Wyemitowano również 1 dukat wałbrzyski i 3 dukaty wałbrzyskie, materiał: mosiądz oraz 6 dukatów wałbrzyskich w srebrze Ag.925.

Dukat to moneta wywodząca się ze średniowiecznych Włoch. Początkowo srebrna, potem złota. Bicie dukatów w Polsce zaczęto w XIV wieku za panowania Władysława Łokietka. Ostatnie dukaty wypuszczone zostały w czasie powstania listopadowego, tzw. „Dukat Powstańczy”.
W latach dwudziestych ubiegłego wieku w Wałbrzychu w obiegu były monety porcelanowe. Produkowała je Krister Porzellan Manufaktur AG in Waldenberg. Nie były to jednak monety pamiątkowe, choć wiele osób tak je traktowało. Ich emisja wynikała z powojennego kryzysu i braku odpowiednich metali do ich produkcji. Zastępczo wybijano monety z żelaza, cynku, niklu i właśnie porcelany.

Wałbrzych (niem. Waldenburg, śl-niem. Walmbrig, albo też Walmbrich, czes. Valdenburk, Valbřich) – miasto i gmina w zachodnio-południowej Polsce, w województwie dolnośląskim, w powiecie wałbrzyskim. Położone na Pogórzu Zachodniosudeckim i w Sudetach Środkowych, nad rzeką Pełcznicą, historycznie na Dolnym Śląsku.
Gmina miejska o funkcjach przemysłowo-handlowo-usługowych z rozwijającymi się funkcjami ośrodka turystycznego. Drugie po Wrocławiu miasto pod względem liczby ludności w województwie.

Herb Wałbrzycha - ilustracja: WIKIPEDIA

Według danych z 31 grudnia 2010 roku powierzchnia miasta wynosiła 84,70 km².
Wałbrzych leży na Pogórzu Zachodniosudeckim i w Sudetach Środkowych. Północna część miasta położona jest na Pogórzu Wałbrzyskim, a południowa w Górach Wałbrzyskich i Kotlinie Wałbrzyskiej.
Rozciągłość na osi wschód-zachód wynosi 12 km, a z północy na południe miasta – 22 km. Wałbrzych, którego granice administracyjne przebiegają miejscami naturalnymi zboczami, grzbietami gór a czasem opierają się na potokach górskich, osiąga swój najwyższy punkt na Borowej – 853 m n.p.m. Najniższym punktem jest dolina Pełcznicy – 315 m n.p.m.
Wałbrzych graniczy z 4 miastami: Boguszów-Gorce, Szczawno-Zdrój (na zachodzie), Jedlina-Zdrój (na południowym wschodzie), Świebodzice (na północy) oraz 4 gminami: Mieroszów, Walim, Stare Bogaczowice, Świdnica.
W latach 1975-1998 miasto było stolicą województwa wałbrzyskiego. Od 1999 roku wchodzi w skład województwa dolnośląskiego. W latach 1999-2002 miasto miało status miasta na prawach powiatu. Od 2003 roku miasto wchodzi w skład powiatu wałbrzyskiego.
Niemiecka nazwa miasta, Waldenburg oznacza dosłownie "leśny gród". Niemiecki Waldenburg miał także swoje dialektyczne nazwy: Walmbrich, Walbrich. Ta właśnie nazwa występuje w "Słowniku Geograficznym Królestwa Polskiego". Na podstawie nazw niemieckich wytworzyły się następnie formy używane na terenie położonego nieopodal czeskiego obszaru językowego: Valdenburk oraz Valbřich. Ta ostatnia postać stała się podstawą polskiej nazwy Wałbrzych, ustalonej wraz z włączeniem miasta do Polski w 1945 r.[potrzebne źródło] (choć na niektórych pierwszych mapach powojennych pojawia się nazwa Borowieck).

