Żetony wyemitowane z okazji 60. Meczów w Reprezentacji Polski Jerzego Dudka i 90 lat Concordii Knurów.

Wybito żetony 60 meczów w mosiadzu, mosiądzu oksydowanym i srebrze (Ag.999)

Emisja: czerwiec 2013 r.

Concordia Knurów – śląski klub piłkarski z Knurowa, występujący obecnie w IV lidze – II Grupie . W sezonie 2001/2002 Concordia występowała w III lidze, a w sezonach 2002/2003, 2003/2004 w IV lidze. Najwyższą klasą rozgrywek piłkarskich, w których ostatnio występowała knurowska drużyna była II liga w sezonie 1988/1989.
Jednym z najbardziej znanych wychowanków klubu jest Jerzy Dudek – wielokrotny reprezentant Polski, były bramkarz Liverpoolu i Realu Madryt. Oprócz niego w kadrze narodowej, występowali tacy wychowankowie lub byli zawodnicy Górnika Knurów jak Zygfryd Szołtysik, Piotr Jegor, Henryk Bałuszyński, Henryk Janduda i Alfred Olek. W historii klubu zapisali się także Rafał Krzyśka oraz Tomasz Dura jako reprezentanci Polski w futsalu.

Jerzy Dudek (ur. 23 marca 1973 w Rybniku) – polski piłkarz, grający na pozycji bramkarza, wielokrotny reprezentant Polski, był również najstarszym reprezentantem Polski w historii. Obecnie mieszka w Krakowie.

Jerzy Dudek - fotografia: WIKIPEDIA

Concordia Knurów
Jerzy Dudek karierę rozpoczął jesienią 1985 roku w trampkarzach Górnika Knurów. Podczas jednego z sezonów rozegrał w nich dwanaście spotkań jako lewy obrońca. W 1988 roku trafił do drużyny juniorów, a w trzy lata później do pierwszego zespołu, występującego w III lidze. W drużynie grającej pod nową nazwą, czyli Concordia Knurów, zadebiutował 10 kwietnia 1992 roku w meczu z Carbo Gliwice. Jerzy Dudek występował w Knurowie przez niecałe pięć sezonów. Na wiosnę 1996 roku został sprzedany do pierwszoligowego Sokoła Tychy. W barwach Concordii rozegrał łącznie 115 spotkań, a ostatni pojedynek zanotował przeciwko Olimpii Piekary Śląskie.

Sokół Tychy
Do Sokoła Tychy Jerzy Dudek trafił za sprawą trenera Bogusława Kaczmarka. W polskiej ekstraklasie zadebiutował 16 marca 1996 roku w meczu przeciwko Legii Warszawa. W Tychach spędził jedynie pół roku, po czym w przerwie letniej trafił do Feyenoordu Rotterdam.

Feyenoord Rotterdam
Jerzy Dudek profesjonalny kontrakt z Feyenoordem podpisał 19 sierpnia 1996 roku. Podczas pierwszego sezonu w lidze holenderskiej odgrywał rolę rezerwowego, ponieważ podstawowym zawodnikiem był reprezentant Holandii, Ed de Goey. Po odejściu de Goeya do Chelsea FC, stał się pierwszym bramkarzem Feyenoordu, w barwach którego zadebiutował w meczu kwalifikacyjnym do Ligi mistrzów 1997/1998 przeciwko FC Jazz Pori. W maju 1998 roku popisał nowy kontrakt, obowiązujący do 2003 roku. W sezonie 1998/1999 na cztery kolejki przed końcem rozgrywek, Feyenoord zapewnił sobie tytuł mistrza kraju, a Dudek został uznany najlepszym bramkarzem Eredivisie. W sezonie 1999/2000 drużyna Polaka zakończyła rozgrywki ligowe na najniższym stopniu podium oraz zdobyła Superpuchar Holandii pokonując w finale Ajax Amsterdam 3:2. Jerzy Dudek został ponownie wybrany najlepszym bramkarzem ligi, a w plebiscycie gazety De Telegraaf uznany najlepszym zawodnikiem. Dobra postawa zaowocowała ofertami z wielu znanych europejskich drużyn. Według spekulacji prasowych proponowano mu grę m.in. w Barcelonie, Realu Madryt, Arsenalu i Manchester United. Ostatecznie pod koniec sierpnia 2001 przeniósł się do Liverpoolu – jednego z czołowych klubów angielskich.

