Żeton z okazji X Mistrzostw Polski oraz VI Mistrzostw Europy w koszeniu bagiennych łąk / Gmina Trzcianne

Wyemitowany żetony: 15 stogów w mosiądzu, alpace i alpace oksydowanej.

*- nakład całkowity: 200 szt. (w tym 50 szt. wybito stemplem odwróconym)

Mennica Kresowa uwieczniła znój i trud pracy rolnika na biebrzańskich łąkach. "Tu dawniej wylewało się morze potu. Na Ławki, Budy i Grądy jechali ludzie furmankami po kilkadziesiąt kilometrów, aż zza Moniek i spod Białegostoku. Kosili na bielach (łąkach) od świtu do nocy, spali w stogach ze żmijami i innym paskudztwem, a pili rudawinę (wodę z bagna). Ale najgorsze były ślepaki. Te wredne owady wdzierały się tabunami do oczu i ust i gryzły jak oszalałe" - opowiadali o trudnej pracy przy koszeniu bagiennych łąk kosiarze znad Biebrzy. Bagno Ławki jest największym otwartym terenem bagiennym w Biebrzańskim Parku Narodowym... Ławki, bo tak rolnicy nazywali swoje działki. Ława miała zwykle po 100 do 150 m szerokości, a długość nawet po 1,5 km. Po utworzeniu parku w początku lat 90 - tych sporą część Bagna Ławki nazwano "Batalionową Łąką". Było ich tu setki tysięcy. Ale ten ptak lubi niską roślinność, najlepiej przystrzyżoną przez kosiarzy. Wieś wyludniła się, rolnicy zmienili sposoby gospodarowania i w połowie ub. wieku zaprzestano koszenia łąk. Z Batalionowej Łąki razem z kosiarzami zniknął ten charakterystyczny ptak. Dziś BPN wdraża program wykaszania łąk, a na Batalionową Łąkę wracają rycyki, wodniczki i krwawodzioby. Przywracaniu naturalnego siedliska dla ptaków służy też organizacja dorocznych Mistrzostw Polski i Europy w koszeniu łąk bagiennych dla przyrody. Kosa oswaja się z właścicielem, bo wszystko w tym sprzęcie zależy od wzrostu kosiarza. Cudzą kosą na pewno długo nie pokosisz. A na łące trzeba też wprawy i siły, bo na tych kępach i turzycach stępi się nawet najlepsza kosa. Sztuką było też wybranie odpowiedniej kosy w sklepie. Ponoć najlepsze były te kowalskiej roboty. W każdej wsi był ktoś taki, kto umiał wybrać spośród setki kos tę jedyną. Taki fachowiec uderzał czubkiem kosy w kamień i po dźwięku poznawał jej duszę. Dobra kosa musiała wydać głuchy dźwięk, bo jak brzęczała to na pewno nie była dobrze zahartowana. Dobrego kosiarza można poznać po pierwszym ruchu kosą. Ona musi zaświstać kosiarzowi w trawie...

Gmina Trzcianne to gmina wiejska w województwie podlaskim, w powiecie monieckim. W latach 1975-1998 gmina położona była w województwie łomżyńskim, na obrzeżach Biebrzańskiego Parku Narodowego.
Siedziba gminy to Trzcianne.
Według danych z 30 czerwca 2004 gminę zamieszkiwało 4737 osób.

Herb gminy Trzcianne - ilustracja: WIKIPEDIA

Mistrzostwa w Koszeniu Bagiennych Łąk dla Przyrody Biebrzańskie Sianokosy
Celem Mistrzostw jest ocalenie liczącej setki lat tradycji koszenia podmokłych łąk oraz spopularyzowanie idei czynnej ochrony przyrody terenów bagiennych. Organizatorzy mają na celu rozwinięcie współpracy pomiędzy parkami narodowymi i krajobrazowymi, a organizacjami lokalnymi i regionalnymi w takich dziedzinach jak: ochrona przyrody, edukacja ekologiczna, kultura, turystyka oraz rozwój społeczno-gospodarczy.
Pogłębienie wiedzy przyrodniczej lokalnej społeczności - zwłaszcza biebrzańskich rolników i władz samorządowych - ma właśnie tu nad Biebrzą - szczególne znaczenie: Dolina Biebrzy została wybrana jako pilotowy obszar do wdrażania programów rolno-środowiskowych, jak również została zaproponowana do europejskiej sieci ochrony przyrody Natura 2000. Występujące w Dolinie Biebrzy otwarte łąki cechują się walorami przyrodniczymi wyróżniającymi je w skali Europy. Są one miejscem gniazdowania i żerowania rzadkich ptaków: batalionów, rycyków, czajek, krwawodziobów. Stanowią także ważne tereny łowów ptaków drapieżnych jak orlik grubodzioby, orlik krzykliwy, gadożer. Koszenie łąk zapobiega zarastaniu krzewami i trzciną. Przyczynia się także do ochrony szczególnie cennych zbiorowisk roślinnych, które w innych częściach kraju można spotkać już bardzo rzadko, np. turzyca strunowa, wełnianeczka alpejska, gnidosz królewski, skalnica torfowiskowa.
Od początku lat 70. XX wieku wraz z postępującą mechanizacją rolnictwa i wyludnianiem się wsi, rolnicy zaprzestali wypasu bydła. Nieopłacalne stało się również koszenie podmokłych łąk, na które nie można było wjechać ciężkim sprzętem rolniczym. Kośne niegdyś łąki zaczęły porastać wierzbami, olchami, brzozami i trzciną, a to spowodowało wycofywanie się ptaków typowych dla terenów otwartych. Zarastanie bagien oznacza spadek bioróżnorodności - zmniejsza się bowiem liczba gatunków roślin i zwierząt. Chcąc zachować naturalny charakter torfowisk musimy je ochraniać w sposób czynny.
lokalizacja zawodów Biebrzańskie Sianokosy
Od 2000 r. na terenie Bagna Ławki Biebrzański Park Narodowy prowadzi kilka projektów ochrony czynnej turzycowisk, na łącznej powierzchni około 1,5 tys. ha. Pierwszym etapem prac jest ręczne usuwanie zakrzaczeń wierzbowych i brzozowych. Dalsze prace tj. wykaszanie, ze względu na dużą skalę prac, prowadzi się mechanicznie. W wielu miejscach Europy obserwuje się bowiem podobny problem - zanikanie obszarów bagiennych, kształtowanych przez tradycyjne rolnictwo. Do udziału w imprezie oraz wspólnej zabawy zapraszamy: kosiarzy z gmin biebrzańskich i całej Polski, reprezentacje parków narodowych z kraju i zagranicy, przedstawicieli instytucji i stowarzyszeń zajmujących się ochroną przyrody.