2 lutego 2012 roku w święto Matki Bożej Gromnicznej do kiosków i saloników prasowych na terenie całego kraju trafił pierwszy numizmat nowej serii kolekcjonerskiej. Kolejne części kolekcji trafiały do sprzedaży w punktach sprzedaży prasy co 2 tygodnie w czwartek. Kolekcję 20 numizmatów platerowanych 24-karatowym złotem z najpiękniejszymi wizerunkami Matki Bożej wyemitowała przy współpracy z wydawnictwem Edipresse Mennica Polska.

Na kolekcję składają się najpiękniejsze i najpopularniejsze wizerunki Matki Bożej z Polski i świata. Większość z nich ukochał, a sanktuaria, w których są czczone, osobiście nawiedził Jan Paweł II. Są wśród nich takie wizerunki jak Matka Boża z Kalwarii Zebrzydowskiej, z Lichenia, z Niepokalanowa, Nieustającej Pomocy czy Ludźmierska. Nie brakuje również najważniejszych wizerunków ze świata: z Fatimy, Loreto, Ostrej Bramy, Guadalupe, La Salette, Mariazell czy Medjugorie. Na awersie każdego z numizmatów znajduje się wizerunek Matki Bożej, zaś na rewersie sanktuarium, w którym dany wizerunek jest czczony.

Kolekcjonerzy, którzy zamawiali całą serię bezpośrednio w Biurze Obsługi Klienta wydawnictwa Edipresse otrzymali gratis elegancką drewnianą gablotkę na wszystkie numizmaty.

Bazylika Wniebowzięcia NMP w Ludźmierzu – sanktuarium maryjne z figurką Matki Boskiej Ludźmierskiej, nazywanej Gaździną Podhala.
Ludźmierz jest najstarszą parafią katolicką na Podhalu. Jego historia sięga XIII wieku. Wiąże się z historią możnego rodu Gryfitów, który już pod koniec XIII wieku otrzymał mocą nadań książęcych we władanie ziemię podhalańską. W roku 1234 w Dankowie koło Krzepic, krakowski wojewoda z rodu Gryfitów, Teodor, od księcia krakowskiego i śląskiego, Henryka Brodatego, otrzymał stosowny dokument, na mocy którego miał prawo zakładania osad na terenie przynależnym do rzek: Ostrówka, Dunajec i Dunajec Czarny, Rogoźnik, Lepietnica, Słona, Ratajnica, Nedelska, Stradomka. Jeszcze tego samego roku, uzyskawszy zezwolenie od biskupa krakowskiego Wisława, Teodor Gryfita rozpoczął wnoszenie kościoła w Ludźmierzu, modrzewiowego, z trzema ołtarzami wewnątrz. Aby szerzyć nie tylko wiarę chrześcijańską, ale też osadnictwo na tych terenach, sprowadził na Podtatrze cystersów, którzy znani byli z nowoczesnych metod uprawy ziemi. Przybyli z Francji, Włoch i Jędrzejowa.

Przy kościele stanął niewielki drewniany klasztor kryty gontem. Obok postawiono budynki gospodarcze. Klasztorne zabudowania, które ostatecznie spłonęły w pożarze w 1796, praktycznie już od 1245 roku stały opustoszałe. Zakonnicy przenieśli się do Szczyrzyca, prawdopodobnie z powodu częstych najazdów Tatarów i napadów zbójeckich, jakie nękały klasztor i okolicę. Jednakże parafią w Ludźmierzu kierowali do roku 1824, przekazując ją później pod zarząd diecezjalny.
W latach 1869-77 kościół został rozebrany, a w jego miejscu wybudowano obecną murowaną świątynię w stylu neogotyckim. Przeniesiono do niej rokokowy ołtarz z figurą Matki Boskiej Ludźmierskiej. W 2001 roku kościół otrzymał tytuł bazyliki mniejszej.
Figurka, która od czasów średniowiecza przyciągała pielgrzymów wierzących w jej cudowne właściwości, początkowo znajdowała się w bocznym ołtarzu. W ołtarzu głównym umieszczona była Matka Boska z Dzieciątkiem (nieco młodsza, z 1420 roku) uchodząca pod względem artystycznym za piękniejszą. W 1776 roku przeniesiono adorowany wizerunek MB, a wkrótce wzniesiono rokokowy ołtarz wielki. Sam kult Matki Boskiej najpierw w Ludźmierzu, a potem w Szczyrzycu wiąże się z regułą zakonną cystersów, dla których szczególna cześć oddawana Matce Bożej i jej rozpowszechnianie jest jednym z głównych zadań zgromadzenia.
Figura Matki Boskiej Ludźmierskiej liczy prawdopodobnie 600 lat. Drewniany posążek ma 125 cm. W 1963 roku MB Ludźmierską koronował kardynał Stefan Wyszyński. Replika znajduje się przy źródełku u wejścia do sanktuarium. Samemu źródełku również przypisywane są cudowne właściwości.