Liverpool
Jerzy Dudek kontrakt z The Reds został podpisany w Warszawie i obowiązywał na pięć lat. W Premier League zadebiutował 8 września 2001 roku przeciwko Aston Villi. W pierwszym sezonie na Anfield Road piłkarz rozegrał łącznie 35 ligowych spotkań i pomógł zdobyć wicemistrzostwo kraju. W 2002 roku otrzymał nominację UEFA do nagrody dla najlepszego bramkarza Europy w sezonie 2001/2002, lecz zwycięzcą okazał się Oliver Kahn. W sezonie 2002/2003 Dudek wystąpił w spotkaniu o Tarczę Wspólnoty, jednak jego drużyna przegrała z Arsenalem. W grudniu podczas meczu z Manchesterem United popełnił fatalny błąd, który kosztował go utratę miejsca w bramce The Reds. Dudek przepuścił piłkę między nogami, a do pustej siatki trafił Diego Forlán. W marcu 2003 roku zawodnik zwyciężył w Pucharze Ligi Angielskiej pokonując Czerwonych Diabłów, a sam został wybrany zawodnikiem meczu. Na początku sezonu 2004/2005 Dudek zdobył zaufanie nowego trenera Liverpoolu, Rafaela Beníteza, który wystawiał Polaka w najważniejszych spotkaniach. W 2005 roku ponownie zagrał w finale Pucharu Ligi, jednak tym razem jego zespół uległ Chelsea Londyn. Jerzy Dudek zagrał również 25 maja 2005 roku w finałowym meczu Ligi Mistrzów przeciwko AC Milan, w którym dzięki dwukrotnej obronie w serii rzutów karnych, przyczynił się do zdobycia przez Liverpool Pucharu Europy. Stał się jednocześnie trzecim Polakiem, po Zbigniewie Bońku i Józefie Młynarczyku, który zdobył to trofeum. Interwencję Dudka podczas dogrywki, uznano za trzecią najefektowniejszą paradę bramkarską w historii piłki nożnej. Ponadto drugi raz został nominowany przez UEFA do nagrody dla najlepszego bramkarza, jednak tym razem tryumfatorem okazał się Petr Čech. Zdobył także Superpuchar Europy, lecz z powodu urazu nie zagrał przeciwko CSKA Moskwa.
W lipcu podczas treningu Jerzy Dudek doznał kontuzji łokcia i od rundy jesiennej sezonu 2005/2006 był rezerwowym bramkarzem Liverpoolu, po tym jak Benítez sprowadził swojego rodaka, José Reinę. Przez kolejne dwa lata Polak rozegrał jedynie 8 meczów ligowych w wyniku czego selekcjoner reprezentacji Polski Paweł Janas, nie powołał go na Mistrzostwa Świata w Niemczech.

Real Madryt
Jerzy Dudek przeszedł do Realu Madryt na zasadzie wolnego transferu, po tym jak nie przedłużono z nim umowy w Liverpoolu. Kontrakt z Królewskimi podpisał 12 lipca 2007 roku, a Dudek miał być zmiennikiem dla Ikera Casillasa. W sezonie 2007/2008 Polak zdobył mistrzostwo Hiszpanii i zaliczył jedno ligowe spotkanie przeciwko Realowi Zaragoza. Dudek wygrał w 2008 roku Superpuchar Hiszpanii, lecz w meczu przeciwko Valencii nie wystąpił. W 2011 roku zdobył kolejne trofeum. Tym razem Real pokonał po dogrywce FC Barcelonę w rywalizacji o Puchar Króla. Dudek grał dla Królewskich przez cztery sezony. Ostatnie spotkanie zagrał 21 maja 2011 roku przeciwko UD Almeríi. Żegnany oklaskami przez kibiców i przechodzący w szpalerze kolegów z drużyny zszedł z boiska w 78. minucie meczu.