Parafia Świętych Aniołów Stróżów – parafia rzymskokatolicka w Wałbrzychu znajdująca się w dekanacie wałbrzyskim południowym w diecezji świdnickiej. Była erygowana w XII w. Jej proboszczem jest ks. Prałat Rzeczywisty Jego Świątobliwości Bogusław Wermiński. Kościołem parafialnym jest kolegiata Najświętszej Maryi Panny Bolesnej i św. Aniołów Stróżów w Wałbrzychu.
Kościół ten jest siedzibą dekanatu i centralną świątynią Wałbrzycha. W świątyni tej odbywają się najważniejsze wydarzenia o charakterze diecezjalnym. W 2000 roku nadano mu rangę kościoła Jubileuszowego Roku 2000. Odbywały się pielgrzymki wiernych w celu uzyskania odpustu zupełnego. W kościele tym odbywały się inauguracje roku akademickiego uczelni wyższych Wałbrzycha, wszelkie uroczystości patriotyczne w mieście. Miejsce miały także centralne-miejskie uroczystości nawiedzenia obrazów i figur maryjnych: Matki Bożej Częstochowskiej, Matki Bożej Łaskawej z Krzeszowa, Matki Bożej Fatimskiej, Matki Bożej Sedes Sapientiae (akademickiej); zakończenie peregrynacji Obrazu Jezusa Miłosiernego w dekanatach wałbrzyskich. Przy powoływaniu nowych diecezji w 1992 i 2004. był rozważany jako siedziba biskupa diecezjalnego tzn. przy powoływaniu nowej, trzeciej diecezji na Dolnym Śląsku. Pierwotnie miała to być diecezja wałbrzysko-nyska, następnie nazywano ją Sudecką, aż wreszcie nazwano ją Świdnicką i siedziba diecezji mieści się w Świdnicy.
Jest jednym z największych kościołów w diecezji świdnickiej, zbudowany w stylu neogotyckim. Kościół ten jest długi na 60 metrów, szeroki na 30, a wysoki na 22 metry. Wiele cech tej wałbrzyskiej świątyni zdradza silną inspirację wrocławską kolegiatą św. Krzyża. Wybudowana została w latach 1898-1904 jako jedno z ostatnich dzieł Alexisa Langera. W 2000 prezbiterium tej kolegiaty zostało przebudowane i dostosowane do liturgii posoborowej w tym np. święceń kapłańskich.
Na terenie parafii znajduje się Sanktuarium Matki Bożej Bolesnej – Pani Wałbrzycha (najstarsza świątynia Wałbrzycha).
W dniu 3 maja 2010 na uroczystej mszy świętej z okazji nadania Wałbrzychowi patronatu Matki Bożej Bolesnej bp Ignacy Dec, ordynariusz diecezji świdnickiej, ustanowił kościół Św. Aniołów Stróżów kolegiatą. Jej wezwanie brzmi: Najświętszej Marii Panny Bolesnej i Św. Aniołów Stróżów.
15 września 2010 kościół został uroczyście ogłoszony kolegiatą i powołana została przy niej kapituła składająca się z księży kanoników.

Kolegiata NMP Bolesnej i Św.Aniołów Stróżów w Wałbrzychu - fotografia: WIKIPEDIA

Alexis Langer (ur. 2 lutego 1825 w Oławie, zm. 21 września 1904 we Wrocławiu) – architekt niemiecki, przedstawiciel stylu neogotyckiego, działający głównie na terenie Śląska.
Langer pochodził z rodziny ewangelickiej[1]. W młodości nauki pobierał u mistrzów murarskich w Oławie i Kłodzku, w latach 1845–1846, kształcił się Królewskiej Szkole Sztuk, Budownictwa i Rzemiosła we Wrocławiu. Tytuł mistrza murarskiego zyskał w Kłodzku w 1848. W tym okresie też dużo podróżował, poznawał architekturę Niemiec i kontaktował się z doświadczonymi architektami.
Pierwszym ważnym zrealizowanym projektem Langera była kamienica na rogu ulicy Krupniczej i Włodkowica we Wrocławiu, zbudowana w 1853. Architekt zyskał uznanie i otrzymał nowe zamówienia, m.in. wrocławski biskup katolicki Heinrich Förster zlecił mu zbudowanie kaplicy cmentarnej. Odtąd Langer zaczął coraz ściślej współpracować z biskupem. W 1858 Langer przeszedł na katolicyzm. W 1862, również na zlecenie biskupa Förstera zaprojektował kościół pw. Najświętszej Marii Panny (Mariacki) w Katowicach, które jeszcze wtedy nie miały praw miejskich. W tym samym roku Langer rozpoczął realizację największego swojego projektu – kościoła pw. św. Michała we Wrocławiu. Praca szła dobrze, dopóki w 1868 nie nastąpiła katastrofa budowlana – zawaliła się wówczas jedna z wież świątyni, co spowodowało utratę zamówień ze strony wrocławskiego kościoła na wiele lat. Pierwsze zlecenie nastąpiło dopiero w 1891.
Alexis Langer był twórcą płodnym, działającym przede wszystkim w zakresie architektury sakralnej, rzadziej świeckiej (np. ratusz w Ząbkowicach Śląskich). Większość jego kościołów znajduje się na Śląsku – najbardziej znane znajdują się we Wrocławiu, Wałbrzychu, Katowicach, Bielawie, Legnicy, ale niektóre są też w Wielkopolsce a nawet na Kujawach. Intensywnie pracował do późnych lat – w ostatnim okresie życia stworzył m.in. projekty kościołów w Wałbrzychu, Obornikach Śląskich, Legnicy i Rawiczu. Został pochowany przy prezbiterium zaprojektowanej przez siebie kaplicy św. Warzyńca na dawnym cmentarzu katedralnym we Wrocławiu. Grób nie zachował się.