Żetony Stowarzyszenie Pomocy Rodzinie im. Św. ks. Zygmunta Gorazdowskiego w Sanoku wyemitowano w mosiądzu i mosiądzu oksydowanym.

Emisja: styczeń 2016 r.

Stowarzyszenie Pomocy Rodzinie im. Św. ks. Zygmunta Gorazdowskiego w Sanoku

Celem stowarzyszenia jest działalność na rzecz niesienia pomocy rodzinie wielodzietnej będącej w potrzebie oraz rozwój kulturalny, społeczny, integracyjny rodziny. Towarzystwo pomaga głównie dzieciom, młodzieży z biednych rodzin wielodzietnych, często pozbawionych pracy, bez środków do życia.
Dla dzieci organizuje: bale maskowe z okazji dnia dziecka, wieczory mikołajkowe, gry i zabawy na świeżym powietrzu (plac zabaw - mini ogródek jordanowski przez nasz krąg zorganizowany i prowadzony). Paczki ze słodyczami, zabawkami itp.
Dla rodzin organizuje spotkania integracyjno-pokoleniowe jak np. "wieczór andrzejkowy", "biesiada pieczonego ziemniaka".
W ekstremalnych warunkach i zdarzeniach losowych towarzystwo pomaga pogorzelcom, powodzianom, chorym dzieciom.
Materialnie pomaga także osobom w wieku podeszłym i niepełnosprawnym w miarę posiadanych środków.
Jest to organizacja pożytku publicznego od 2009 r.

Zygmunt Karol Gorazdowski (ur. 1 listopada 1845 w Sanoku, zm. 1 stycznia 1920 we Lwowie) – święty katolicki, polski ksiądz.
Urodził się w religijnej rodzinie szlacheckiej jako drugie z siedmiorga dzieci Feliksa i Aleksandry Gorazdowskich. Razem z rodziną młody Zygmunt przebywał w Sanoku sześć lat. To tutaj uniknął rzezi galicyjskiej. Opiekunka ukryła małego Zygmunta pod kołem młyńskim, ale przy tej okazji nabawił się poważnej choroby płuc – gruźlicy, która później towarzyszyła mu już przez całe życie. Do gimnazjum uczęszczał w Przemyślu. Jako uczeń uczestniczył w powstaniu styczniowym. Po ukończeniu gimnazjum studiował prawo na Uniwersytecie Lwowskim. W 1865 przerwał studia i wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego we Lwowie. Po ukończeniu seminarium odbył dwuletnie leczenie ze względu na gwałtowny nawrót gruźlicy.
Święcenia kapłańskie otrzymał 25 lipca 1871 w katedrze lwowskiej. Przez pierwsze sześć lat pracował jako wikariusz i administrator w Tartakowie, Wojniłowie, Bukaczowcach, Gródku Jagiellońskim i Żydaczowie. Od 1877 rozpoczął działalność kapłańską i dobroczynną we Lwowie. Już za życia mówiono o nim Ksiądz Dziadów, ojciec ubogich, apostoł Bożego Miłosierdzia. Spędził we Lwowie 40 lat, najpierw jako wikary, a potem proboszcz parafii św. Mikołaja.
Włączał się czynnie w istniejące już instytucje dobroczynne, powoływał też nowe. Założył dom pracy dobrowolnej dla żebraków, z jego inicjatywy zorganizowano tanią kuchnię ludową, w której żywili się robotnicy, studenci, młodzież szkolna, dzieci, a najliczniej – biedota lwowska. Wydawano w niej dziennie około 600 obiadów (korzystał z niej także św. brat Albert Chmielowski, ilekroć przebywał we Lwowie), założył zakład dla nieuleczalnie chorych i rekonwalescentów, dla ubogich studentów Seminarium Nauczycielskiego otworzył Internat św. Jozafata, którego był długoletnim dyrektorem. Powołał do istnienia pierwszy, a także przez długie lata jedyny w Galicji Zakład Dzieciątka Jezus dla samotnych matek i porzuconych niemowląt, w którym za jego życia uratowano około 3000 dzieci. W roku 1903 założył katolicką polsko-niemiecką szkołę pw. św. Józefa, którą prowadzili Bracia Szkolni, sprowadzeni do Lwowa z Wiednia. Zorganizował zakonne Zgromadzenie Sióstr świętego Józefa Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny (józefitki). Zakonnice niosły posługę cierpiącym w szpitalach, sierocińcach, ochronkach, w domach prywatnych.
Zmarł w opinii świętości. Został pochowany na cmentarzu Łyczakowskim.
Został beatyfikowany przez papieża Jana Pawła II podczas jego wizyty we Lwowie w czerwcu 2001, zaś kanonizowany przez papieża Benedykta XVI w Rzymie 23 października 2005 wraz z drugim polskim duchownym, lwowskim arcybiskupem obrządku łacińskiego Józefem Bilczewskim.
Jego wspomnienie liturgiczne obchodzone jest 26 czerwca, w rocznicę beatyfikacji. Od 2006 jest patronem Sanoka.
30 października 2010 w Sanoku przy współudziale społeczeństwa oraz zaproszonych gości m.in. biskupów Józefa Michalika i biskupa lwowskiego Mieczysława Mokrzyckiego odsłonięto statuę św. Zygmunta Gorazdowskiego przed kościołem Parafią Chrystusa Króla w Sanoku.

Obraz Matki Bożej Pocieszenia – obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem Jezus w kościele Franciszkanów (Sanktuarium Podwyższenia Krzyża Świętego i Matki Bożej Pocieszenia w Sanoku) w Sanoku.

Matka Boża Pocieszenia – fotografia: WIKIPEDIA

Obraz Matki Bożej Pocieszenia znajduje się na ołtarzu bocznym po lewej stronie (patrząc w stronę prezbiterium). Jest na nim ukazana Maryja adorująca śpiące Dzieciątko Jezus. Obie postacie są przyodziane w srebrną barokową sukienkę (została wykonana ok. 1700), zaś część górna powstała w wyniku uzupełnienia w 1888 roku. Obecnie na ołtarzu dookoła obrazu są umieszczone wota ofiarowane przez wiernych, w tym odznaczenia o. Andrzeja Deptucha, franciszkanina z klasztoru.