Emisja: maj 2013 r.

W 2013 roku wydano niewielkie emisje monet pamiątkowych 1 MOSIN z lat 2004-2013 w zbiorczych folderach "Ziemia Mosińska" w zestawach bitych w miedzi (Cu), miedzi (Cu) posrebrzanej i miedzi (Cu) pozłacanej.

Między innymi w ramach 22. finału Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy - 2014
przeznaczono do licytacji unikatowe kolekcje monet okolicznościowych "Jeden Mosin".
Kolekcja pozłacana i posrebrzana dodatkowo została opatrzona autografem Jurka Owsiaka.

Mosina – miasto w środkowej części województwa wielkopolskiego, w powiecie poznańskim, położone 22 km na południe od Poznania, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Mosina. W latach 1975-1998 miasto administracyjnie należało do woj. poznańskiego.
Według danych z 31 grudnia 2009 miasto liczyło 12 397 mieszkańców.
Nazwa miasta pochodzi od staropolskiego wyrazu moszyna, którego używano na określenie miejsca zarośniętego mchem.

Herb Mosiny - ilustracja: WIKIPEDIA

Miejscowość po raz pierwszy pojawia się w źródłach pochodzących z 1247 roku. Z 1302 roku pochodzi z kolei najstarszy dokument wymieniający Mosinę jako miasto. Data samej lokacji pozostaje nieznana, doszło do niej jednak z pewnością wskutek starań ówczesnego właściciela, wojewody kaliskiego, Mikołaja Przedpełkowica z rodu Łodziów - być może doszło do niej jeszcze za panowania Przemysła II.
Prawa miejskie zostały potwierdzone przez króla Władysława Jagiełłę w roku 1429. Z tą miejscowością związał sie ród Mosińskich. Starostą był tu Piotr Bniński (Piotr z Bnina) herbu Łodzia (1390-1448)- kasztelan gnieźnieński (1428-1437), podróżnik. Potem syn jego Maciej Mosiński (zm. 1492-1493), był starostą generalnym Wielkopolski (1475) i wojewodą poznańskim (1477) oraz kaliskim (1476) przyjął nazwisko od miejscowości Mosina. Tu przebywały wojska hetmana Stefana Czarneckiego w 1660 r. W 1848 r. była siedzibą władz Rzeczypospolitej Mosińskiej.
9 września 1939 roku Mosina została zajęta przez wojska niemieckie. Rozpoczęły się represje, pierwsze aresztowania miały miejsce pomiędzy 17 a 18 września 1939. Część mieszkańców miasta była przetrzymywana w bożnicy (współcześnie Izba Muzealna), a następnie wybierano spośród nich zakładników i kierowano ich przed sądy doraźne (niem. Standgericht) policji bezpieczeństwa. Dla zachowania pozorów egzekucję poprzedziło "postępowanie sądowe" stanowiące parodię procesu sądowego, trwającego nie dłużej jak kilkanaście minut i ograniczonego jedynie do sprawdzenia personaliów i wysłuchania opinii miejscowych Niemców na temat "antyniemieckiej postawy" i działalności podsądnych. W wyniku wydanych przez sąd doraźny wyroków śmierci, 15 osób rozstrzelano publicznie na rynku 20 października 1939 roku. W czasie okupacji niemieckiej z miasta wysiedlono 57 rodzin (225 osób), aresztowano i umieszczono w obozach zagłady dalsze 513 osób (w tym 58 dzieci z Mosiny). Dzieci zostały wywiezione do rejencji łódzkiej i umieszczone w obozie koncentracyjnym dla dzieci w Łodzi. W lasach okalających miasto w latach 1940-1943 dokonano licznych egzekucji ludności cywilnej. Terror i prześladowania okupanta niemieckiego spowodowały narastanie oporu społecznego - w Mosinie działały grupy bojowe Związku Walki Zbrojnej, Armii Krajowej, Związku Odwetu oraz harcerskich Szarych Szeregów. Armia Czerwona zajęła Mosinę w dniu 25 stycznia 1945 roku.
Obecnie gmina inwestuje w budownictwo wielorodzinne. We wsi Krosno rozbudowane zostało Osiedle TBS oraz budowane są nowe osiedla: Osiedle Słoneczne, Osiedle Miodowe, Osiedle Olszynka, Osiedle Harmonia i Osiedle Morena.

Rzeczpospolita Mosińska to proklamowana przez Jakuba Krotowskiego-Krauthofera w dniu 3 maja 1848 r. niepodległa republika polska. Przetrwała tylko 5 dni i przestała istnieć po przegranej przez powstańców bitwie pod Rogalinem.

Wodziczko Adam (1887-1948), botanik, współtwórca nowoczesnej ochrony przyrody, profesor Uniwersytetu Poznańskiego (od 1922), kierownik katedry botaniki ogólnej, założyciel Zakładu Ochrony Przyrody i Uprawy Krajobrazu (1946).

Profesor Adam Wodziczko - fotografia: http://zespol_wodziczki.republika.pl/

Adam Wodziczko jest synem Feliksa – inżyniera kolejowego i Ludmiły ze Spisów. Uczęszczał do gimnazjów w Sanoku, Tarnowie, Krakowie, Jaśle, gdzie w tamtejszym Wyższym Gimnazjum w 1906 r. zdał maturę. W latach 1906–1910 studiował nauki przyrodnicze na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1912 roku został asystentem w Katedrze Anatomii i Fizjologii Roślin Uniwersytetu Jagiellońskiego, gdzie zajmował się badaniem grzybów i śluzowców oraz wykładał botanikę ogólną. W roku 1913 ożenił się z Janiną Tomkiewicz, z którą miał córkę.
Profesor Wodziczko jest autorem ok. 250 publikacji z anatomii, fizjologii roślin, florystyki, paleobotaniki i ochrony przyrody. Największe znaczenie mają jego studia nad teorią i filozofią ochrony przyrody, należał do pionierów tej dyscypliny w skali światowej, wprowadzając takie pojęcia, jak fizjotaktyka (nauka o stosunku człowieka do przyrody) oraz fizjocenoza (ekologiczny kompleks krajobrazowy). Przyczynił się również do utworzenia Wielkopolskiego, Wolińskiego i Słowińskiego Parku Narodowego.

Upamiętnienie
Adam Wodziczko patronuje dwóm obszarom ochrony ścisłej - są to:
-   obszar ochrony ścisłej Grabina im. prof. Adama Wodziczki na terenie Wielkopolskiego Parku Narodowego,
-   obszar ochrony ścisłej im. prof. Adama Wodziczki na terenie Wolińskiego Parku Narodowego.

Na cześć Adama Wodziczki:
-   ustawiono głaz na terenie Wielkopolskiego Parku Narodowego,
-   wmurowano tablicę pamiątkową w budynku Dyrekcji i Ośrodka Muzealno-Dydaktycznego Wielkopolskiego Parku Narodowego w Jeziorach.

Głaz Wodziczki w Wielkopolskim Parku Narodowym - fotografia: WIKIPEDIA

Adam Wodziczko jest patronem szkół w: Swarzędzu, Gnieźnie, Poznaniu, Mosinie, Luboniu, Rogalinku i Wolinie.

W Poznaniu na Sołaczu znajduje się również park jego imienia, a w podpoznańskim Puszczykowie oraz Międzyzdrojach - ulica.