1 talar redzki
Jeśli chcesz dodawać kolejne pozycje do swojej kolekcji skorzystaj z konta Premium - konto możesz kupić <TUTAJ>
Dla kont zwykłych możliwe jest zarządzanie kolekcją tylko do 10 wpisów.
Konto Premium możesz kupić <TUTAJ>
Pytania? Sugestie? Zapraszamy tutaj do dyskusji.
Żeton okolicznościowy wyemitowany z okazji przypadającego na rok 2012 jubileuszu 45-lecia nadania praw miejskich Redzie.
Emisja: luty 2012 r.
Reda (kaszb. Réda, niem. Rheda) – gmina miejska w północnej Polsce, w województwie pomorskim, w powiecie wejherowskim, położone w Pradolinie Redy-Łeby nad rzeką Redą. Stanowi jedno z miast Małego Trójmiasta Kaszubskiego oraz jest częścią aglomeracji Trójmiasta. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa gdańskiego, obszar bezpośrednio przylegający do niego tworzy gminę wiejską. Jako jedna z gmin wchodzi w skład Komunalnego Związku Gmin "Dolina Redy i Chylonki".
Bardzo szybki rozwój Redy pod koniec XX wieku miał związek z budową osiedla bloków z mieszkaniami dla pracowników budowanej w latach 1982–1990 Elektrowni Jądrowej w Żarnowcu.
Według danych z 31 grudnia 2010 roku miasto miało 20 959 mieszkańców.
Herb Redy - ilustracja: WIKIPEDIA
Reda leży w Pradolinie Redy-Łeby, między zalesionymi wysoczyznami Pucką i Pojezierza Kaszubskiego. Na zachód od miasta znajduje się rozległa nizina, zwana Mościmi Błotami, a na północ - Kępa Rekowska. Przez miasto przebiegają ważne szlaki komunikacji drogowej i kolejowej.
Parafia rzymskokatolicka pw. Wniebowzięcia NMP i Św. Katarzyny w Redzie – wchodzi w skład dekanatu Reda archidiecezji gdańskiej.
Pierwsza parafia pw. św. apostołów Piotra i Pawła powstała w XII wieku. Pierwszy drewniany kościółek leżał w miejscu obecnych salek katechetycznych. Przetrwał on wiele wojen, w tym wojnę trzynastoletnią z Krzyżakami, do których przez ok. 150 lat te ziemie należały, czy potop szwedzki. Dopiero pod koniec XVII wieku strawił go pożar i kościół uległ całkowitemu zniszczeniu. Tylko dwie figury, św. Piotra i św. Pawła, cudem ocalały. Mieszkańcy przystąpili do budowy nowego kościoła z tzw. muru pruskiego. Został on szybko rozebrany, bo już pod koniec XIX wieku.
Budowę nowego kościoła, obecnego, w stylu neogotyckim rozpoczęto w 1901 roku, a zakończono dwa lata później w 1903. Patronką nowego kościoła została św. Katarzyna Aleksandryjska. Poświęcenie nowej świątyni odbyło się 26 września 1907 roku.
W 1957 r. ówczesny proboszcz tej parafii ks. Arnold Goetze, wielki czciciel NMP poprosił władze kościelne o zmianę patronki kościoła. Prośba ta została rozpatrzona pozytywnie i od tego roku (1957) tytuł parafii brzmi: Parafia pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Katarzyny Aleksandryjskiej.
Parafia Wniebowzięcia NMP i św. Katarzyny Aleksandryjskiej - fotografia: WIKIPEDIA