m n.p.m. Najniższym punktem jest dolina Pełcznicy – 315 m n.p.m.
Wałbrzych graniczy z 4 miastami: Boguszów-Gorce, Szczawno-Zdrój (na zachodzie), Jedlina-Zdrój (na południowym wschodzie), Świebodzice (na północy) oraz 4 gminami: Mieroszów, Walim, Stare Bogaczowice, Świdnica.
W latach 1975-1998 miasto było stolicą województwa wałbrzyskiego. Od 1999 roku wchodzi w skład województwa dolnośląskiego. W latach 1999-2002 miasto miało status miasta na prawach powiatu. Od 2003 roku miasto wchodzi w skład powiatu wałbrzyskiego.
Niemiecka nazwa miasta, Waldenburg oznacza dosłownie "leśny gród". Niemiecki Waldenburg miał także swoje dialektyczne nazwy: Walmbrich, Walbrich. Ta właśnie nazwa występuje w "Słowniku Geograficznym Królestwa Polskiego". Na podstawie nazw niemieckich wytworzyły się następnie formy używane na terenie położonego nieopodal czeskiego obszaru językowego: Valdenburk oraz Valbřich. Ta ostatnia postać stała się podstawą polskiej nazwy Wałbrzych, ustalonej wraz z włączeniem miasta do Polski w 1945 r.[potrzebne źródło] (choć na niektórych pierwszych mapach powojennych pojawia się nazwa Borowieck).

Pałac Albertich - zbudowany w latach 1801 – 1803 na planie litery U w stylu klasycystycznym, według projektu L.Niederräckera (ucznia C.G Langhansa), jako pałacyk zamożnego mieszczanina. Jest obiektem trzyskrzydłowym z otwartym dziedzińcem obramowanym dwoma skrzydłami bocznymi. Nazwa pałacu wzięła się od nazwiska jego późniejszego właściciela, kupca Albertiego , który uruchomił w Wałbrzychu pierwszą mechaniczną tkalnię.
W 1908 r. powstało tu muzeum założone przez niemieckie towarzystwo regionalne „Altertumsverein für das Waldenburger Gebirgsland” (Towarzystwo Starożytności Ziemi Wałbrzyskiej), które od 1926 roku jest własnością miasta.
Pałac znajduje się przy ul. 1 Maja 9, na trasie spacerowej „Szlakiem Starego Grodu”.  Obecnie mieści się tu Muzeum w  Wałbrzychu.”

Wałbrzych, pałac Albertich - fotografia: Centrum Informacji Turystycznej i Kulturalnej w Wałbrzychu