Na monetach umieszczono wizerunki znanych Polaków: Chopina, Kopernika oraz Papieża Jana Pawła II. Produkcją zajęła się prawdopodobnie angielska mennica INA. Projekt wykonany został nieprofesjonalnie - na nominałach 10, 20 i 50 centów - zamiast napisu POLSKA wybito POLKSA. Folder do zestawu również zawiera błędy.

Zestawy te nie są numerowane i nie posiadają "certyfikatu". Z tyłu etui widnieje tylko informacja, iż całkowity nakład to 20 000 szt. Jednak dane te wydają się niewiarygodne,

Ich cena długi czas utrzymywała się na poziomie 70-80 PLN, jednakże można je dostać obecnie za niewiele ponad 20 zł.

Powyższy projekt wzbogacono o 5 euro z Janem Pawłem II w wersji – eleganckiej, w skórzanym etui. Zestaw ten posiada numerowany certyfikat, nakład: 14 000 szt. Błędy literowe w dalszym ciągu zostały zachowane. Wartość tego zestawu nie przekroczyła 200 zł.

Dodatkowo wyemitowano po ok. 1 000 szt. jako pojedyncze monety (żetony) oraz 600 szt. zestawów w srebrze (Ag), 1250 szt. srebrnych 5 euro i podobno kilkanaście zestawów w złocie, które jednak nie znalazły uznania wśród kolekcjonerów.

W/w. emisja monet (żetonów) to ciekawy przykład splotu przemilczeń, wprowadzenia w błąd, lub też pospolitego oszustwa. "Moneta próbna" to moneta, wybita w mennicy, która w swym założeniu służyć ma do użytku wewnętrznego, aby uprawnieni oficjele mogli obejrzeć, co niedługo trafi do masowej produkcji. Wszystkie tego typu monety mają wybity maleńką czcionką napis PRÓBA. Nakłady takich monet są niewielkie. Przy promocji powyższych produkcji posłużono się hasłem reklamowym - "Projekt polskiego Euro". Można wiec mylnie założyć, że to właśnie Mennica Polska S.A. dokonała próbnego bicia ewentualnych, przyszłych polskich monet euro. Okoliczność, że weszliśmy właśnie do Unii Europejskiej i rozpoczęły się także przygotowania do wejścia do unii monetarnej jakoby uwiarygadnia te emisje, jednocześnie wprowadzając w błąd swych ewentualnych nabywców. "Próbne Euro" zostało jednak wyemitowane przez zupełnie prywatne firmy, które dziwnym trafem zapominały poinformować klientów że za "próbą" nie stoi mennica i NBP. Takiej informacji nie znajdziemy na żadnej ulotce reklamowej do tych produkcji. Sprawę tych monet (żetonów) NBP skierował do prokuratury. Dopiero wówczas firmy - emitenci przyznali się do swego autorstwa tych projektów. Jedna z tych firm zaznaczyła, że ich „próby” różnią się od monet euro średnicą i wagą (nieznaczne różnice). Polski Orzeł nie jest tym oficjalnym godłem, bo zaprojektował go ich artysta plastyk. A tak w ogóle to oni nie zrobili nic złego, bo polskiego Euro nie ma i nigdy nie będzie, więc niczego nie fałszowali.

Oświadczenie Narodowego Banku Polskiego

W związku z pojawieniem się na rynku kolekcjonerskim zestawów tzw. polskich próbnych monet euro, Narodowy Bank Polski informuje, że nie jest ich emitentem. W związku z tym zaistniało domniemanie naruszenia Ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o godle, barwach i hymnie Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. 88 poz. 553 ze zm. - art. 16 ust. 2) oraz popełnienia przestępstwa z art. 310 § 1 i 2 Kodeksu karnego lub art. 286 Kodeksu karnego. Fakt ten został zgłoszony do Prokuratury Rejonowej w Warszawie.

Awersy "prób polskich EURO" odbiegają od ogólnie przyjętych awersów monet euro. Dodatkowo odcięcie się od nich oficjalnego polskiego emitenta spowodowała, że uważa się te monety za medale, a nawet fałszerstwa.

Chopin Fryderyk Franciszek, kompozytor i pianista polski, urodzony 1 marca 1810 (według oświadczeń samego artysty i jego rodziny) lub 22 lutego (według metryki chrztu, sporządzonej kilka tygodni po urodzeniu) we wsi Żelazowa Wola koło Sochaczewa, na Mazowszu. Syn Justyny z Krzyżanowskich i Mikołaja Chopina, nauczyciela pochodzącego z Lotaryngii. Od 1816 uczył się gry na fortepianie u W. Żywnego, od 1822 - kompozycji u J. Elsnera, w latach 1826-1829 studia w Szkole Głównej Muzyki w Warszawie.
W 1829 przebywał w Wiedniu, gdzie poznał m.in. K. Czernego i T. Haslingera. W 1830 odbyły się koncerty Chopina w Teatrze Narodowym w Warszawie (m.in. Koncert fortepianowy f-moll, Koncert fortepianowy e-moll i Fantazja na tematy polskie). W tymże roku udał się przez Pragę do Wiednia, stamtąd w 1831 wyjechał do Paryża. Na emigracji przebywał do końca życia, w Paryżu poznał m.in.: G. Rossiniego, L. Cherubiniego, H. Herza, F. Liszta, F. Hillera, F. Kalkbrennera, F. Mendelssohna, H. Berlioza, A. Mickiewicza, R. Schumanna, J.U. Niemcewicza, dawał publiczne koncerty oraz recitale w salonach arystokracji, zajmował się także pracą pedagogiczną (do jego uczniów należeli m.in.: M. Czartoryska, K. Mikuli, M. Kalergis).
W 1835 poznał pisarkę A. Dudevant (pseudonim George Sand), z którą łączyła go bliska znajomość do 1847. W 1838 przebywał na Majorce, komponując m.in. Preludia. W 1848 odbył się ostatni paryski koncert Chopina w Sali Pleyela, a także koncerty w Anglii i Szkocji. Artysta zmarł w Paryżu 17 października 1849, został pochowany.

Fryderyk Franciszek Chopin, akwarela pędzla Marii Wodzińskiej, 1835 - ilustracja: WIKIPEDIA