Kariera reprezentacyjna
Jerzy Dudek rozegrał dwa spotkania w młodzieżowej reprezentacji Polski. Jego debiut w barwach narodowych miał miejsce 20 czerwca 1996 roku w meczu przeciwko Argentynie.
Pierwsze powołanie do kadry seniorów otrzymał w 1996 roku jako zawodnik Sokoła Tychy. Mecz przeciwko reprezentacji Rosji przesiedział jednak na ławce rezerwowych. Debiut w pierwszej reprezentacji zaliczył 25 lutego 1998 roku przeciwko Izraelowi, gdy kadrę prowadził Janusz Wójcik. Dudek wszedł na boisko w 46. minucie, zmieniając Adama Matyska[3]. Od 2000 roku Jerzy Dudek był podstawowym bramkarzem reprezentacji Polski. Z kadrą wystąpił w 2002 roku na Mistrzostwach Świata w Korei i Japonii, gdzie Polacy zajęli ostatnie miejsce w grupie (zdołali wygrać jedynie ze Stanami Zjednoczonymi), a Dudek rozegrał dwa mecze grupowe: przeciwko Korei Południowej i Portugalii. Wystąpił w siedmiu meczach eliminacyjnych do Mundialu w Niemczech, jednak na turniej finałowy nie zabrał go Paweł Janas. Selekcjoner uważał, że sytuacja Jerzego Dudka w klubie jest niestabilna. Decyzja selekcjonera o nie zabraniu go na mistrzostwa świata wywołała niezadowolenie wśród kibiców, co pokazali podczas meczu z reprezentacją Kolumbii na Stadionie Śląskim w Chorzowie 30 maja 2006 roku kiedy to po puszczonej bramce przez Tomasza Kuszczaka kibice skandowali jego imię i nazwisko.
Jerzy Dudek miał okazję być kapitanem reprezentacji w meczu z Estonią – 16 listopada 2005 roku, który rozegrany został w Ostrowcu Świętokrzyskim. Po Mundialu 2006 wystąpił w dwóch spotkaniach reprezentacji Polski prowadzonej już przez Leo Beenhakkera: w meczu towarzyskim z Danią w Odense – 16 sierpnia 2006, przegranym przez Polskę 0:2 i w pierwszym meczu eliminacji Euro 2008 z Finlandią w Bydgoszczy – 2 września 2006 również przegranym przez Polaków 1:3. Po dwóch słabych meczach wypadł z reprezentacji Polski i przez kolejne trzy lata w niej nie występował. Ostatnie spotkanie w barwach narodowych rozegrał przeciwko Słowacji. Do kadry został powołany (po trzyletniej przerwie) przez Stefana Majewskiego, na dwa mecze eliminacyjne do Mistrzostw Świata w RPA, przeciwko Czechom i Słowacji. Jednak w lutym 2013 PZPN podjął decyzje, że zagra on 60. mecz w swojej reprezentacyjnej karierze z Liechtensteinem na stadionie Cracovii w Krakowie, 4 czerwca 2013. Dołączył wtedy do Klubu Wybitnego Reprezentanta. Dudek wystąpił z numerem „60” na koszulce i był kapitanem drużyny, grał do 34 minuty i został zmieniony przez Artura Boruca[4]. Jednocześnie stał się najstarszym reprezentantem Polski w piłce nożnej w historii (w dniu meczu miał 40 lat i 73 dni), pobijając rekord Władysława Szczepaniaka który swój ostatni mecz w reprezentacji rozegrał w 1947 roku mając 37 lat i 118 dni.
Łączny bilans: 60 meczów (32 towarzyskie, 28 o punkty w tym: 15 zwycięstw – 4 remisy – 9 porażek).